Ο δαιμόνιος Σωκράτης πίστευε και στον Πάνα !

 Αντώνιος ο Μεγαλοπρεπής Κυπαρισεύς 

  Ο  Σωκράτης , εκτός από  μεγαλύτερος φιλόσοφος, είναι και ο πιο γνωστός Έλληνας όλων των εποχών, παγκοσμίως... 

  Έχει ονομαστεί ως προ Χριστού ‘Χριστός’, με την έννοια πως μοιάζουν πολύ οι θεωρίες τους, περί αρετής και φιλανθρωπίας. 

  Ο   Σωκράτης χώρισε τους φιλοσόφους σε ‘προσωκρατικούς’ και ‘μετασωκρατικούς’. Ο Χριστός χώρισε το ημερολόγιο σε π.Χ. και σε  μ.Χ. Έχουν και άλλα κοινά σημεία: δεν έγραψαν τίποτα, είχαν παρόμοιο άδικο θάνατο, πολλούς μαθητές, κλπ. 

  Έχουν όμως και πολλές διαφορές:

 Ο Χριστός κατηγορούσε συνεχώς τον ‘πονηρό’, τον διάβολο. Και θεωρούσε ότι οι δαιμονισμένοι  έχουν καταληφτεί από τον σατανά, τον οποίο έβγαζε από μέσα τους!

  Ο Σωκράτης έλεγε πως ο καθένας έχει μέσα του ένα ‘δαιμόνιο’,  μια φωνή, για να του λέει το σωστό και το λάθος. 

Η λέξη δαιμόνιο , δεν είχε για αυτόν αρνητική σημασία. Είχε θετική σημασία ! , σήμαινε τον πνευματώδη, τον έξυπνο!...

  Ο Σωκράτης εκτός από τους 12 θεούς, και όλο τον πάνθεον της μυθολογίας, ‘πίστευε’ κατά κάποιο τρόπο, και στον Πάνα, τον τραγοπόδαρο θεό της φύσης, αυτόν που οι χριστιανοί ονόμασαν διάβολο !!!.    Ο Σωκράτης πίστευε -και- στον ‘διάβολο’!!!!!

  Ο Πάνας είναι ένας τραγοπόδαρος  θεός, αντιπροσωπεύει τα ζωώδη ένστικτα: της αναπαραγωγής, της αυτοσυντήρησης, του φυσικού νόμου. Σε αντίθεση με τον Δία, που συμβολίζει  τον ανθρώπινο νόμο, την οργανωμένη (ανδροκρατική) κοινωνία…

  Ο Πάνας είναι διπλός θεός,  όπως όλοι, όπως όλα…

 Είναι μεν ο θεός  που ‘φέρνει’ τον πανικό φόβο, σε κάθε δύσκολη στιγμή, όταν κινδυνεύεις, όταν έχει σεισμό - πλημμύρα - κεραυνό - πείνα -πόνο... 

 Αλλά είναι και θεός του έρωτα, ψυχικού και σωματικού. Είναι τραγουδιστής, χορεύει, παίζει αυλό, μαγεύει… μέσα στη φύση!

  Μια τέτοια σκηνή περιγράφεται από τον Πλάτωνα, όπου ο Σωκράτης συνομιλεί περί έρωτος, με τον φίλο του Φαίδρο, στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο : ‘Φαίδρος’.

 Στο τέλος του διαλόγου, στις τελευταίες 3 σειρές αναφέρει κάτι που αν το ακούσουν οι χριστιανοί θα φρίξουν!!!

 Εκεί, ο προ Χριστού χριστός, ο Σωκράτης, κάνει μια ειρωνική (?) προσευχή, στον Πάνα, στον Διάβολο.   Και λέει τα εξής:

αρχαία ελληνικά

ὦ φίλε Πάν τε καὶ ἄλλοι ὅσοι τῇδε θεοί, 

δοίητέ μοι καλῷ γενέσθαι τἄνδοθεν·

ἔξωθεν δὲ ὅσα ἔχω, τοῖς ἐντὸς εἶναί μοι φίλια. 

πλούσιον δὲ νομίζοιμι τὸν σοφόν· 

τὸ δὲ χρυσοῦ πλῆθος εἴη μοι ὅσον 

μήτε φέρειν μήτε ἄγειν δύναιτο ἄλλος ἢ ὁ σώφρων.

νέα ελληνικά

ώ φίλε πάνα , και όσοι άλλοι θεοί είστε εδώ,

δώστε μου την εσωτερική ομορφιά της ψυχής,

 και αρμονία με όσα έχω  εξωτερικά.

κάντε με να θεωρώ πλούσιο τον σοφό

και να έχω τόσο χρυσάφι 

όσο θα μπορούσε να μεταφέρει μόνο ο σώφρων !!

Σχόλια.   Tί θέλει να πει ο ποιητής???

 Πρώτα -πρώτα αποκαλεί  τον Πάνα φίλο του!!!

Δεύτερον, αναφέρεται και σε άλλους θεούς, όσους είναι εκεί!!

Ακολούθως , εύχεται να του δώσουν την εσωτερική ομορφιά, και την αρμονία με όλα τα εξωτερικά.  Καλό ακούγεται αυτό... Και ποιός δεν θα το ήθελε?. Και ποιός δεν θα συμφωνούσε?

  Αλλά η συνέχεια είναι εντελώς άσχετη ! Αδιαφορεί για τα πλούτη και για το χρυσάφι!! Το νόημα -ίσως- είναι, πως για να μην έχουμε πανικό, για να έχουμε μόνο τον γλυκό Πάνα, για να έχουμε δηλαδή εσωτερική ομορφιά και αρμονία με τα ‘έξω’, πρέπει να ζούμε λιτά, φτωχικά, και μέσα στη φύση!!! 

Εκεί που ζει ο πάνας και οι άλλοι θεοί!!  Έχετε άλλη εξήγηση?

             

σημείωση:  Η προσευχή του Χριστού προς τον Θεό , το γνωστό  ‘πάτερ ημών’, λέει ακριβώς τα ίδια, αλλά με άλλα λόγια: για να μην έχουμε τον κακό Πάνα, ας μην έχουμε πειρασμούς, ας  ζούμε λιτά την κάθε μέρα...