Η Προέλαση των Σοβιετικών και η κατάληψη του Βερολίνου

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!!!

ΑΛΙ, ΑΛΙ ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΛΙ!!!

    Προχθές τονίζαμε ότι όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στη Sugartown κρύβει ένα σκάνδαλο. Πλέον η μπόχα επισκιάζει τα πάντα. Το παρακράτος σε όλο του το μεγαλείο.

       Δεν υπάρχει ουδεμία σύμβαση που να μην επιφέρει στους άλλους, τους λίγο ψαγμένους, υποψίες για παράνομες δοσοληψίες και άλλα τέτοια παρεμφερή. Ναι, να ανοίξει το 'Παρά θιν΄ αλός" στην έρημη παραλία της Ζαχάρως, αλλά δεν γινόταν να γίνουν  τα πράγματα κανονικά;  Αλήθεια πώς έγινε η δημοπρασία, ποιος κέρδισε και πώς; Εμείς απλά ερωτήματα θέτουμε, αλλά φαντάζεστε τι θα γίνει εάν τα πράγματα έρθουν αλλιώς; Τότε, όπως λέει και η φίλη μου η Ολυμπία, που τα γιδερά θα σκαρφαλώσουν στα δένδρα, όλα θα βγουν στη φόρα. 

          Τα ίδια και χειρότερα με τον κ.Φερλέ και τα έργα του αλλά περισσότερο με τον δήμο που μας δουλεύει με το ....γάντι. Ο άνθρωπος τη δουλειά του κάνει. Για αυτό το σοβαρό θέμα όμως θα ασχοληθούμε σε ειδική ανάρτηση. Τόσα και τόσα υπάρχουν που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα και οι αντιδημαρχεύοντες ...φοβερίζουν το προσωπικό και νοιάζονται για τα ..κινητά των ...αιρετών. Μεγάλη πλάκα έχουν, μια και άλλοι τα γράφουν κι άλλοι τα υπογράφουν.

Άλλο και τούτο.... 

       Ας έρθουμε στη Δημοτική κοινότητα Ζαχάρως και μαζί δυο λόγια για τον Εμπορικό Σύλλογο., που δεν το κρύβω ότι στην αρχή είχαμε εναποθέσει  τις ελπίδες μας αλλά γρήγορα αποδείχθηκε ότι ήταν φρούδες και έσκασαν σαν τα μπαλόνια! 

   Λοιπόν δείτε τη διπλανή ανακοίνωση. Το μόρφωμα Α.Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΌΣ που μέσα στις σάρκες του είναι ο σκελετός της ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ καπελώνει μεγαλοπρεπώς και επισήμως την Κοινότητα. Πίσω από αυτό το σύμπλεγμα  των συγκεκριμένων φορέων διαβλέπω μια άλλη κλίκα, που δυστυχώς συμμετέχουν και πρώην αγαπητά μας πρόσωπα. Κύριοι πρόεδροι και λοιποί πιο σεμνά και ταπεινά. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια πρέπει  να φαίνεται κιόλας! Για εκείνη την εκδήλωση στον Καγιάφα(1) η Ζαχάρω βουίζει και η Sugarrtown χειροκροτεί. Λένε ότι όλα έγιναν μεταξύ ...σφύρας και άκμονος. Αληθεύει;

      Μη σπρώχνετε, έχουμε πολλά να πούμε. Την "ΠΟΛΥΜΝΙΑ" που σας αγκάλιασε άδολα και   ζεστά  την πηδήξατε. Καταλάβατε Κύριε Πρόεδρε, ειδικά εσείς;

(1) Μα καλά γιατί δεν κάνατε την εκδήλωση στην πλατεία της Ζαχάρως; Και θα επωφελούνταν τόσα μαγαζιά αλλά και πνοή θα έδινε στην έρημη πόλη. Έτσι δεν είναι;

ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ

Νάτος ο φίλος μας ο Δημητράκης Κουκουλάς. με το έξοχο βιβλιαράκι του ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ έρχεται να μας θυμίσει πολλά από τη νιότη μας Και το παρακάτω κείμενο είναι δικό του. Ο υπότιτλος τα λέει όλα: Ένα γλυκόπικρο χρονικό της μεταπολιτευτικής ουτοπιας μας

Η γλαφυρή αναπαράσταση μιας εποχής και όλου αυτού του πολύχρωμου γαλαξία της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που ορμητικά ενέσκηψε αμέσως με την πτώση της χούντας. Επέπεσε σαν πύρινη λαίλαπα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πυρπόλησε όνειρα νέων ανθρώπων και πυροδότησε όλες τις απεργίες των μεγάλων εργοστασίων. Συγκλόνισε τους δρόμους της Αθήνας με τα ακραία συνθήματα της. Χωρίς να αποκτήσει ποτέ και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αν και θα μπορούσε. Είτε γιατί δεν το επιδίωξε, είτε γιατί έμεινε πιστή στην βασική αρχή του αριστερισμού: την πολυδιάσπαση! Όπως πιστή έμεινε και στο κεντρικό σύνθημα του σχετικά πρόσφατου – ίσως και επίκαιρου για τα ελληνικά πράγματα- γαλλικού Μάη: «Γίνετε ρεαλιστές διεκδικήστε το αδύνατο!» Αν και καταγράφονται πρόσωπα, οργανώσεις –μέχρι και εφήμερες no name ομάδες που έψαχναν στίγμα και στέγη- καταστάσεις και γεγονότα, δεν διεκδικεί δάφνες ιστορικού δοκιμίου. Γιατί απλούστατα πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής που με μια ανατρεπτική για τέτοια πράγματα γραφή, εστιάζει σε ανθρώπινους χαρακτήρες και συμπεριφορές, στη εναλλαγή του ευτράπελου με το διακηρυγμένο. Του γέλιου με τη συγκίνηση. Καθώς και στην έμφαση των παράπλευρων … ωφελειών αυτής της διαδρομής. Όπως οι ζεστές και αγαπησιάρικες παρέες, οι εκδρομές, τα γλέντια, το τραγούδι, το σινεμά, το θέατρο και τα βιβλία.

