GAFA

Manuel Castells

......Είναι αλήθεια ότι η εξουσία στις περισσότερες κοινωνίες αναδύεται από το κράτος. Το κράτος αποτελεί την έκφραση κοινωνικών συμφερόντων, τάξης, φυλής, πατριαρχικής κυριαρχίας κ.λπ. Ωστόσο, το κράτος συναρθρώνει αξίες και συμφέροντα που εξαρτώνται κατά πολύ από την κατασκευή νοήματος από τα ανθρώπινα υποκείμενα. Η κατασκευή νοήματος εξαρτάται από το περιβάλλον επικοινωνίας, όπου και παράγεται η σημασία....

...Κατά τη γνώμη μου, ωστόσο, παρότι στην εξουσία πάντα ενυπάρχει σιωπηρά η βία ή η απειλή βίας, η εξουσία σήμερα στις περισσότερες κοινωνίες ασκείται μέσα από την κατασκευή νοήματος στον ανθρώπινο νου, μέσα από διαδικασίες επικοινωνίας που εφαρμόζονται από παγκόσμια δίκτυα μαζικής επικοινωνίας ή μαζικής αυτο-επικοινωνίας.

..Ας ξεκινήσω από το τι ορίζω ως εξουσία. Αντιλαμβάνομαι την εξουσία, σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με την παράδοση του Πουλαντζά, ως τη δυνατότητα ενός κοινωνικά δρώντος να επηρεάσει ασύμμετρα –το τονίζω αυτό- τις αποφάσεις άλλων κοινωνικά δρώντων, με τρόπους που ευνοούν τις επιθυμίες, τα συμφέροντα, τις αξίες των υποκειμένων που κατέχουν την εξουσία.

https://www.epohi.gr/article/

37719/h-parakatathhkh-toy-nikoy-poylantza-sth-nea-istorikh-synthhkh

Σήμερα, όλοι δεχόμαστε και αντιλαμβανόμαστε ότι   ένας μεγάλος κίνδυνος για τη δημοκρατία, την ελευθερία μας ακόμα και την προσωπική μας ζωή προέρχεται από την τεχνολογία και την τεράστια  δυνατότητά της για κακή χρήση των προσωπικών μας δεδομένων, ψευδείς και κατευθυνόμενες ειδήσεις,   πολέμους λάσπης, χυδαίες επιθέσεις και προκατασκευασμένα υμνολόγια. Ο κίνδυνος αυτός πολλαπλασιάζεται όταν  η τεχνολογία χρησιμοποιείται από ανθρώπους  χωρίς αρχές που αντί να σέβονται και να υπερασπίζονται τη δημοκρατία  καταφεύγουν σε τέτοια δόλια και χυδαία μέσα. Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη.                                            

 

Λακης Σοφιανός: Ένας εξτρέμ σε θέση σέντερ-φορ

       Γιώργος Ζεβελάκης

    Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 άρχισε να ανατέλλει το άστρο του ιδιόρρυθμου, παράξενου, σχεδόν περιθωριακού ποδοσφαιριστή, του Λάκη Σοφιανού. Ήμουν μαθητής στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου, φανατικός φίλαθλος και, μαζί με το ποδοσφαιρόφιλο Ηράκλειο,

