Γ. Ασημίδης (1907–1944), Η μικρή ιστορία μέσα στη μεγάλη)

 Το κείμενο είναι μια προδημοσίευση από

 το υπό έκδοση  βιβλίο της Ελένης Κωνσταντινίδου, 

Γ. Ασημίδης (1907–1944), Η μικρή ιστορία μέσα στη μεγάλη) [Α]

Δημοσιεύουμε το συγκεκριμένο απόσπασμα 

με την ευκαιρία των αναταραχών και 

κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα 

στον κρίσιμο χώρο της Παιδείας και

πρέπει να είναι η 1η μαθητική κινητοποίηση! 

  .....Συμμετοχή Γιώργου στις μαθητικές κινητοποιήσεις.

Μέλος της επιτροπής. Πολλοί και πολλά λοιπόν συνέβαλαν στην ιδεολογική διαμόρφωση του Γιώργου. Το 1923 είχε πια αρκετά σαφή προσανατολισμό. Αλλά του έλειπε τελείως η πείρα της πράξης. Η ευκαιρία για μερική κάλυψη της έλλειψης ήρθε σύντομα, καθώς αυτήν την περίοδο εμφανίζεται μια ενδιαφέρουσα μαθητική δραστηριότητα, στην οποία αναμενόμενη η εμπλοκή ενός μαθητή, προσήλυτου κομμουνιστή. 

     Τον Μάιο 1923 οι μαθητές των Γυμνασίων Αθήνας, Πειραιώς και κάποιων επαρχιακών πόλεων προχωρούν σε «απεργιακές» κινητοποιήσεις. Αιτία οι αιφνιδιαστικές αποφάσεις 1 για τους όρους διεξαγωγής των εξετάσεων. Ακολούθησε αποχή απ’ τα μαθήματα, που συνοδεύτηκε από τηλεγραφήματα και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Η κινητοποίηση αποτέλεσε αξιοθαύμαστο κίνημα αυθόρμητης αυτοοργάνωσης και εξαιρετική άσκηση στους αγώνες. Οργανώνονται συγκεντρώσεις, συντάσσονται υπομνήματα και δημιουργούνται μαθητικές επιτροπές. 2 Παίρνουν έτσι οι μαθητές το βάπτισμα του αγώνα. Μετά το βάπτισμα, ακολουθεί κι η χειροτονία: Τα παιδιά αποκτούν εμπειρία αστυνομικής βίας, καθώς «επεμβάσα, ισχυροτάτη αστυνομική δύναμις» διέλυσε τη μεγάλη τους - με πάνω από δύο χιλιάδες μαθητές - συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως. Με εκπλήσσουσα ετοιμότητα κι ευστροφία, οι συγκεντρωμένοι είχαν προλάβει να συνεννοηθούν για άμεση μεταφορά της εκδήλωσης στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Εκεί μεταξύ των ρητόρων είναι κι ο Γιώργος που στη συνέχεια εκλέγεται και μέλος της επιτροπής που αναλαμβάνει να συντάξει υπόμνημα προς την Επανάσταση και την Κυβέρνηση. Κι αυτή όμως η συγκέντρωση διαλύεται με νέα έφοδο της αστυνομίας, με αποτέλεσμα την εκ νέου μεταφορά της στην «Αίγλη» του Ζαππείου!.. Σε χρονογράφημα της εποχής 3 περιγράφεται με καμάρι η εκεί συνέλευση «…οφείλω να ομολογήσω ότι συζητούσανε ήρεμα και σοβαρά δίχως τις συνηθισμένες αγριοφωνάρες… Οι συζητητές ζητούσανε το λόγο από το Πρόεδρο κ’ ύστερα αρχίζανε να μιλούνε. Κύριε Πρόεδρε…. Σημείο πως αρχίζουμε να εκπολιτιζόμαστε». Τελικά, οι μαθητές ακολουθώντας τη διαδρομή Πεδίον Άρεως – Στύλοι Ολυμπίου Διός – Ζάππειον φτάνουν στον σκοπό τους· η Επαναστατική Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Στυλιανό Γονατά 4 υποχωρεί .

 

1 Εμπρός 5-5-1923, σ. 4 // 2 Εμπρός 8-10/5/1923 // 3 Ριζοσπάστης 9 ης Μαΐου 1923 σ. 1

4 Η πρωθυπουργία του Στυλιανού Γονατά διήρκεσε από την 27-11-1922 έως και την 11-1-1924.

Α] Ο Γιώργος Ασημίδης (Κωνσταντινίδης) αποτελεί ένα από τα πιο τραγικά πρόσωπα της ιστορίας του ΚΚΕ. Μαζί  με τον Ζαχαριάδη και τον Μιχαηλίδη  "τριμελής ηγεσία του ΚΚΕ" ήρθαν από τη Μόσχα, "Κούτβηδες", το 1931. Τα επόμενα χρόνια ερχόμενος σε αντιπαράθεση με Ζαχαριάδη, διαγράφτηκε το 1934 με την κατηγορία του  οπορτουνιστή. Στη συνέχεια  ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή και αρχίζει να δικηγορεί στην Αθήνα, αποστασιοποιημένος από την ενεργό πολιτική, αλλά παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις. Στην ν περίοδο της Κατοχής υπεράσπισε αμισθί πολλούς κατηγορούμενους στα δικαστήρια.  Το Δεκέμβριο του 44 δολοφονήθηκε από την τρομερή ΟΠΛΑ. Δυστυχώς ήτλαν ένα από τα πολλά θύματα της κυρίαρχης αντίληψης τότε(;) στο ΚΚΕ, του "Εργατοκεντρισμού. Ο Ζαχάριάδης έγινε Γ.Γ αν και απόφοιτος πρώτης Γυμνασίου, ο Σιάντος  κι αυτός Γ.Γ από καπνεργάτης, ο δε  Αχιλλέας  Μπλάνας γραμματέας του ΕΑΜ Πελοποννήσου δεν ήξερε ούτε γραφή , ούτε ανάγνωση. 

Πραγματικά το βιβλίο θα ξεδιαλύνει περισσότερο εκείνη τη σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού, οπότε νομίζω δικαίως ανυπομονούμε να το διαβάσουμε όλοι οι Αριστεροί.