Με την Αυστραλία και δη τη Μελβούρνη έχω ιδιαίτερες σχέσεις μια και από τα χωριά μας μετανάστευσαν πάρα πολλοί, μεταξύ αυτών και πολλοί στενοί μου συγγενείς. Σε τούτη την ιστοσελίδα έχουμε κάνει αρκετές αναρτήσεις για αυτή την μακρινή ήπειρο και τους Αυστραλούς. Μάλιστα το 2013 την επισκέφτηκα για ένα μήνα περίπου και ομολογώ ότι είναι το πιο σπουδαίο ταξίδι της ζωής μου. Νέες πρωτόγνωρες εικόνες και εμπειρίες. Όλα ρολόι και πραγματικές ανθρώπινες συνθήκες. Από τις πολλές και διάφορες οι εντυπώσεις που αποκόμισα, η μεγαλύτερη είναι ότι υπήρξε ένταξη των μεταναστών ανεξαρτήτως της χώρας προέλευσης και όχι αφομοίωση και ενσωμάτωση και σεβασμός των μειονοτήτων.
Με αποτέλεσμα οι μετανάστες όχι μόνο να έχουν προοδεύσει σε διάφορους τομείς της επιστήμης και της τέχνης αλλά συνάμα ελεύθερα να έχουν δημιουργήσει διάφορους συλλόγους και σωματεία με σκοπούς διατήρησης και καλλιέργειας του εθνικού τους φρονήματος. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί η Πολιτεία της Αυστραλίας αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει με το πιο ρατσιστικό και απαράδεχτο, χυδαίο τρόπο {1] τους καθαυτούς Αυστραλούς, τους ιθαγενείς Αβορίγινες, που ζουν στην ήπειρο εδώ και 60 με 80.000 χρόνια [πρέπει να είναι οι αρχαιότερους κάτοικοι της γης]. [2]
Κι όμως κι εγώ, τότε στο ταξίδι μου δεν ήμουν καθόλου ευαισθητοποιημένος για αυτή την τραγική, ωμή γενοκτονία, δεν θυμάμαι εάν γνώριζα καν το θέμα,οπότε δεν είχα καμία εμπειρία με την όλη ιστορία των Αβορίγινων. Τα αγαπημένα μου ξαδέλφια, Σπύρος και Ηλίας Ντούφας, παντού με πήγαν [Σύδνεϋ, Πέρθ, Κούισλαντ &.&] αλλά περί Αβορίγινων nοthing! Δεν έτυχε να γνωρίζω τον κοντοχωριανό Θύμιο Χαραλαμπόπουλο [3] που είναι ο καλύτερος γνώστης του θέματος και σίγουρα κάπως θα με "μυούσε".  |
| Ηλίας Δούφας & Μαίρη |
[1] Η Διάσκεψη της Κοινοπολιτείας για την κατάσταση των ιθαγενών το 1937 ήταν σαφής: «Το μέλλον των μιγάδων Αβοριγίνων δεν βρίσκεται παρά στην οριστική αφομοίωσή τους…» Η Διάσκεψη επανέλαβε τις θέσεις της το 1951: «Ο στόχος είναι η αφομοίωση. Μέχρις ότου όλοι οι Αβορίγινες να ζουν όπως κάθε λευκός Αυστραλός».
Βιαίως άρπαξαν χιλιάδες παιδιά [περί τα 100 χιλιάδες] από την αγκαλιά των μανάδων τους και τους εξολόθρευσαν. Περίπου από 1 εκατομμύριο έμειναν 300 χιλιάδες, που συνεχίζουν τον πανάρχαιο πολιτισμό τους.
[2] Περιμένω δική σας απάντηση, περισσότερο όμως από τον Θύμιο και τον Ηλία
[3]Ο Θύμιος στα 25 του έζησε στους καταυλισμούς των Αβοριγίνων περί τους 6 μήνες, Αυτή την απίθανη και σπουδαία εμπειρία την "μετουσίωσε" σε ένα βιβλίο με τον πολύ εύστοχο τίτλο: "Το αλώβητο χτες στο αφιλόξενο σήμερα." Περί αυτού θα γίνει σχετική ανάρτηση, αφιέρωμα στον Θύμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου