Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΘΑΜΑΝΙΑ

ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟ-ΑΧΕΛΩΟ

Το πρωί ανήμερα των Φώτων, ξεκινήσαμε από την Αθήνα με όλα τα κομφόρ και όλες τις κεραίες ανοιχτές. Η Αρετή, η Αγνή, η Λένα, ο Δημητράκης, ο Κώστας και η αφεντιά μου. Μια παρέα φίλων, αποφασισμένη και σε όλα μέσα αλλά και …..μπαϊλντισμένη αρκετά. Ο Μήτσος αρχικαβαλάρης των 100 ίππων της Πεζό, αλλά και των αποφάσεων, ο Κώστας συντονιστής του προγράμματος και γενικός μάνατζερ, εγώ περιηγητής του μέλλοντος, περιπατητής των ονείρων και στηλιτευτής των ..άλλων και οι κυρίες ανακατώστρες πασών …των καλών τεχνών και της κουλτούρας. 

Από Λαμία, Δομοκό, Καρδίτσα, Πύλη Τρικάλων, Ελάτη, Περτούλι  και νάμαστε κατά τις 3μ.μ στην Αθαμανία.[1]Αν και είμαστε στην καρδιά του χειμώνα, σταθήκαμε πολύ τυχεροί. Όλο το τετραήμερο ήταν χαρά θεού. Το πρωί βεβαίως όλα ήσαν παγωμένα, αλλά μετά τις δέκα που τελειώναμε το χορταστικό πρωινό (αχ αυτές οι τυροπιτούλες και η θεσπέσια γαλόπιτα, σαν της μάνας μου, τότε που είχε τρείς γίδες και κάθε βδομάδα μαζί με τα καρβέλια στο φούρνο έριχνε και ένα ταψί γαλόπιτα) έβγαινε  ένας ήλιος λαμπερός που μέχρι το βαθύ απόγευμα οι ηλιαχτίδες του έπαιζαν  κρυφτό με τις νιφάδες του χιονιού που έπεφταν από τα ψηλά έλατα. Ναι έκανε κρύο, αλλά ένα κρύο χοντρό σαν την παλιά μπατανία. 

Και νάμαστε   λοιπόν στην ορεινή Αθαμανία, δίπλα στο Μουτσαρίτη και παραδίπλα στον Γαρδικιώτη, παραποτάμια του Ασπροπόταμου-Αχελώου,  με τα κελαριστά νερά.
Ένα μαγευτικό θέρετρο, χειμώνα, άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο. Υψόμετρο περί τα 1000 μέτρα. Χωριό όπως και τα διπλανά, Γαρδίκι, Τζούρτζια και Δέση, παλιό βλάχικο, χιλιοτραγουδισμένο για τα ολοπράσινα κήπια, τα πλούσια μαντριά με τα αμέτρητα κουδούνια, τις ξακουσμένες βρύσες και το θρυλικό νερόμυλο.  Ένας τόπος με μια άγρια ομορφιά, ανάμεσα σε βράχια θεόρατα και επιβλητικά βουνά. Από τη μια μεριά η Καρκαδίτσα-Τζουμέρκα(φωτο)

"ΒΕΛΟΥΣΙ"

και από  την άλλη οι βουνοκορφές της Πίνδου με λυγερά έλατα στολισμένα στα άσπρα από τα χιόνια, σαν τις νυφούλες. Σε λίγο βρισκόμαστε στο Αρχοντικό ΒΕΛΟΥΣΙ φωτο (κάνε κλικ επάνω στη λέξη). Πράγματι το Βελούσι είναι αρχοντικό με τα ΟΛΑ του. Από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια.

"3 Δένδρα"

 Με πρώτη τη μοναδική και απλόχερη φιλοξενία του Μπάμπη και Ηλία Πολυμέρου, που το έχουν αλλά και των ευγενικών φροντιστών, Κωνσταντίνας και Τριαντάφυλλου. Όλα τέλεια και ωραία! Μείναμε όλοι έκθαμβοι!  Και οι τιμές; Πολύ καλές, απίστευτες! Εμείς για το διπλό δωμάτιο με τζάκι στο φουλ και όλα τα καλά πλουσιοπάροχα και με το παραπάνω, δώσαμε 60 ευρώ τη βραδιά, όταν αλλού οι αντίστοιχες τιμές ήσαν διπλάσιες και τριπλάσιες. Αλλά και το άλλο, το σημαντικοτερότερο είναι που τον ξενώνα συμπληρώνει στα 50 μέτρα το ταβερνείο «ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΕΝΔΡΑ». Τι να πω για αυτό; Πρώτο βιολί ο ίδιος ο Μπάμπης και σεφ ο Ανδρέας! Φαγητά και γεύσεις  ονειρεμένες. Περιποίηση ατόφια. Υπόψη τα παιδιά, ο Μπάμπης και ο Ηλίας είναι γέννημα - θρέμμα   της Αθαμανίας και όλα τα τρόφιμα είναι ντόπια. Κρέατα από δικά τους αγελαία ζώα, άγριες πέστροφες από τα ποτάμια και ..λαγοί και ..πετραχήλια από τα βουνά της Πίνδου. Το άλλο απρόσμενο, αλλά  καθόλου μην απορείτε,  το Βελούσι και τα 3 Δένδρα είναι πιστοποιημένα και ενταγμένα σε κοινοτικό πρόγραμμα. Αμ πώς! Και το τελευταίο. Κάτω στην πόλη των Τρικάλων τα παιδιά έχουν αντίστοιχη ταβέρνα με το ίδιο όνομα και το ίδιο καλό φαγητό, με προσιτές τιμές. Στην πιο in  περιοχή της πόλης, στον πεζόδρομο του Ασκληπιού. Αυτή η ταβέρνα έγινε αιτία να γνωρίσουμε το λεβέντη Μπάμπη και όλα τα καθέκαστα που αναφέραμε. Σε ένα επαγγελματικό μας ταξίδι πέρυσι οι συνάδελφοι – κτηνίατροι των Τρικάλων(Ελπίδα, Βίκυ, Σπύρος και ο σύντροφος Δημητράκης Πεταράκης)  μας τραπέζωσαν εκεί στα 3 Δένδρα μετά …τιμών μέχρι σκασμού. Και κλείνω με αυτό. Το Βελούσι και τα Τρία Δένδρα είναι σπάνιες διαμαντόπετρες και στολίδια της Αθαμανίας και το πιο  σπάνιο και απίθανα ωραίο είναι που τα παιδιά, ο Μπάμπης και ο Ηλίας στέκονται και είναι μέσα σε όλα και από πάνω τους. Όχι σαν μερικούς-μερικούς, τους περισσότερους, που το παίζουν αφεντικά, επιχειρηματίες αφ’ υψηλού.

Τέλος εμείς σε ΟΛΟΥΣ χρωστάμε χίλια ευχαριστήρια για ΟΛΑ και σας προτείνουμε με κλειστά τα μάτια να πάτε. Θα σας μείνει αξέχαστη εμπειρία! Θα με θυμηθείτε…

(Οι φίλοι του Blog θα τύχουν ..καλύτερης τιμής!

Δεν πιστεύω να πείτε ότι κάνω διαφήμιση.

Εάν αυτό συμβαίνει καλύτερα να μην

διαβάζετε καθόλου το Blog μου.

Αυτό μας έλειπε τώρα και από εκεί.. )

---

[1] Η Αθαμανία ή Μουτσάρα ανήκει στο Δήμο Αιθήκων και μαζί με το Γαρδίκι, την Αγία Παρασκευή ή Τζούρτζια και τη Δέση αποτελούσαν το Δήμο Αθαμάνων.