Προχτές στις ατέλειωτες υμνωδίες και διθυράμβους για τα παιδιά, τόνισα την μεγάλη επιθυμία τους, και δη του Νίκου Σουγιά και του Μαρκεζίνη να τους παίξω Καραγκιόζη. Πώς το λένε, "σφάξε με αγά μου να αγιάσω", οπότε το Σαββατόβραδο, στην αυλή της Λουκίας, που εξελίσσεται σε μικρό "Ηρώδειο" του χωριού, διοργανώσαμε όλοι μαζί την παράσταση "ο Καραγκιόζης Ψαράς". Τελικά προέκυψε μια ωραία εκδήλωση.
Από το μεσημέρι οι δυο πρωτεργάτες που αναφέραμε, μου έφαγαν τα αυτιά να ετοιμάσουμε τις καρέκλες και τον μπερντέ. Πράγματι ήταν κάτι καταπληκτικό. Όχι βεβαίως η παράσταση αλλά τα συμπαρομαρτούντα και τα συμφραζόμενα. Αυτό ήταν βασική μου επιδίωξη από την αρχή, να συμμετέχουν τα παιδιά με τον τρόπο τους, κι αυτό έγινε, όπως θα δείτε στο βίντεο.
Υπόψη τα περισσότερα παιδαρέλια ήταν "ξενάκια" και δη Αλβανάκια, Αυτή η αναλογία είναι και στο σχολείο. [1] Όταν δε τραγούδησε ο Μαρκολέφας ή Μαρκεζίνης ένα αλβανικό σουξέ΄, όπως θα δείτε, όλα σηκώθηκαν μαζί. Το άλλο που πρέπει να σημειώσω είναι ότι αυτά ήταν πιο ευγενικά και υπάκουα από τα χαΙδεμένα τα ντόπια.
Βέβαια η έντονη ζωηρότητα, πρώτο χαρακτηριστικό των παιδιών λίγο έλειψε να εκτραχύνει την κατάσταση, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν μια χαρά.
Κύριο συμβάν, η ατραξιόν της σύναξης ήταν ο Βαλάντης, [2] που άνοιξε την εκδήλωση με το τραγούδι του. Όλα τα παιδιά ήταν υπέροχα, αλλά περισσότερη εντύπωση μου έκανε ο Μαρκεζίνης με το πηγαίο του ταλέντο, που πιστεύω ότι θα το αξιοποιήσει στο μέλλον. Άνετος και ωραίος ήταν και ο μικρός Μιράλ, εγγονάκι του αείμνηστου κουμπάρου μου, του Μιράλ, από τους πρώτους τσιγγάνους που ήρθε παιδάκι στο χωριό.
Είπαμε όλα τα παιδιά ήταν υπέροχα κι εγώ απομύζησα τόσα πολλά από εκείνα που με τα χρόνια λιγοστεύουν η ελλείπουν εντελώς
[1] Πράγματι αν δεν είχαμε μόνιμους μετανάστες στο χωριό, η όλη κατάσταση θα ήταν πολύ άσχημη από κάθε πλευρά: δημοτικό, μαγαζιά, παραγωγή και γενικά όλη η οικονομία.
[2] Προσεχώς, περί το Πάσχα, που περισσεύουν οι ευαισθησίες και οι συναισθηματικές υπερβάσεις, μέσω του yannitsochori.blogspot.com να κάνουμε μια εκστρατεία ανθρωπισμού και αλληλεγγύης με σκοπό να κάνουμε δώρο στον Βαλάντη μια κιθάρα, όπως τότε με τον Μπάμπη, τον φίλο μας "Βουλγαράκο" στη Ζαχάρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου