ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ......ΜΕ ΣΙΤΑΡ

"Αχ κακούργα ξενιτιά. Πήρες από

 τον τόπο μας τα πιο καλά παιδιά" 

     Πράγματι η ξενιτιά και η μετανάστευση είναι τα μεγαλύτερα κακά.(1) Απόλυτη δυστυχία, φαρμάκι και πόνος είναι να αφήνεις τους γονείς σου τα αδέλφια σου, να εγκαταλείπεις τον τόπο σου και να παίρνεις τους πέντε δρόμους και όπου σε βγάλει η ..ποταμιά. Πλέον σε διώχνει η φτώχεια  και η πείνα και σε κατατρέχει η απόγνωση. Οι περισσότεροι στην πρώτη νιότη δοκιμάζουν στο πετσί τους τη σκληροκαρδία και τη σκληρή δοκιμασία. 

Τους βλέπεις και ένας φόβος πλανιέται επάνω τους, ποτέ δεν σε κοιτάνε κατευθείαν στα μάτια, βλέμμα χαμηλό, ταπεινό, τρομαγμένο. 

    Μιλώ για τα παιδιά από το Πακιστάν που ζούνε στο χωριό, από το Μπαγκλαντές αλλού και ούτω καθεξής, κάθε φτωχός και η μοίρα του. Προσμένουν για ένα ξεροκόμματο ζωής, ένα μεροκάματο γεμάτο ιδρώτα και πόνο. Οι άλλοι αλλοδαποί μετανάστες Βαλκάνιοι, Αλβανοί και Βούλγαροι, έχουν απόλυτα αφομοιωθεί στην τοπική κοινωνία, τούτα όμως τα παιδιά είναι ξεριζωμένα και μουτζωμένα και από τον Χριστό και από τον Αλλάχ και από τον Βούδα..

         Χθες την ημέρα των Χριστουγέννων, το απόγευμα πήρα από τη Ζαχάρω λίγα γλυκά, δίπλες και μελομακάρονα έτσι για τη μνήμη των γονέων  μου και τους φίλεψα. Το βραδάκι ακούω να χτυπούν την πόρτα του σπιτιού με ένα δειλό, φοβισμένο τρόπο.  Είχαν έρθει όλοι, 7 με 8 νομάτοι για να μου ξαναπούν ευχαριστώ. Μόνο που δεν μου φίλησαν το χέρι. Ποτέ δεν είχα νοιώσει τέτοια συγκίνηση ....Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά και τα κάνω βούκινο; 

     Πολλοί από σας και άλλοι τόσοι πάρα έξω θα ισχυρισθείτε ότι το λέω για να κάνω τον καλό στην κοινωνία. Δεν με νοιάζει ας πείτε ότι θέλετε, δεν έχω ανάγκη από κανένα παράσημο. Όποιος το ισχυριστεί, το λιγότερο  είναι κακεντρεχής και κακόβουλος. Φαντάζει εγωιστικό αλλά τι να κάνουμε, για τέτοια θέματα που έχουν να κάνουν με ανθρωπισμό και αλληλεγγύη κόντρα στην  ξενοφοβία  και στο ρατσισμό ας είναι και εγωιστικά και ότι άλλο. Κάνε το καλό και ρίξ΄ το στο γιαλό δε λένε; Εγώ το πετάω κατάμουτρα στην αχαριστία και στην απανθρωπιά. Το κάνω πατσαβούρα στην υποκρισία και στη ψευτιά.

    Όμως το γράφω και μάλιστα το διατυμπανίζω μπας και κουνήσει λίγο τις ευαίσθητες χορδές των φορέων και των συλλογικοτήτων (2) και πάρουν κάποιο μέτρο συμπόνοιας και παρηγοριάς, για αυτά τα απόδημα γυμνοπούλια που είναι ο καθρέπτης και ο τιμωρός των συνειδήσεών μας. 

     Τι μπορούν να κάνουν, καλύτερα να κάνουμε; Απλώς να δείξουμε στα μέτρα του δυνατού, όλοι μας λίγη θαλπωρή και αλληλεγγύη και όλα γίνονται.  Ας αρχίσουμε με τη μάζωξη ρούχων, ενδυμάτων, κλινοσκεπασμάτων και τα υπόλοιπα έρχονται. Τι είναι για ένα χωριό να προσφέρει ένα ταψί με δυο-τρία κιλά κρέας μια φορά το μήνα ή κάτι ανάλογο; Γνωρίζω πολύ καλά ότι για αυτό το σκοπό υπάρχουν πολλοί εθελοντές και ένα στήσιμο ενός συμβολικού Συλλόγου Αρωγής και Αλληλεγγύης είναι στα μέτρα του δυνατού. (3) 

    Προς το παρόν κοιτάτε τα παιδιά από το Πακιστάν με προσοχή, πώς θωρούν σαν φοβισμένα σκυλιά!

Αύριο έχουμε και συνέχεια.......

(1)  Δε μιλώ καν για τους πρόσφυγες μετανάστες. Αυτοί είναι κατατρεγμένοι και από το Θεό και από τους Ανθρώπους. 

(2) Σε αυτά τα πλαίσια στους φορείς συμπεριλαμβάνονται πρώτα και κύρια η Κοινότητα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων. το Κέντρο Νεότητας, το Λαογραφικό Μουσείο, αλλά και η Εκκλησία αντιπροσωπευόμενη από τον συγχωριανό μας Πάπα-Κώστα.

(3) Είναι γνωστό ότι στο χωριό υπάρχουν πολλές οικογένειες που στο δύσκολο διάβα της ζωής με τέτοιες δύσκολες συνθήκες, έχουν "μπατάρε"ι και  χρειάζονται κάποια "φουρκάδα". Ιδού λοιπόν η αγάπη και η ανθρώπινη αλληλεγγύη στην πράξη.