ΟΧΙ ΚΟΥΜΠΑΡΕ ΟΧΙ

ΟΧΙ

ΟΧΙ

ΟΧΙ

.

.

ΟΧΙ

ΤΑΔΕ ΕΦΗ: ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)​

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,

ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,

ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,

ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,

ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,

ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,

ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα 

και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,

ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,

παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων

σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.

Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…

Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Κακή η χώνεψη της νέας συμφωνίας

/kavouras12.blogspot.gr/

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟΝ ¨ΠΑΛΙΟ ΝΕΡΟΜΥΛΟ"

      Πραγματικά σε ένα φανταστικό, ζεστό και φιλικό μέρος, στον "παλιο νερόμυλο" δίπλα στην Κυπαρισσία, το Σάββατο στις 20 του Ιούνη περάσαμε μια αξέχαστη βραδιά. Μεθύσαμε όλοι οι παρευρισκόμενοι  από τον άκρατον οίνον της Τέχνης. Οινοχόος ήταν η Βαγγελίτσα μας (αν και έφθασε στα ανώτερα πανεπιστημιακά κλιμάκια εμείς από αγάπη την αποκαλούμε  με το υποκοριστικό!!!) Διαμαντοπούλου-Παπακυριακοπούλου και  τραπεζοκόμος ο Κυπαρισσαίος ζωγράφος Τάσος Αριδάς. 

       Το θέμα ήταν η "ΔΙΜΕΤΩΠΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΧΑΛΕΠΑ" με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της Βαγγελιώς για τον μεγάλο μας γλύπτη από τον Πύργο της Τήνου. 

    Η Βαγγελίτσα ήταν απλή και άμεση, όπως πρέπει να είναι ο κάθε ομιλητής, ακόμα κι όταν μιλά για την τέχνη. Έτσι είναι, η απλότητα και η αμεσότητα προϋποθέτουν πολύ καλή γνώση του αντικειμένου, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Χαλεπάς.

Συγχαρητήρια λοιπόν στη Βαγγελιώ αλλά και στον Τάσο που ήταν πολύ κατατοπιστικός, αν και μας οδήγησε και σε άλλα χωράφια. Συγχαρητήρια και στον "παλιό νερόμυλο" που διοργανώνει τόσο ωραίες και χρήσιμες βραδιές.  

 

 Σημείωση: Δυστυχώς δεν μπόρεσα, λόγω τεχνικού προβλήματος, να βιντεοσκοπήσω όλη τη "συζήτηση" . Τι να κάνουμε δεν είμαστε και επαγγελματίες...  

ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ, ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ

             Κάτι τρέχει κάτι τρέχει και το σύννεφο όλο βρέχει...
       Πολλές φορές σε αυτό εδώ το βήμα έχω τονίσει ότι όποια πέτρα και αν σηκώσεις στην περιώνυμη Sugartown κάποιο σκάνδαλο ή σκανδαλάκι κρύβεται από κάτω.

       Πολύ φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο κρύβεται και πίσω από το πολυθρύλητο απορριμματοφόρο. Λένε ότι κάπου κάποτε... είχε γίνει φάντασμα. Πάντως, εάν δεν παράκουσα το πουλάκι, στις 11 του ερχόμενου μήνα θα γίνει μια δίκη για αυτό ακριβώς το θέμα.
      Ποιος ή ποιοι είναι κατηγορούμενοι? Ποιος άλλος από τους λεβέντες του τσίρκου!!
      Ποιο είναι το κατηγορητήριο;,
   Λοβιτούρα, ματσαραγκιά μου μυρίζει...

Πόσο ήθελα ...

                Πόσο ήθελα ...

του Δημοσθένη Βουτυρά (1879-1958)

  

                                                                       ΠΗΓΗ navarino-s.blogspot.gr/

 Τον θυμάμαι ακόμα καλά πώς ήταν. Ντυμένος με ωραία ρούχα, βελουδένια, τις περισσότερες φορές, ΚΟΝΤΑ πα νταλόνια ΜΕ Μαύρες ψηλές Κάλτσες, και με σάκκα, που κανένα άλλο παιδί δεν είχε στο σχολείο. Α τη ζήλευα! Αλλά περισσότερο από αυτή, ζήλευα τα μολύβια του. Είχ ένα σωρό χρωματιστά, και τα κοίταζα λαίμαργα. Το πράσινο προπάντων. Πόσο μ άρεσε το πράσινο μολύβι!

               Και καθόταν ο Περικλάκης, έτσι λεγόταν αυτό το παιδί, σ ένα σπίτι ψηλό, ψηλό, που το δικό μας μπροστά του ήτανε σα βαρκάκι μπρος σε θωρακωτό.
               Τον έβλεπα να βγαίνει στο μπαλκόνι και να κοιτάζει από ψηλά, τα παιδιά που παίζανε κάτω, στο δρόμο. Κάποτε κατέβαινε κι αυτός, ξέφευγε, κ έπαιζε με τα παιδιά, τα φτωχόπαιδα. Τι θέλει να παίζει με τα παλιόπαιδα, εγώ σκεπτόμουνα, ενώ κάθεται σε τέτοιο σπίτι! Εγώ επιθυμούσα νάμουν εκεί ψηλά κι ας έλειπαν τα παιχνίδια με τα παλιόπαιδα, που τις περισσότερες φορές, τελειώνανε το παιχνίδι μ ένα δυνατό ξύλο.
               Αχ, πώς ήθελα νάμουν κ εγώ κει ψηλά στο μπαλκόνι και να κοιτάζω κάτω τον κόσμο, που περνούσε. Μα ποτέ, ποτέ δε θα κατέβαινα κάτω! Και τι να κάνω κάτω?
               ! Είχε ΜΙΑ σκάλα μαρμαρένια κ ΕΝΑ Χαλί Επάνω βυσινί στρωμένο Αχ, τι ωραία ήταν η σκάλα! Μα μέσα πώς θάταν? Παράδεισος!
               Κι αυτό κατέβαινε κάτω για να παίξει με τα βρωμόπαιδα, να του χτυπούν τις πλάτες και ν ακούει ένα σωρό παλιόλογα. Μα πώς, τι πάθαινε και ζητούσε αυτό?
              Απ το σχολείο ερχόταν πολλές φορές, και τον έπαιρνε μια υπηρέτρια με κόκκινα μάγουλα, αυτή που έβγαινε και τον μάζευε απ το δρόμο, όταν έπαιζε με τα παλιόπαιδα. Πώς τον αγαπούσαν! Και όταν πήγαινε κοντά της όλο πηδούσε κ έκανε τον κουτσό. Αυτό τόκανα κ εγώ μόνος, έπειτα, γιατί τόκανε εκείνος. Κανείς όμως δε μούλεγε:
               -! Έλα, έλα, ΜΗΝ πέσεις πρόσεχε!
               Και όταν μια μέρα έπεσε, η υπηρέτρια έτρεξε και τον τίναξε προσεχτικά, ρωτώντας μη χτύπησε. Μαζί τρέξανε και δυο συμμαθητές του και κάτι διαβάτες.
               Κ εγώ είχα πέσει το πρωί, αλλά κανείς δεν έτρεξε να με βοηθήσει να σηκωθώ. Σηκώθηκα μόνος μου, και τότε είδα πως γελούσαν, είχανε ξεκαρδιστεί στα γέλια οι διαβάτες και οι συμμαθητές μου.
               Το σπίτι το ψηλό και τα καλά τα ρούχα φταίγανε!
               Πόσο ήθελα νάμουν εγώ στη θέση του, πόσο!
               Είχε μια όμορφη μάνα! ντυμένη ωραία, δεν έμοιαζε με τη δική μου. Πόσο ήθελα νάμουν παιδί της, πόσο!
               Οι μάνες των άλλων παιδιών έβγαιναν κάποτε, αδύνατες, ξεμαλλιάρες, με μπράτσα γυμνά, άσχημες σα στρίγγλες και φωνάζανε τα παιδιά τους με φωνή όχι ανθρώπινη αλλά σαν κάποιου ζώου:
               - Βρε, μωρέ, συ!
              Αυτή, η μητέρα του, ποτέ δεν έβγαινε να φωνάξει. Έβγαινε μόνο στο μπαλκόνι και μόλις έβλεπε το παιδί της κάτω να παίζει με τα ξυπόλητα παιδιά, που μέσα ήμουν κ εγώ, όχι όμως ξυπόλυτος, το φώναζε με μια γλυκιά φωνή:
               -! Περικλή ...
               Ύστερα έμπαινε, μέσα, και σε λίγο φαινόταν η δούλα με τα κόκκινα μάγουλα και την άσπρη ποδιά, να βγαίνει στο δρόμο και να τον παίρνει.
               Πώς ήθελα νάμουν παιδί της νάστελνε έτσι την υπερέτρια να μ έπαιρνε επάνω, να με μάλωνε, και να μ έδερνε ακόμα!

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ 
ΣΤΗ  2Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΑΣ.

ΤΟ ΑΚΡΟΝ ΑΩΤΟΝ  ΤΗΣ 
ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΩΝ ΨΙΤΤΑΚΟΕΙΔΩΝ  

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ, ΘΑΡΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΔΑΛΟ ΚΑΤΣΙΚΙ......

"

 "ΕΦΗΜ. ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ"

Για περισσότερα, κλικ ΕΔΩ

Η ΦΕΤΙΝΗ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙΟΥ

Την Κυριακή στις 14-Ιουνίου 2015,  έλαβε χώρα η αποχαιρετιστήρια γιορτή για το εκπαιδευτικό έτος 2014-15 του δημοτικού σχολείου μας. Υπόψη το δημοτικό σχολείο είναι τετραθέσιο με δ/ντή τον Στάθη Βούρλια από τα Μακρύσια. (1) Δυστυχώς πήγα στο τέλος επειδή το πήρα χαμπάρι περνώντας από εκεί και έτσι απαθανάτισα μόνο την τελευταία σκηνή. Πάντως έστω κι από αυτό το μικρό κομμάτι φαίνεται η χαρά των μαθητών να είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, όπως και το καμάρι στο βλέμμα των γονέων. Οι δάσκαλοι έλαμπαν γεμάτοι ευχαρίστηση.

(1) Φέτος στη νέα χρονιά έρχονται στην πρωτούλα από το νηπιαγωγείο μόνο δύο παιδάκια, οπότε υπάρχει κίνδυνος το σχολείο να υποβιβαστεί σε 3θέσιο. 

Η ΦΕΤΙΝΗ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΚΟΒΑΤΟΥ

   Τη Δευτέρα στις 15-Ιουνίου 2015,  έλαβε χώρα η αποχαιρετιστήρια γιορτή για το εκπαιδευτικό έτος 2014-15 του δημοτικού σχολείου Κακοβάτου με μεγάλη επιτυχία. Εδώ είχα την τιμή να παρευρεθώ από την αρχή μετά από σχετική πρόσκληση (να είναι καλά ο κουμπάρος μου)και έτσι κατέγραψα όλα τα δρώμενα.

   Η όλη γιορτή ήταν καταπληκτική και αυτό φαινόταν στα πρόσωπα όλων, μαθητών, γονέων και δασκάλων. Πανέξυπνα, σύγχρονα σκετσάκια που απηχούσαν το χάσμα των γενεών και τις μεταβολές των εποχών. Περισσότερο δε άρεσαν τα δυο παιχνίδια, όπου συμμετείχαν και πολλοί γονείς. 

   Βλέποντας αναλογίστηκα τα δικά μας αλλοτινά χρόνια που κάθε Εθνική γιορτή λέγαμε ποιήματα και παίζαμε διάφορα σχετικά σκετς, ντυμένοι ανάλογα σε ήρωες της Επανάστασης με στριφτά μουστάκια,φουστανέλες και φέσια. Στο δε Γυμνάσιο στο τέλος  κάθε χρονιάς, κάναμε γυμναστικές επιδείξεις, χώρια τα αγόρια από τα κορίτσια. Ακολουθούσαν  αθλητικοί αγώνες. Η τάξη μου, αν και Ε΄ Γυμνασίου (Β΄ Λυκείου τώρα) είχε σαρώσει τις πρώτες νίκες που συνοδεύονταν από κύπελλα, χορηγίες των διαφόρων καταστηματαρχών. Μάλιστα εγώ ακόμα το έχω, μια και είχα κερδίσει το δρόμο των 400 μέτρων. Ωραίες, γλυκές εποχές. 

...Άντε και του χρόνου!!!

Κι εμείς δεν φωνάζαμε " Γεια σου τσολιά μου ... και ζαργάνα μου" !

Κώστας Μαυρουδής

Ruth Orkin (1921-1985): American Girl in Italy, 1951.

ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ

Ο δρόμος ο πολύβουος τριγύρω μου ουρλιάζει,
Βαρυπενθούσα λυγερή, άλγος αρχοντικό,
Μία γυναίκα πέρασε, με χέρι ευγενικό
τον τσακιστό τον φραμπαλά λικνίζοντας με νάζι.

Αιθέρια και ευγενής πόδι αγαλμάτου απλώνει.
Εγώ, ρουφούσα, σαν τρελός που λαχταράει,
στο μάτι της, μουντό ουρανό που δρόλαπες γεννάει,
γλύκα που μαγνητίζει, και πόθο που σκοτώνει.

Μια λάμψη... κι ύστερα η νυχτιά!- Περαστικό μου κάλλος
που μια ματιά σου μ΄ έκανε να ξαναγεννηθώ,
κοντά σ΄ εμέ θα σ΄ έφερνε μόνο ένας κόσμος άλλος;

Ίσως ποτέ! Πολύ αργά! Αλλού! Μακριά από δω!
Δεν ένιωσα που χάθηκες , δεν ξέρεις πού τραβούσα,
Εσύ που ήσουν σίγουρη πόσο θα σ΄ αγαπούσα.

Charles Baudelaire 

οχι κουμπάρε οχι

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΟ!!!

Σκοπός του έργου των Σχολών Γονέων είναι η στήριξη των γονέων ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν με επιτυχία στο σύνθετο και δύσκολο ρόλο τους όπως αυτός διαμορφώνεται στις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Το έργο θα προσφέρει στους γονείς και στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον γνώσεις και ευκαιρίες για προβληματισμό.

