Ένα από τα καλύτερα κείμενα που γράφτηκαν για τις ανεμογεννήτριες [ΑΓ] είναι αυτό του μεταλλειολόγου μηχανικού Παναγιώτη Μαυροειδή στην "ΠΡΩΙΝΗ" τις προάλλες, το οποίο και αναδημοσιεύουμε. Μεγαλύτερη σημασία έχει το συμπέρασμα:
..... Γενικότερα όμως, να τελειώνουμε με αυτή τη διαστροφή Οι φυσικές ομορφιές στην περιοχή μας αποτελούν κοινή κληρονομιά σε όλους/ες μας από τη φύση και δεν μπορούμε να βάζουμε σε συζήτηση ένα μέλλον όπου θα διαβάζουμε ταμπέλες του τύπου «Μίνθη Α.Ε», «Λαπίθας ΕΠΕ» ή «Καϊάφας ΙΚΕ». Όχι λοιπόν: Η φωτιά δε σβήνει αλλά δυναμώνει με πετρέλαιο!
Η επένδυση στη Μίνθη, αλλά και σε όλα σχεδόν τα βουνά της Ηπειρωτικής Ελλάδας, δε θα λύσει το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Αντίθετα, θα επιτενει το πρόβλημα της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή θα επιδεινώσει τα κοινωνικά, εργασιακά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών στην περιοχή μας, δυναμώνοντας και την ενεργειακή φτώχεια και ανισότητα. Ο μόνος δρόμος για αντιστροφή της περιβαλλοντικής και κλιματικής καταστροφής στην οποία μας οδηγεί η ακόρεστη δίψα για επιχειρηματικά κέρδη, περνάει μέσα από τη συνολική αλλαγή του ενεργειακού και τελικά του παραγωγικού μοντέλου στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο. Η αποφασιστική προϋπόθεση για αυτό είναι η απόμπορευματοποίηση της ενέργειας, δηλαδή η παραγωγή και διανομή ενέργειας από ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα με κριτήριο όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη πραγματικών ενεργειακών αναγκών και την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας για την πλειοψηφία του κόσμου. Μόνο σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι δυνατή η μείωση/εξοικονόμηση συνολικής κατανάλωσης ενέργειας, η ανάπτυξη φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών ΑΠΕ. Είναι επίσης αυτονόητο ότι αυτή η επιλογή προϋποθέτει ρητή ακύρωση κάθε είδους νέων εξορύξεων υδρογονανθράκων, ειδικά στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).
Το συμφέρον των κατοίκων στην περιοχή μας είναι να ακυρωθεί η επένδυση των ανεμογεννητριών στη Μίνθη και την ευρύτερη περιοχή της Ζαχάρως αλλά και της Φιγαλείας. Αυτό μπορεί να γίνει πράξη με αποφασιστικό συλλογικό αγώνα μέχρι τη ακύρωση αυτών των σχεδίων
Αξίζει να θυμηθούμε τι υποστήριζε επί του θέματος
πριν 50 χρόνια ο μέγας Μπερλινγκουέρ
[ Είναι αντίθετα μια άλλη οπτική της κοινωνίας και της ζωής, μακριά από τον ξέφρενο και εγωιστικό καταναλωτισμό που παράγει ανισότητες και δυστυχία. «Για μας», διευκρινίζει ο κομμουνιστής γραμματέας, «η λιτότητα είναι το μέσο για να καταπολεμήσουμε ριζικά ένα σύστημα που βρίσκεται σε μια δομική και βαθιά κρίση και να θέσουμε τις βάσεις της υπέρβασής του», είναι «η ευκαιρία για μια νέα οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη», «μια επιλογή [...] μέσα από την οποία το εργατικό κίνημα γίνεται φορέας μιας διαφορετικής μορφής κοινωνικού βίου». Η λιτότητα, σύμφωνα με τη δική του αντίληψη, σημαίνει δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα, αλλά και νέο ήθος.
Έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι ως προς την ποιότητα της ανάπτυξης, σήμερα πρέπει να αναρωτηθούμε για το νόημα και το σκοπό της παραγωγής και της κατανάλωσης, και συνεπώς για τη χρήση των ανθρώπινων και των φυσικών πόρων].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου