Ο φίλος μου ο Κώστας Μαυρουδής
από το νησί της Αφροδίτης μεν Κυψελιώτης δε, για τα όσα υποστηρίζει ο καθηγητής Richard Wolff (φώτο), που αναρτήθηκε χθες, μου έστειλε
το παρακάτω κείμενο με τις παρατηρήσεις του.
Οι γελοιογραφίες είναι από τον φίλο Στέλιο Χαραλαμπίδη από την ωραία Θεσσαλονίκη
Ιδού:
Θοδωρή, εγώ καθηγητής δεν είμαι, ούτε φυσικά ειδικός περί τα οικονομικά.
Έκανα μόνο λίγες σκέψεις για όσα μας λέει ο Καθηγητής.
Εκείνο λοιπόν που μας λέει είναι ότι αν θέλει μια
κυβέρνηση να ασκήσει φορολογική πολιτική, πρέπει να κάνει μια από τις δύο
ενέργειες α) Να φορολογήσει μόνο τους πλούσιους με (πχ) 10% ή β) Να μη
επιβάλλει καθόλου φόρους. Όλα αυτά ανταποκρίνονται βέβαια σε ένα ιδεατό
καθεστώς-κοινωνία που δεν υπάρχει πουθενά. Φαντάζομαι ότι χρησιμοποιεί ένα
θεωρητικό μοντέλο για να βγάλει συμπεράσματα. Αν λοιπόν μια κυβέρνηση διαλέξει
την δεύτερη περίπτωση, τότε θα πρέπει να καταφύγει στον δανεισμό, όπως καλή ώρα
κάναμε κι εμείς για δεκαετίες. Αυτά λοιπόν λέει ο Καθηγητής. Αν κάνω λάθος,
διόρθωσέ με...
Νομίζω ότι ο καθηγητής έχει υπ' όψη του το Αμερικάνικο παράδειγμα που
δημιούργησε ο Ρηγκανισμός και απέφερε 1,3 τρις δολλάρια έλλειμμα και μια
λαοθάλασσα φτωχών. Εγώ έχω υπ' όψη μου εμένα κι εσένα, που πληρώναμε,
πληρώνουμε και θα πληρώνουμε φόρους. Ακόμα και οι πλούσιοι πληρώνουνε φόρους,
άσχετα αν στην χώρα μας η φοροδιαφυγή είναι σπορ. Όμως στον κοινό άνθρωπο έχει
μείνει το στερεότυπο "Να πληρώσουν τα μονοπώλια". Κανένας δεν
αναρωτιέται ποιος είναι ο τύπος του πλούσιου τον οποίο έχει υπ' όψη
κάποιος που αναθεματίζει τους φοροφυγάδες.
Στην χώρα μας φίλε μου τείνουμε να εξισώνουμε το
παραγωγικό με το χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Το πρώτο έχει σχεδόν πάψει να
υπάρχει. Με όλες τις παθογένειές του πήγε στην Βουλγαρία και τα Σκόπια,
αφήνοντας τις Δημόσιες Επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ) στην παραγωγή. Έμεινε μόνο το
χρηματιστηριακό κεφάλαιο και βέβαια το ναυτιλιακό. Αυτά τα δυο σχεδόν
ταυτίζονται. Δεν ξέρω τι φόρους πληρώνουνε οι εφοπλιστές, ίσως ελάχιστους
αν υπολογίσει κανείς τις εξωχώριες εταιρείες που έχουν δημιουργήσει. Να
προσλάβουμε λοιπόν τον Καθηγητή, που με το κύρος του θα ανέβει την σοφίτα
να ανοίξει τα σεντούκια όπου κρύβουν τις λίρες τους οι μπαγάσηδες οι
εφοπλιστές. Πρέπει όμως να παραδεχτεί ο Καθηγητής ότι τέτοιες καταστάσεις δεν
έχουν στην Αμερική. Δεν έχουν ναυτιλία και ΔΕΚΟ. Αυτές οι ΔΕΚΟ κατάντησαν την
χώρα να είναι η τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία της Υφηλίου. Γι αυτό ίσως ζητάμε
απεγνωσμένα επενδύσεις. Μόνο που στην χώρα μας το "επιχειρείν" είναι
μεμπτόν. Το 'χει υπ' όψη του ο καθηγητής ; Αν διαφωνείς πες το μου.
Ηθικόν συμπέρασμα: Οι θατσερικοί είχαν μόνο την έγνοια να αποθεώσουν το
χρηματιστικό κεφάλαιο εις βάρος του κοινωνικού κράτους. Στην χώρα μας αν πεις
ότι οι ΔΕΚΟ δεν πρέπει να είναι ελλειμματικές, αναγορεύεσαι
"θατσερικός".
Δεύτερο ηθικόν συμπέρασμα: Πιστεύω ότι όλη η ουσία του βίντεο είναι το
τέλος του, όπου ο Γιώργος εμφανίζεται να λέει τις πατάτες του, ότι δηλαδή
"Λεφτά υπάρχουν". Δεν το 'κανε βέβαια ο καθηγητής αυτό, αλλά ο
κατασκευαστής του βίντεο. Γιατί δεν το 'βαζε λοιπόν από την αρχή να του
φύγει νωρίς το μπαγλάμι!...
Κώστας Μαυρουδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου