ΔΙΑΛΕΧΤΑ -5

 ΤΑΚΗΣ ΛΑΪΝΑΣ

Εισαγωγή

Χθες ανακοινώθηκε ότι ο Νομός Ηλείας εκτός του Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεσταίνων κατατάσσεται στο κόκκινο δηλαδή πρόσθετα περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας των πολιτών για την μείωση εξάπλωσης του covid19. Προσωπικά, το ομολογώ, για πρώτη φορά αισθάνθηκα ένα πλήγμα μέσα μου, μια παράταση της απομόνωσης, κάτι σαν εγκλεισμό και το μέλλον αόρατο. Εγώ ο ίδιος εξακολουθώ να δουλεύω και διασκεδάζω κάπως την κατάσταση όμως ειλικρινά σκέφτομαι και τους άλλους με τους οποίους συνυπάρχουμε, τους καφετζήδες, τους ταβερνιάρηδες και τους εστιάτορες που κάθε πρωί κοιτάζουν τις καρέκλες και τα τραπέζια τους ανάποδα και το βλέμμα τους θολό και ανήσυχο.

Και κυρίως τους γεωργούς που ζούμε μ’ αυτούς και απ’ αυτούς που τα εισοδήματά τους συρρικνώθηκαν δραματικά εξ αιτίας της κατακόρυφης μείωσης της κατανάλωσης και τώρα ετοιμάζονται για την νέα καλλιέργεια προβληματισμένοι κι αβέβαιοι. Τα πράγματα είναι δύσκολα, το καταλαβαίνω, πρέπει όμως να σταθούμε όρθιοι, οπλισμένοι με λίγη υπομονή και πολλή ελπίδα. Δήλωσα αρμοδίως το ΑΜΚΑ μου και περιμένω την σειρά μου για να κάνω το εμβόλιο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Έπαψα να ακούω αντιφατικούς λοιμωξιολόγους, πληρωμένους δημοσιογράφους και διάφορους θεωρητικούς περί παγκόσμιας συνομωσίας. Λίγο πριν την πανδημία είχα επιλέξει μια δική μου απομόνωση, λόγω ηλικίας πια και περισσότερο την περίοδο του χειμώνα. Περνούσα δηλαδή ευχάριστα τα βράδια μου και πολλές φορές νύχτες ολόκληρες με την τηλεόραση, ένα βιβλίο και το internet. Από αυτήν την ευχάριστη την εσκεμμένη απομόνωση προκύπτει η σημερινή μου ανάρτηση που ακολουθεί γιατί πιστεύω επιμηκύνει την υπομονή μου και ενισχύει την ελπίδα και την δική μου και των φίλων μου.

Κινηματογραφικές και μουσικές αναμνήσεις και άλλοι συνειρμοί.

CABARET ( ΚΑΜΠΑΡΕ)

Τα τελευταία χρόνια, όταν φθινοπωριάζει και μικραίνει η μέρα, συχνά τα βράδια κάθομαι σπίτι και γράφω μέχρι αργά τη νύχτα. Το γράψιμο με την βοήθεια του word και internet σήμερα είναι παιγνίδι σε σχέση με τη κλασσική γραφομηχανή. Όμως χρόνο με το χρόνο διαπιστώνω ότι οι δυνάμεις μου και μαζί μ’ αυτές η υπομονή μου λιγοστεύουν. Κάθε μισή με μια ώρα σκέψης και γραφής θέλω να κάνω διάλλειμα, δεν αντέχω περισσότερο, και σ’ αυτά τα διαλλείματα οι επιλογές μου είναι η μουσική και ο κινηματογράφος. Έτσι απόψε πολύ αργά παρακολουθούσα ένα απόσπασμα από τη ταινία Cabaret με την Lisa Minnelli στο καλλίτερο ρόλο της καριέρας της, που είχα δει πολλά χρόνια πριν. Η ταινία είναι θαυμάσια με τα πλάνα να εναλλάσσονται από τους δρόμους και τα σοκάκια του Βερολίνου με την πραγματική ζωή την περίοδο της ανόδου του φασισμού στη Γερμανία, και τον πλασματικό κόσμο του χώρου του cabaret. Τον κόσμο του θεάματος, της κατανάλωσης, των ερωτικών υποσχέσεων και φυσικά της οικονομικής δαπάνης, Προσωπικά έχω βρεθεί σε αίθουσα cabaret μια φορά στη ζωή μου το 1982, στο Παρίσι στο γνωστό Paradis Latin. Συμμετείχα σε μια εκπαιδευτική εκδρομή μιας ομάδας γεωπόνων στη Γαλλία, που μια εταιρεία σπόρων και χημικών οργάνωσε, και το τελευταίο βράδυ μας φιλοξένησαν εκεί. Η παράσταση ήταν εντυπωσιακή και αλησμόνητη, με μουσική, χορευτές, μπαλαρίνες, ταχυδακτυλουργούς, με όμορφα κορίτσια να εμφανίζονται από το ταβάνι το πάτωμα από παντού, και γιατί η βραδιά επεφύλασσε μια μικρή έκπληξη για μένα. Σε κάποια στιγμή μια γυμνόστηθη αρτίστα, με τράβηξε από το χέρι και με ανέβασε στη σκηνή και με παρότρυνε να πούμε ένα τραγούδι μαζί, όποιο ήθελα. Για να γίνω επίκαιρος πρόφερα την λέξη money (χρήμα, λεφτά), ήταν ο τίτλος ενός τραγουδιού από την ομώνυμη ταινία, και για να δείξω ότι το ήξερα, συνέχισα γρήγορα με ολόκληρο τον πρώτο στίχο : money makes all world go around δηλαδή το χρήμα κάνει τον κόσμο, τη γη να γυρίζει. Η κοπέλα ενθουσιάστηκε, έδωσε σήμα στην ορχήστρα να παίξει κι άρχισε να τραγουδάει, κι εγώ, παρατηρώντας κυρίως τα καλοσχηματισμένα της βυζιά να κινούνται παλμικά σύμφωνα και με τον ρυθμό, και ανοιγοκλείνοντας το στόμα μου, υποτίθεται ότι την συνόδευα. Στο τέλος εισέπραξα χειροκρότημα κι ένα ψεύτικο φιλί, λογικό, και επέστρεψα στο τραπέζι μου. Όμως η κινηματογραφική εκδοχή που παρακολουθώ τώρα στο σύντομο video είναι ανεπανάληπτη. Με τη ζεστή και γεμάτη πάθος φωνή της Lisa Minnelli, και τη χορογραφία επίσης καταπληκτική και συμβατή με το θέμα, όπου η μεγάλη πρωταγωνίστρια λικνίζει με ικανοποίηση το σεξογόνο κορμί της κάθε φορά που ένα νόμισμα κυλά στο κόρφο της ή …αλλού. Ακούγοντας τις λέξεις του τραγουδιού να επαναλαμβάνονται με επίκεντρο τη λέξη money, και επειδή ο δικός μου κόσμος είναι άλλος, ολόκληρος ο πρώτος στίχος παραποιήθηκε, μεταλλάχτηκε μέσα μου, γιατί συνέλαβα τον εαυτό μου σε λίγο να ψελλίζει : the sun makes all world go around ( ο ήλιος κάνει τον κόσμο να γυρίζει ).

Μέχρι την εποχή του Γαλιλαίου πιστεύαμε ότι ο ήλιος γυρίζει, κι αυτή η αίσθηση παραμένει μέχρι σήμερα, γι αυτό λέμε βγήκε ο ήλιος, έπεσε ο ήλιος. Οι περιστροφές της γης, οι καθημερινές και οι ετήσιες με την συνεργασία του ήλιου, είναι αυτές που δημιουργούν όλα τα φυσικά φαινόμενα, το κρύο, τη ζέστη, τον πάγο, την βροχή, το χιόνι, τις εποχές, τον λήθαργο των δέντρων και της πολικής αρκούδας, την άνθηση, την καρποφορία, τους ανέμους, το χαλάζι, τα πάντα . . .Αλλά αυτή την μονότονη επανάληψη της πραγματικότητας δεν φαίνεται να την γνωρίζουν ή να την έχουν κατανοήσει επαρκώς πολλοί άλλοι και μάλιστα υπεύθυνοι. Πριν δυο μήνες στον Πύργο, σε μια σύσκεψη για τα αγροτικά, ένας Αθηναίος παραπολιτικός, απ’ αυτούς που ακολουθούν τους πραγματικούς, τους θεσμοθετημένους πολιτικούς, μετά την δική μου τοποθέτηση με πλησίασε και με αφέλεια με ρώτησε : κ. Λαινα, για ποιο λόγο δεν μπορούμε να έχουμε λεμόνια το καλοκαίρι ενώ η Αργεντινή έχει; Προσπάθησα να δώσω μια όσο το δυνατό πιο σύντομη απάντηση στην άστοχη και άτυχη ερώτησή του : για τον ίδιο λόγο που δεν έχουμε ροδάκινα και καρπούζια τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη. Δεν ικανοποιήθηκε γιατί συνέχισε να με κοιτάζει ερωτηματικά γι αυτό προχώρησα σε διευκρινίσεις. Υπάρχει ο βόρειος πόλος και ο νότιος πόλος, είπα, το βόρειο ημισφαίριο και το νότιο ημισφαίριο. Στην Αυστραλία τα Χριστούγεννα οι κοπέλες κάνουν μπάνιο στη θάλασσα και ο Αι Βασίλης φορώντας μαγιό μοιράζει δώρα στα παιδιά την Πρωτοχρονιά στο Σύδνεϋ. Νόμισε ότι τον δουλεύω, έτσι κατάλαβα, γι’ αυτό συνέχισα, εκνευρισμένος πια, βγάζοντας ομολογουμένως ειρωνεία και σαρκασμό. Κύριε μην απορείτε, μπορώ να σας το εξηγήσω και πιο απλά. Αν υποθέσουμε ότι η παχουλή κυρία απέναντι είναι η υδρόγειος σφαίρα, η θέση της χώρας μας είναι περίπου στο ύψος του στήθους, και η Αργεντινή λίγο πιο κάτω από τον αφαλό. Όταν γυρίσουμε ανάποδα την κυρία, η Ελλάδα θα βρεθεί στη θέση της Αργεντινής και το αντίστροφο, και τότε εμείς θα έχουμε λεμόνια, αλλά η Αργεντινή δεν θα έχει. Στη θέση που είναι τώρα, λίγο χαμηλότερα από τη Αργεντινή είναι η γη του … πυρός, ακολουθεί η Παταγονία και πάρα κάτω η απέραντη και παγωμένη Ανταρκτική. Από εδώ προκύπτει ότι οι γυναίκες είναι κρυόκωλες. Έφυγε ενοχλημένος ή μάλλον προσβεβλημένος, γιατί απευθύνθηκε σε κάποιον άλλο, και κοιτώντας προς το μέρος μου, κάτι του έλεγε στο αυτί, και ο άλλος κούναγε το κεφάλι του. . .

Όπως μάθαμε αριθμητική και γραμματική στο σχολείο, είναι αναγκαίο να διαβάσουμε λίγο Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Πολ. Οικονομία . . .σήμερα, για να ασχοληθούμε ή να έχουμε άποψη για ζητήματα Γεωργίας, Κτηνοτροφίας, Περιβάλλοντος κ.α. Δεν είναι απαραίτητο να γίνουμε όλοι φυσικοί και βιολόγοι, όμως μια συνοπτική και ολοκληρωμένη γνώση από τις αντίστοιχες επιστήμες πρέπει να την αποκτήσουμε για να γνωρίσουμε τα πράγματα, πώς υπάρχουνε, πού πάνε, πώς λειτουργούν . . .Και μετά να προσαρμόσουμε την πολιτική μας με βάση αυτά τα πράγματα, εφ όσον θέλουμε να τα διαχειριστούμε. Οι φίλοι και σύντροφοί μου όμως διαφωνούν, η Πολιτική είναι το παν, λένε. Και πως θα γίνει, θα αλλοιώσουμε τα πράγματα για επαληθευτεί η πολιτική μας άποψη; Αυτό έκανε ο Προκρούστης και εσκεμμένα μάλιστα. Άλλωστε οι πολιτικές απόψεις είναι πολλές και ο κόσμος είναι ένας. Δεν μπορώ πια να ακούω πολιτικά κλισέ, κομματικούς ινστρούχτορες και ιδεολόγους ριζοσπάστες του καναπέ και του grand marnier. Άκου λέει, λεμόνια το καλοκαίρι, εντάξει ρε φίλε, έχουμε μερικά δίφορα εκτός εποχής, να σου γεμίσουμε μια τσαντούλα να τα πας σπίτι σου, αφού τα αγαπάς πολύ, να ξέρεις όμως ότι είσαι τυχερός, καθώς και η δύστυχη η λεμονιά που την κυνηγάει το κρύο, γιατί δεν είχαμε δυνατούς πάγους εδώ στη βόρεια Ηλεία και Αχαΐα φέτος, και δεν ξεράθηκε.

Δεν εκνευρίζομαι πάλι γιατί άλλαξα επιλογή και ο George Harrison με την κιθάρα του και τον δικό του στίχο έβαλε τα πράγματα στη θέση τους :Ηere comes the sun .. little darling.. Here comes …it’s all right….= εδώ βγαίνει ο ήλιος ..αγαπούλα.. εδώ βγαίνει… κι όλα καλά…. Έχει αρχίσει ήδη να ξημερώνειου, Θυμάσαι; Άλλη φορά θα το παρουσιάσω.