 Αναλυτικότερα, το έργο στοχεύει στο να: 

Βελτιωθεί η επικοινωνία στην οικογένεια

Προαχθούν οι γνώσεις των γονέων σχετικά με τις ψυχικές, κοινωνικές, πνευματικές και άλλες ανάγκες των παιδιών σε κάθε στάδιο ανάπτυξής τους

Αναπτυχθούν δεξιότητες για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση δύσκολων συμπεριφορών των παιδιών τους

Ενθαρρυνθεί η συμμετοχή των γονέων στις σχολικές δραστηριότητες και να υποστηριχθεί η συνεργασία τους με τους/τις εκπαιδευτικούς

Αποκτηθούν συγκεκριμένες ικανότητες προκειμένου οι γονείς να μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του νηπιαγωγείου, δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου

Ενημερωθούν οι γονείς σε θέματα υγείας των ίδιων και των παιδιών τους

Ενημερωθούν οι γονείς για τους τρόπους σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους ανάλογα με την ηλικία τους.Γίνει κατανοητή η θέση των ατόμων τρίτης ηλικίας στην κοινωνία, την οικογένεια και τα κοινάΓίνει ενημέρωση των γονέων για τους τρόπους προφύλαξης των παιδιών από την χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών και να προταθούν τρόποι παιδαγωγικής και λελογισμένης χρήσης τους

Βελτιωθεί η διαχείριση του οικογενειακού προγραμματισμού

Παρασχεθεί συμβουλευτική υποστήριξη και αγωγή υγείας στις οικογένειες των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων

Ενημερωθούν και να υποστηριχθούν ψυχολογικά γονείς ατόμων με αναπηρίες.

 

Ο ΝΟΜΟΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ

            Στην Ανδραβίδα λοιπόν που πρωτοεξάσκησα το επάγγελμά μου, νομοκτηνίατρος στο νομό Ηλείας ήταν ο κ. Καραμπάτσος με δεξί χέρι τον κ. Παπαδόπουλο. Και οι δυο -συνταξιούχοι πλέον- αντιπροσώπευαν έναν ιδιαίτερο  τύπο ανθρώπου και επιστήμονα μιας άλλης εποχής.(1)

Ο Καραμπάτσος καταγόταν από τη Χωματάδα της Πύλου, είχε τελειώσει κτηνιατρική στην Ιταλία και άρχισε να εξασκεί το επάγγελμα την εποχή που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα . Μιλάμε για την εικοσαετία 1950 με 1970. Τότε και στους δύο νομούς Ηλείας και Μεσσηνίας ο Καραμπάτσος αλώνιζε με βασική απασχόληση το μουνούχισμα των αλόγων και των γουρουνιών. Επουδενί το πρόθεμα ‘’καρά’’ στην προκειμένη περίπτωση του επιθέτου Καρα-μπάτσος δεν παίζει το ρόλο του μεγεθυντικού φακού, να επιτείνει δηλαδή το χαρακτηρισμό ή να επαυξάνει την ιδιότητα και την ενέργεια του προσδιοριζόμενου αντικειμένου, αν και το β΄ συνθετικό είναι ΄΄μπάτσος΄΄,έτσι όπως κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις π.χ. καραπουτάνα καράβλαχος, καρατσεκάρω. Εκείνα τα χρόνια οι θετικές επιστήμες στην επαρχία  με τα φτωχά μέσα, εφαρμόζονταν με πρακτικό τρόπο και περισσότερο εμπειρικά. Όταν η εμπειριοκρατία συντασσόταν  με διάφορες αυταρχικές, δεσποτικές η εγωιστικές εμμονές, προέκυπταν ιλαροτραγικές καταστάσεις με όλα τα συνεπακόλουθα. Ο τότε λοιπόν νομοκτηνίατρος με αυτόν τον τρόπο ενεργούσε, πράγμα που αντικατοπτριζόταν στην όλη του εμφάνιση και συμπεριφορά. Ο δε α/α Παπαδόπουλος, της ίδιας σειράς περίπου με τον Καραμπάτσο είναι άλλη ιστορία, ξακουστός για την υπέρταση των φωνητικών  χορδών και τις γραφικές ιδιορρυθμίες του. Σε μια υπηρεσιακή περιοδεία, ένας τροχονόμος είχε το θράσος, όπως έλεγε ο  ίδιος, να τον σταματήσει στην εθνική οδό για τον σχετικό έλεγχο.

          - Δε βλέπεις χριστιανέ μου το σήμα πως είμαι γιατρός στη Νομαρχία;

ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙΑ, ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ, ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΝ ΤΟΝ ΑΡΓΎΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΗ

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ!!!  

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ....ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ....ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟ

Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο από πέρυσι, που όπως λέγαμε χθες δεν το έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα λόγω αβροφροσύνης. Αλήθεια πίστευα τότε ότι το περιστατικό, αν και χυδαίο, έλαβε χώρα μετά από πιέσεις του τότε άρχοντα του χωριού και νουνού του νυν και παρασύρθηκε και ότι τέλος πάντων μετά θα διορθωνόταν. Άσε λέω μη ρίχνω λάδι στη φωτιά. Να όμως που διαψεύστηκα  παταγωδώς με τον χειρότερο τρόπο. Κίνησε και γη και ουρανό μαζί με κάποιους ...κυρίους από το δήμο (χαμερπή ανθρωπάκια) και έφθασαν μέχρι τον αισχρό εκβιασμό, βάζοντας το μαχαίρι στο λαιμό της δασκάλας.

Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ; ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ (ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ Κ.Τ.Λ.) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ Ο ΚΟΛΛΙΑΣ.

  Περισσότερα, πιο κοτσανάτα και ορθά κοφτά σε άλλη μας  ανάρτηση. (1).    
   
  Το καλοκαίρι του 2007, εφτά χρόνια πριν, είχα προγραμματίσει να παρουσιάσω το βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" στο χωριό μου στο Γιαννιτσοχώρι, μια και ήταν αφιερωμένο σε αυτό.Το βιβλίο ήταν ένα πόνημα ψυχής και στοίχημα ζωής κατατεθειμένο ως στέφανος τιμής σε μια ύψιστη δοξολογία για εκείνα τα χρόνια τα αλλοτινά. Περιλάμβανε  εν είδει ταινίας ολόκληρη την ιστορία του τόπου (λαογραφικά στοιχεία, διάφορα συμβάντα, κατοίκους, φωτογραφίες κτ.λ.). Ήταν ένα αρκετά επίπονο και κοπιαστικό έργο, αφού πέντε χρόνια περίπου το ετοίμαζα. Οπότε καταλαβαίνετε με τι λαχτάρα περίμενα την παρουσίαση στο χωριό.  Έτσι λοιπόν πρώτα από όλα μετά χαράς και συγκίνησης ήρθα σε επαφή με τον πρόεδρο της καποδιστριακής κοινότητας κ. Τριγάζη, που αγκάλιασε την προσπάθειά μου και αποδέχθηκε θερμά και τις προτάσεις μου. Οι  προτάσεις ήταν, αφενός  να είναι ο 1ος ομιλητής στην παρουσίαση και αφετέρου η παρουσίαση  να γίνει στο κοινοτικό κτίριο του χωριού και μάλιστα με όλες τις τιμές που άρμοζαν. Έτσι λοιπόν , μετά από τις απαραίτητες τελευταίες προετοιμασίες και την αποδοχή των φίλων μου άλλων ομιλητών,  απέστειλα την παρακάτω πρόσκληση:      

      Με τη βεβαιότητα της επιτυχίας και τον ενθουσιασμό μου στα ύψη κατεβαίνω πριν μερικές ημέρες στο χωριό με σκοπό, όπως ήταν φυσιολογικό να μοιράσω τις προσκλήσεις και να συμβάλω στην ετοιμασία της αίθουσας. Και σαν  ..τούβλο στο κεφάλι δυο μέρες πριν ο πρόεδρος εν ψυχρώ μου δηλώνει ότι η αίθουσα αποκλείεται να είναι έτοιμη για την προγραμματισμένη εκδήλωση.  Οι  δικαιολογίες φτηνές και  ...τιποτένιες, τις έριξε σε ..ξένες δυνάμεις. Δεν του είπα τίποτα μια και ο χρόνος έτρεχε και ευτυχώς βρέθηκε άλλος τρόπος, που τελικά αποδείχθηκε και καλύτερος. Όμως η πικρία για αυτή την ύπουλη και άνανδρη μαχαιριά μου έμεινε. Παρόλα αυτά, τα επόμενα χρόνια για το καλό του χωριού, συμπαρατάχθηκα μαζί του, πράγμα που ίδιος ομολόγησε  και μάλιστα παρά τις αντίθετες απόψεις φίλων συγχωριανών μου. Και να που φθάσαμε στις νέες εκλογές και η ιστορία επαναλήφθηκε  αλλά αυτή τη φορά σαν...φάρσα!
Αυτά .....  
 (2) Δεν γίνεται, μια και με πνίγει από τη μια το άδικο και η αγανάκτηση κι από την άλλη η μπόχα, δεν κρατιέμαι να μην καταγγείλω το νομικό του δήμου κ. Καβουρίνο για τη μεγάλη απρέπεια, που όχι μόνο συνηγόρησε και ενορχήστρωσε μια απρεπέστατη πράξη, αλλά και έγινε φυσικός αυτουργός ο ίδιος. Κύριε  δικηγόρε τα πολλά μου συγχαρητήρια αλλά να ξέρεις πως έρχεται, όπου νάναι, ο καιρός που μαζί θα τα πούμε ...εκ του συστάδην! 

Ποιος είναι; Ο ευρών αμειφθήσεται ...με μια κιθάρα! 

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΛΙΓΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ

ΖΗΤΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!!!!!!

     Ο τόπος μας δεν έχει μόνο το σκοτεινό και τραχύ πρόσωπο, που εκφράζεται από τα τεκταινόμενα του δήμου μας με όλα τά πανταζοειδή   ...βλαστάρια και κουμάσια  κάθε είδους (1), αλλά έχει και το χαμογελαστό πρόσωπο του πολιτισμού, που λάμπει από χάρη και ευγένεια, ως ουσιαστικό, υπαρξιακό στοιχείο της ζωής. 

 Οπότε  σε συνέχεια της προχθεσινής ανάρτησης - εισαγωγής,(κλικ ΕΔΩ) θα ακολουθήσει ειδική αναφορά με ζωντανές αφηγήσεις Στροβιτσάνων που τότε ως  παιδιά έζησαν τα φρικτά γεγονότα......

     Λοιπόν στα πολιτιστικά

     Απόψε η δική μας Βαγγελιώ Διαμαντοπούλου-Παπακυριακοπούλου, πανεπιστημιακός, με αντικείμενο την ιστορία της Τέχνης και συγγραφέας, θα μιλήσει  στην  εκδήλωση του Παλιού Νερόμυλου της Κυπαρισσίας. 

  (1) Πολλά τα παραδείγματα αλλά ένα από τα πιο ποταπά και ελεεινά  είναι ο τελευταίος εκβιασμός στη  δασκάλα, προκειμένου να μην είμαι εγώ συντονιστής στα εγκαίνια, όπως έχουμε αναγγείλει με δεκάδες προσκλήσεις. Η δικαιολογία τους φθηνή και τιποτένια."Αυτόν θα βάλουμε που μας τα χώνει;" Ρε πλαστικά ανθρωπάκια που με βάλατε εσείς; Από πια άποψη και πότε αυτές (κλικ ΕΔΩ) οι εκδηλώσεις είναι  του δήμου; Εσείς για τέτοια πολιτιστικά, είσαστε όχι μόνο ανίδεοι αλλά και ανίκανοι.

 ΚΑΤΑΛΑΒΟΥ ;

ΑΝΑΒΟΛΗ...ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗ ΜΕ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ.....

ΑΙΔΩΣ  ...    

Πολύ συγνώμη αλλά λόγω ανωτέρας βίας οι σημερινές αναρτήσεις αναβάλλονται. Τα ....πανταζοειδή ανθρωπάκια χτύπησαν πάλι, οπότε προέκυψαν καινούργια δεδομένα για τα οποία κάποτε οι κ.κ. θα ντρέπονται. Να είναι βέβαιoi όμως ότι τέτοιες ποταπές ενέργειες, όχι μόνο δεν μας κλονίζουν αλλά τουναντίον μας χαλυβδώνουν. Σίγουρα θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως και θα σας εκθέσω τα ΄συμβάντα όπως ακριβώς έγιναν, μια και η ποταπότητά τους δεν έχει όρια. 
    Επί τη ευκαιρία αργότερα θα αναρτήσω μια παλιά ιστορία πάλι με την ίδια απρέπεια και  κακοήθεια από τον ίδιο πρόεδρο της κοινότητας του χωριού μας...κ.Τριγάζη. Υπάρχει από παλιά στα κατάστιχά μου κι απλώς δεν την έχω  δημοσιεύσει  για λόγους... αβρότητας.   
Ντροπή και πάλι ντροπή!!!

το δωμάτιο που έβλεπε στη δύση

Κώστας Περδίκης

 Το σπίτι μας ήταν μεγάλο, δίπατο, με κεραμιδένια στέγη.

Στη δυτική του πλευρά δύο μεγάλα παράθυρα έβλεπαν προς τη μεριά της θάλασσας και ανάμεσά τους μια  μπαλκονόπορτα έβγαζε στο μπαλκονάκι, με το καλοδουλεμένο κάγκελο και τις πολλές γλάστρες, μπιγκόνιες, αρμπαρόριζες, γαριφαλιές και κρινάκια.

Tο ένα, από τα δύο δυτικά δωμάτια, τόχαμε για σάλα και δεν πολυπηγαίναμε.

Το άλλο, ήταν το δωμάτιο των γονιών μας.

Το διπλό κρεβάτι τους, ένα μεγάλο κομό στα πόδια του, η ραπτομηχανή Singer της μάνας μας, δίπλα στο παράθυρο και μια καρέκλα, ήσαν όλα κι όλα τα έπιπλά του.

Πάνω από το κομό, ψηλά στον τοίχο ανάμεσα στα εικονίσματα, το γυάλινο κουτί με τα στέφανα του γάμου τους, ιερό σύμβολο της δια βίου ένωσης και πιο κάτω το καντήλι.

Εκεί της άρεσε να πηγαίνει, μετά το μεσημεριανό φαγητό, αφού πρώτα τέλειωνε το πλύσιμο των πιάτων και το συμμάζεμα του τραπεζιού.

Ξάπλωνε στο κρεβάτι έχοντας πάντα κάτι να διαβάσει, από απόκομμα εφημερίδας, κάποιο σχολικό η εξωσχολικό βιβλίο, μέχρι Μικρό Ήρωα.

Την ίδια ώρα ο πατέρας έφευγε, με το γαϊδούρι και την κατσίκα μας, για την απογευματινή του βόλτα στο εξοχικό μας.

Τα χειμωνιάτικα απογεύματα, ο ήλιος, καθώς έγερνε, έμπαινε από το παράθυρο γεμίζοντας το δωμάτιο με γλυκό, κιτρινωπό φως και θαλπωρή.

Η Singer, στην αριστερή της μεριά, είχε μια γυαλισμένη τάβλα, κάτι σαν τραπεζάκι, που με βόλευε να ακουμπάω και να ετοιμάζω τα μαθήματά μου.

Εκεί πάνω, δίπλα στο παράθυρο και στο πλούσιο φως, έκανα τη γραφή, τη καλλιγραφία, έλυνα τα προβλήματα της αριθμητικής και ζωγράφιζα τους χάρτες της γεωγραφίας, πολιτικούς και γεωφυσικούς.

Μου άρεσε να την νοιώθω κοντά μου, να μου κάνει συντροφιά και ας μην μιλάγαμε την πιο πολλή ώρα.

Τις μέρες, όμως, που ο καιρός χάλαγε, χάλαγε μαζί και η διάθεσή μου.

Χάζευα, μελαγχολικά, τη βροχή να σπάζει με δύναμη στα τζάμια και τις ρουνιές να τρέχουν  από τα κεραμίδια, μπροστά μου, διάφανες κουρτίνες.

Πολλά χρόνια μετά, μια μουντή Τετάρτη του Νοέμβρη, παραμονή της Παναγίας, λίγο πριν το μεσημέρι, μαζί με την αδελφή μου, της κλείσαμε τα μάτια.

Συνέβηκε εκεί, στον άχρωμο και ψυχρό θάλαμο της νέας πτέρυγας του Ερυθρού.

