ΕΝΑ ΠΕΡΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΤΕ ΣΦΟΔΡΑ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΣΤΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ

 Δημήτρης Κουκουλάς

«Οι αστυνομικοί κατά την υπηρεσίαν αυτών έχοντες ισχύν εξοικειούνται περί την χρήσιν βίας και κτώνται ροπήν προς αυτήν. Επί πλέον κατά την υπηρεσίαν έχουσιν ευκαιρίας προς χρήσιν βίας, προς αυθαιρεσίαν και συγκάλυψιν αυτών, έτι δε προς απόληψιν και άλλων ωφελημάτων χρηματικών. Προς παρακώλυσιν της διαφυγής του κακούργου, προς καταβολήν της αντιστάσεως αυτού και την σύλληψιν, προς πρόληψιν εγκλημάτων δύνανται, εν αμύνη όντες, να χρησιμοποιήσωσι βίαν. Όμως δεν δύναται να καθορισθεί, αν η ασκηθείσα βία εν εκάστη περιπτώσει ή ο φόνος του κακοποιού ήτο αναγκαίος ή ενέχη υπέρβασιν. Αι πλείσται των τοιούτων περιπτώσεων δεν εξικνούνται μέχρι του δικαστηρίου, αλλά και αν υπόθεσις τις εισαχθή εις το δικαστήριον, κατά κανόνα δεν είναι δυνατόν να διευκρινηθή, υπό τέ την νομικήν και την πραγματικήν έποψιν αυτής. Οι αστυνομικοί δεν τελούσι μόνον πολλά εγκλήματα βίας, σωματικάς βλάβας, ανθρωποκτονίας, εκβιασμούς, άλλας καταχρήσεις προς γενετήσιον απόλαυσιν, σπανίως αποκαλυπτόμενα και  αν μη ουδόλως καταδικαζόμενα, αλλά αποκομίζουσι, κατώτεροι τέ και ανώτεροι, κέρδη ατιμίας, υποστηρίζοντας τους παραβάτας του νόμου. Τούτο μάλιστα συμβαίνει εν τη αστυνομία ηθών, εν ή παγιδεύουσι κρύφα εκδιδομένας νε άνιδας και έναντι χρημάτων αποσοβούσι την μήνυσιν ή το σκάνδαλον ή επιτρέπουσι την λειτουργίαν κρυφίων οίκων ανοχής, κυβείων ή κέντρων απολαύσεως ναρκωτικών κ.λ.π., δηλαδή παρέχουσι μεγίστην υποστήρηξιν εις τας οργανώσεις των κατ’ επάγγελμα εγκληματιών».

Απόσπασμα από το βιβλίο: Εγκληματολογία, 1959, έκδοσις Δ΄, τόμος Α΄ του επί 40 σχεδόν χρόνια καθηγητή του ομώνυμου μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κωνσταντίνου Γ. Γαρδίκα 1896-1984 (πρώτος εξάδελφος του συνεπώνυμου καθηγητή της Παθολογίας). Ενός πρωτοπόρου για την εποχή του δάσκαλου και επιστήμονα του αποκαλούμενου θεμελιωτή της Εγκληματολογίας στην Ελλάδα που στη δύση του βίου του, τον Οκτώβριο του 1980, έμελλε να γνωρίσει τη λοιδορία από την ultra «προοδευτική» τότε εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ όταν σε άρθρο της χαρακτήρισε το συγκεκριμένο σύγγραμμα ως «ανυπόφορο και αντιδραστικό». Κάτι που τον οδήγησε σε μια ξαφνική και ανεξήγητη εγκατάλειψη του από γνωστούς και φίλους, για την οποία ο ίδιος έλεγε: «ζω εις υπερήφανον μόνωσιν».