μαθαίναμε για τους άθλους, εντός και εκτός γηπέδου, ενός κυνηγού με χαρακτηριστική άνεση στο σκοράρισμα. Οι πληροφορίες τότε προέρχονταν από δύο πηγές: την επίσημη, με τις αθλητικές εφημερίδες και τις μεταδόσεις των κυριακάτικων ματς, απ’ όπου γίνονταν γνωστά τα αποτελέσματα των αγώνων, οι κυριότερες φάσεις και οι διακριθέντες παίκτες. Η άλλη ήταν η υπόγεια πληροφόρηση, που γινόταν προφορικά και έφτανε, από στόμα σε στόμα, στα στέκια των φιλάθλων και στις εξέδρες των γηπέδων. Στις λίστες των σκόρερ το όνομα του Σοφιανού σπάνια απουσίαζε, αλλά την προσοχή των φιλάθλων τραβούσαν περισσότερο οι φημισμένοι γκολτζήδες: ο Υφαντής, ο Νεστορίδης, ο Δαρίβας. Εκείνα που ερέθιζαν τη φαντασία μας ήταν οι φήμες που έφταναν στ’ αφτιά μας για τον Λάκη και τάραζαν την ήσυχη και κοινότοπη μαθητική μας ζωή. Φήμες που δεν έβλεπαν ποτέ το φως της δημοσιότητας.
    Μέσα στο γήπεδο οι κινήσεις του γίνονταν σε έκταση πολύ λίγων τετραγωνικών μέτρων. Φαινόταν να ακολουθεί αυτό που είκοσι χρόνια μετά θα πει για τον εαυτό του, ένας βιρτουόζος τριπλέρ ο Βασίλης Χατζηπαναγής και μας το θύμισε ο ποδοσφαιρόφιλος συγγραφέας Κωστής Παπαγιώργης: «Εγώ δεν τρέχω, μόνο κοιτάζω το γήπεδο… Οι χαζοί τρέχουν..». Εκεί έξω από την μικρή περιοχή στηνόταν, με σκοπό να παραπλανήσει και να αιφνιδιάσει τους αμυντικούς για να καταφέρει να εκπορθήσει τα αντίπαλα δίκτυα. Πολλές φορές χρησιμοποιούσε ανορθόδοξα και αντικανονικά μέσα, που δεν γίνονταν αντιληπτά από διαιτητές. Μιλούσαν οι φήμες για χώμα στα μάτια, για φτύσιμο και για ψυχολογική βία με λόγια, όλα με πειρακτική διάθεση και πολύ χιούμορ. Για τα σωματικά του προσόντα κυκλοφορούσαν πολλά. Έλεγαν, αίφνης, πως τα πόδια του δεν ήταν ίσα, κι αυτό το διόρθωνε βάζοντας στο ένα του παπούτσι ψηλότερο τακούνι. Είχε την ίδια ατέλεια με τον ακροβάτη στο ομότιτλο πεζογράφημα του Ζενέ. Στον αγώνα δεν τον έβλεπε κανείς να τρέχει περισσότερο από δύο-τρία, το πολύ δέκα μέτρα. Είχε όμως πολύ γρήγορο ξεκίνημα κι αυτά τα λίγα μέτρα τα κάλυπτε με ταχύτητα σπρίντερ. Η εξυπνάδα του ήταν σωματικής τάξεως, όπως των μεγάλων ποδοσφαιριστών. Δρούσε ακαριαία και, όταν ερχόταν σε επαφή με τη μπάλα, είχε την άνεση και τη γοητεία ακροβάτη στην πίστα,. Ήταν τόσο εύστοχος στο σουτ, που κάποιοι έλεγαν πως όταν ο Σοφιανός πιάνει σουτ, οι άλλοι πάνε για τη σέντρα. Η τοποθέτησή του μέσα στο γήπεδο, η στάση του απέναντι στους διαιτητές και η συμπεριφορά του προς τους συμπαίκτες του εξυπηρετούσαν το ρόλο του ως «εκτελεστή». Έδειχνε να είναι κάθε στιγμή έτοιμος και ικανός να αξιοποιήσει την παραμικρή ευκαιρία για γκολ, απ’ όπου κι αν ερχόταν. Δεν ξέρεις ποτέ από πού θα έρθει η ευκαιρία είχε πει ο Αλμπέρ Καμύ, τερματοφύλακας κάποτε σε ομάδα του Αλγερίου.Ο Σοφιανός έξω από το γήπεδο ήταν μια άλλη σκοτεινή ιστορία. Η ανάμειξή  του σε παρανομίες, έλεγαν, ξεκινούσε από τα δύσκολα χρόνια της κατοχικής πείνας: σαλταδόρος πάνω στα καμιόνια των κατακτητών για να φέρει ένα καρβέλι ψωμί στη φτωχογειτονιά της Γούβας. Οι παραβατικές  του πράξεις, μετά τον πόλεμο, τον καταδίκασαν  να περάσει ένα μέρος της εφηβικής του ζωής στα αναμορφωτήρια. Εκεί, έλεγαν, έμαθε και την τέχνη του πορτοφολά, που δεν την ξεχνούσε ούτε όταν έμπαινε στα αποδυτήρια.

Η περίοδος με τα περισσότερα γκολ για τον Σοφιανό ήταν εκείνη της συμμετοχής του στον Παναθηναϊκό, 1953-1958. Στην ίδια περίοδο μετριούνται και τα περισσότερα παραπτώματα. Ήταν ο άσωτος υιός μιας καθωσπρέπει ομάδας, που οι υπεύθυνοί της έκαναν το παν για να μη γίνονται γνωστές οι «αταξίες» του παίκτη ο οποίος τους ήταν τόσο απαραίτητος στο σκοράρισμα. Όταν μάλιστα ο Σοφιανός

Tο «μυστηριώδες» υποβρύχιο στην παραλία του Καϊάφα που προσάραξε σε παραλία...

ΠΡΩΙΝΗ 16/3/21 

    

   Αμέσως μετά την Κρέστενα και ακριβώςεπάνω στην παραλία του Καϊάφα, για δεκαετίες υπήρχε ένα υποβρύχιο που είχε προσαράξει κοντά στην ακτή. Ο πυργίσκος που βρισκόταν

ακόμα πάνω από την στάθμη της θάλασσας αποτελούσε την μεγάλη διασκέδαση των νεαρών κολυμβητών, που προσπαθούσαν να σκαρφαλώσουν στο κουφάρι και να κάνουν βουτιά. Όποιος νεαρός κατάφερνε να φτάσει μέχρι το υποβρύχιο και να βουτήξει πάνω από αυτό θεωρούταν δεινός κολυμβητής.

Ο πόλεμος ήταν πια παρελθόν και το ασυνήθιστο πολεμικό κουφάρι έδινε χαρά στους παραθεριστές της δεκαετίας του 50 και 60. Η εικόνα του ασυνήθιστου παιδικού παιχνιδιού ξεχάστηκε μέσα στα επόμενα χρόνια και κάποιοι στις ημέρες μας έφτασαν να αμφισβητούν την ύπαρξη αυτής της παράξενης ιστορίας. Όμως μια ανάρτηση φωτογραφίας της Άννας

Κυροδήμου στη σελίδα «Η Παλιά Κρέστενα», ήρθε να αποστομώσει τους αμφισβητίες. Το περίφημο υποβρύχιο είχε απαθανατιστεί σε οικογενειακή πόζα και μάλιστα με ανθρώπους πάνω στον πυργίσκο! Η φωτογραφία αναφέρει: «Καϊάφας, καλοκαίρι του 1967. Με το σωσίβιο (σαμπρέλα) η γιαγιά μου. Πάνω αριστερά η θεία μου και δεξιά η μητέρα μου κρατά

στην αγκαλιά της τον αδερφό μου. Στο βάθος διακρίνεται το σήμα κατατεθέν του Καϊάφα εκείνη την εποχή, το ιταλικό υποβρύχιο».

Πολέμησε τους Συμμάχους εκτοξεύοντας τορπίλες Από φίλους συμπατριώτες της Κρέστενας μας ζητήθηκε να τεκμηριώσουμε την υπόθεση και η έρευνα

έφερε καρπούς. Το ασυνήθιστο θαλάσσιο «παιχνίδι»αποδείχτηκε ότι ήταν το ιταλικό υποβρύχιο Axum, που έδρασε στην Μεσόγειο. Αρχικά στο πλευρό των Γερμανών και στη συνέχεια άλλαξε στρατόπεδο και βρέθηκε στην υπηρεσία των Συμμάχων.

Ανάμεσα στις πρώτες αποστολές του ήταν να παρεμποδίζει συμμαχικές επιχειρήσεις και να βυθίζει Αγγλικά πολεμικά. Μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις που συμμετείχε ήταν στις 12 Αυγούστου 1942 όταν έλαβε τη διαταγή να ανακόψει μια βρετανική νηοπομπή με 14 εμπορικά πλοία που κατευθύνονταν από το Γιβραλτάρ προς τη Μάλτα. Έτσι πέντε

ιταλικά υποβρύχια, ανάμεσα τους και το Axum, έλαβαν θέση μάχης ανοιχτά της Τυνησίας. Όταν διαταράχθηκε η σειρά των πλοίων της νηοπομπής, το Αxum εξαπέλυσε τέσσερις τορπίλες και κατάφερε να πλήξει πολλά από τα πλοία της συμμαχικής δύναμης.

Από την επίθεση διασώθηκαν μόνο πέντε εμπορικά πλοία.

Το υποβρύχιο μέχρι την ημέρα της αυτοβύθισής του έκανε 27 επιθετικές αποστολές και 22 αποστολές μεταφοράς. Διένυσε 22.889 μίλια στην επιφάνεια και 3.413 εν καταδύσει.