Μακριά από το σπίτι μας και το δωμάτιό της, εκείνο το δυτικό, που την ίδια ώρα, θέλω να φαντάζομαι, ο ήλιος θα ετοιμαζόταν να μπει από το παράθυρο, για να ζεστάνει λίγο την παγεράδα του επελθόντος θανάτου της…

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

          Πλέον οι συνέπειες της πολύχρονης κρίσης έχουν γίνει ανοιχτές πληγές, όχι μόνο στην πρωτεύουσα, που δεινοπαθεί, αλλά  και στην επαρχία. Η ανεργία και η φτωχοποίηση έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις και είναι οι πρώτες μάστιγες της κοινωνίας.

    Σε πολλές περιοχές της χώρας ευαίσθητοι πολίτες έχουν πάρει τα ηνία στα χέρια τους και έχουν γίνει μπροστάρηδες  σε διάφορα κοινωνικά κινήματα δράσης και αυτοοργάνωσης  με σκοπό την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση στους συνανθρώπους μας, που πάσχουν και πολλοί έχουν ξεπεράσει τα όρια της φτώχειας.

     Τα σήμαντρα χτυπούν δυνατά και μας καλούν ΟΛΟΥΣ. Μας καλεί το καθήκον απέναντι στα παιδιά μας και στις γενιές που έρχονται. Βεβαίως δεν αρκεί  η ατομική ευαισθητοποίηση και η ξεχωριστή ενεργοποίηση όποιας μορφής π.χ.ελεημοσύνη, δωρεά κτ.λ. αλλά η επιστράτευση και δράση μέσα από μια συλλογικότητα, ένα δίκτυο αλληλεγγύης, που θα είναι όμως ανεξάρτητο από οιοδήποτε φορέα, κρατικό, δημοτικό, κομματικό ή άλλο.

Ακριβώς οι ανθρώπινες ευαισθησίες έχουν υλοποιηθεί στην πράξη σε πολλά δεινοπαθούντα μέρη με πρώτη την Αθήνα, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί τέτοια δίκτυα αλληλεγγύης, όπως π.χ. το «μυρμήγκι»( κλικ ΕΔΩ)  στην πολύπαθη περιοχή της Κυψέλης και του Αγίου Παντελεήμονα.  Τα έργο που επιτελείται είναι αξιόλογο καθότι διαθέτει τρόφιμα σε 400 αναξιοπαθούσες οικογένειες. Ακόμη προσφέρουν και ρούχα, παιχνίδια, βιβλία και φάρμακα.

      Ο λόγος μας δεν είναι  απλό κάλεσμα αλλά είναι κραυγή ανάγκης για να μην μείνουμε απαθείς στην ανθρώπινη ανάγκη. Επιδιώκουμε και θα  παλέψουμε ΟΛΟΙ μαζί οι ευαίσθητοι πολίτες του δήμου μας στη  δημιουργία ενός τέτοιου δικτύου.

     Επιμένουμε στην άδολη ανεξαρτησία του εγχειρήματος για να αγκαλιάσει όλους τους ενεργούς συμπολίτες μας με σεβασμό στις όποιες, κομματικές ή δημοτικές πεποιθήσεις καθενός.

       Πιστεύουμε στην ανταπόκρισή σας και είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχουμε.

       Συνεχώς θα σας ενημερώνουμε για τα επόμενα βήματα και τις σχετικές επαφές.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ.....

Η Σπιναλόγκα έχει αποκτήσει τη δική της σκοτεινή ιστορία και μαγεία από τότε που «επιλέχθηκε» ως τόπος διαμονής των λεπρών.

Ωστόσο, η μοναδική γεωγραφική θέση και η ξεχωριστή ομορφιά έχουν αναδείξει σταδιακά το μέρος ως ένα δημοφιλές αξιοθέατο.

Πριν από μερικούς μήνες ο Κρητικός κινηματογραφιστής και χειριστής drone Νίκος Σαράντος,κατέγραψε την Σπιναλόγκα να δεσπόζει από ψηλά τραβώντας μαγευτικές εικόνες από το νησί των «λεπρών»

Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες το βίντεο αυτό αναδεικνύεται στην πρώτη θέση λήψεων μέσω drone από τον δημοφιλή ιστότοπο travelbydrone.

https://www.youtube.com/watch?v=Wwk0Q2twJRs

Πρόσκληση Εθελοντών για τη Δημιουργία "Κέντρου Νέων" στο Γιαννιτσοχώρι

Καλείστε όλοι όσοι επιθυμείτε  να προσφέρετε

 εθελοντικά τις γνώσεις σας, με σκοπό τη δημιουργία

 ενός Κέντρου Νέων Γιαννιτσοχωρίου, 

να απευθύνεστε στην υπεύθυνη υλοποίησης της

 δράσης:  Καραγγελή Κυριακή - Μαρία 

email: mkara1983@gmail.com

 

Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες ενδιαφέρουσες ενότητες:

• Χορός (Παραδοσιακός & Σύγχρονος)

• Προβολή Επιμορφωτικών Ταινιών

• Εκμάθηση μουσικών Οργάνων

• Καλλιτεχνικό εργαστήρι

• Θεατρικό Εργαστήρι

• Θέατρο σκιών

• Ας παίξουμε επιτραπέζια παιχνίδια ( π.χ. Σκάκι)

κτλ