Αυτομόλησε και μετέφερε πράκτορες Για τρία χρόνια το ιταλικό υποβρύχιο έδρασε εναντίον των Συμμάχων. Όταν όμως υπογράφηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 η συνθηκολόγηση των Ιταλών, ο ιταλικός πολεμικός στόλος ζητήθηκε να παραδοθεί στα συμμαχικά λιμάνια. 

Το Axum βρισκόταν στην Gaeta όταν Γερμανοί στρατιώτες προσπάθησαν να καταλάβουν τα ιταλικά πλοία. Το υποβρύχιο όμως πρόλαβε να απομακρυνθεί. Αυτομόλησε και στη συνέχεια επιτάχθηκε από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Μετά την αλλαγή των συσχετισμών στη Μεσόγειο ανέλαβε να μεταφέρει και να διασώσει κατασκόπους και σαμποτέρ που 

βρίσκονταν σε κατεχόμενες από τους Γερμανούς περιοχές. Η πρώτη του αποστολή εξελίχθηκε στις 30 Νοεμβρίου του ’43 όταν μετέφερε στην κατεχόμενη Ιταλία 15 Αμερικάνους πράκτορες. Στις 25 Δεκεμβρίου με κυβερνήτη το Giovanni Sorrentino αναχώρησε από τον Ταράντα για την τελευταία μυστική αποστολή. Έπρεπε να παραλάβει βρετανούς πράκτορες από τις ακτές της Πελοποννήσου. Το βράδυ της 27ης Δεκεμβρίου έφτασε στο προκαθορισμένο σημείο κοντά στα Λουτρά Καϊάφα. Τότε ο κυβερνήτης αναζήτησε το σινιάλο που θα γινόταν με

φωτιά από το κλιμάκιο στη στεριά. Όταν αυτό έγινε αντιληπτό, το πλήρωμα έριξε μια λέμβο για να παραλάβει τους σαμποτέρ. Πιθανόν από κακή πληροφόρηση έγινε λάθος προσέγγιση και το πλοίο έφτασε πολύ κοντά στην ακτή. Όταν ο κυβερνήτης διαπίστωσε το λάθος προσπάθησε να κάνει χειρισμό αποφυγής. Tο πλοίο «κάθισε» και τελικά προσάραξε στον αμμώδη βυθό πολύ κοντά στην παραλία, αλλά και στην χαρακτηριστική «μπούκα» που συνδέει την θάλασσα με την λίμνη του Καϊάφα. Όταν το πλήρωμα διαπίστωσε ότι δεν μπο-

ρεί να αποκολλήσει το πλοίο, το εγκατέλειψε. Ιταλοί ναύτες και βρετανοί πράκτορες βρέθηκαν ξαφνικά στην δικαιοδοσία των ανταρτών της περιοχής που 

έσπευσαν σε βοήθεια. Το απόγευμα της 28ης Δεκεμβρίου ο κυβερνήτης τοποθέτησε εκρηκτικά στο εσωτερικό του υποβρυχίου και τα πυροδότησε για να μην είναι λειτουργικό στα χέρια του εχθρού. Η κοινή πορεία Ελλήνων ανταρτών, βρετανών κατασκόπων και ιταλικού πληρώματος 

Όταν έγινε οριστική η απώλεια του υποβρυχίου οι αντάρτες πήραν από μέσα τρόφιμα, εφόδια, πυρομαχικά και άλλα χρήσιμα αντικείμενα. Την επόμενη ημέρα ο κυβερνήτης τοποθέτησε εκρηκτικά για να αχρηστεύσει το υποβρύχιο και να μην πέσει σε εχθρικά χέρια. Πράγματι οι Γερμανοί το αναζήτησαν και έστειλαν αεροπλάνα.

Το μεγάλο παράδοξο γράφτηκε στα βουνά της Ηλείας. Οι Ιταλοί που πριν από λίγους μήνες κυνηγούσαν Έλληνες, βρήκαν καταφύγιο και φροντίδα από αυτούς.  

Έλληνες αντάρτες, Ιταλοί ναυαγοί και Βρετανοί σαμποτέρ είχαν γίνει μια ομάδα και προσπαθούσαν να διαφύγουν μαζί. Στις 22 Ιανουαρίου 1944 ένα αεροσκάφος της RAF τους έριξε ρούχα και παπούτσια για να ξεκινήσουν πορεία προς τη Μαραθούπολη στη

Μεσσηνία. Στην περιοχή απέναντι από το νησάκι Πρώτη κατέπλευσε στις 29 Ιανουαρίου η τορπίλακτος Andrimentoso και με αστραπιαία κίνηση παρέλαβε Ιταλούς και Εγγλέζους. 

Το ναυάγιο του υποβρυχίου παρέμεινε μισοβυθισμένο στον Καϊάφα. Σταδιακά έγινε αξιοθέατο. Έγιναν αρκετές προσπάθειες να κοπεί ή να ανελκυστεί, αλλά ήταν αποτυχημένες. Αρχικά πουλήθηκε από τον Οργανισμό Ανέλκυσης Ναυαγίων σε εργολάβο αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει. Το 1953 το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας έδωσε άδεια στην γιουγκοσλαβική εταιρεία Brodospas να ανελκύσει το κουφάρι του πλοίου. Η απόπειρα ωστόσο απέτυχε εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών. Το ναυάγιο παρέμεινε εκτεθειμένο για άλλες δύο δε-

καετίες μέχρι που το 1971 έφτασαν οι έμπειροι δύτες Θεόφιλος και Νικήτας Κλήμης για την ανέλκυσή του. Το κουφάρι ήταν θαμμένο μέσα στην άμμο και δυσκολεύονταν να το αποκολλήσουν. Χρειάστηκε να κατασκευάσουν μια παράγκα στην ακτή και από εκεί

να εξορμούσαν κάθε μέρα για να αφαιρέσουν την άμμο. Μάλιστα όταν χρησιμοποίησαν εκρηκτικά για να μετατοπίσουν το ναυάγιο, ο ένας αδελφός εισέπνευσε αέρια από μπουκάλες του πλοίου που έσπασαν και δηλητηριάστηκε. Τον έσωσαν οι γιατροί του νοσοκο-

μείου Κρεστένων. Τελικά οι δύτες στεγανοποίησαν τις τρύπες στο κουφάρι και έβαλαν με αντλίες αέρα και κατάφεραν να το φέρουν στην επιφάνεια. Το μετέφεραν στο Πέραμα για να διαλυθεί. 

Το ιταλικό υποβρύχιο Axum είχε ένα ακόμη μυστικό να αποκαλύψει. Αποδείχθηκε ότι οι τορπιλοσωλήνες του ήταν γεμάτοι. Έκρυβε το θάνατο στα σωθικά του. 

Με εντολή του Πολεμικού ναυτικού κόπηκαν και ρίχτηκαν ανοιχτά της νησίδας Σαν Τζώρτζη.

Έτσι σταμάτησε το παράδοξο και επικίνδυνο θαλάσσιο παιχνίδι των παιδιών της Κρέστενας. Παρόλα αυτά, πολλά χρόνια αργότερα οι μαρτυρίες για το μυστήριο υποβρύχιο στον Καϊάφα ακόμα αντηχούν. Κάποιοι λένε ότι ακόμα ακούν τα παιδιά να γελούν.

Από την ΜΗΝΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ και το garagalia-

noionline.gr *Πληροφορίες από Άρη Μπιλάλη ιστορικό ερευ-

νητή, Γιώργο Μαστρογεωργίου Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού. 

Ευχαριστού με τον Τάσο Κατσαριώτη για την συλλογή οπτικού

υλικού από την Κρέστενα.

Άλλα για το υποβρύχιοκλικ ΕΔΩ

ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

 

     Όπως και εσείς οι ίδιοι αντιληφθήκατε τις τελευταίες ημέρες η κυρία παντοκρατόρισσα  Γκούγκλ  έχει τοποθετήσει το ιστολόγιό μας πίσω από παρενθετική προειδοποίηση για ευαίσθητο περιεχόμενο, όπως αναφέρει. 

  Με απλά λόγια μας επέβαλε ένα είδος επαπειλούμενης τιμωρίας, η οποία επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη.

  Προειδοποιώντας δε τους χρήστες  κι αφήνοντας υπονοούμενα ότι εφόσον προχωρήσουν στην περιήγησή του το κάνουν με δική τους ευθύνη, εμμέσως  επεμβαίνει   στην επισκεψιμότητα. 

Γεννάται το μεγάλο ερώτημα γιατί  τόσα χρόνια, 10 και,  δεν χρειάσθηκε καμία παρέμβαση άνωθεν αν και η αντιμετώπιση των τότε κρατούντων ήταν περισσότερο επικριτική και πολλάκις ας πούμε εντόνως επιθετική; 

Τι συνέβη & τι άλλαξε στις τωρινές συνθήκες;

Από τις ίδιες τις εξαγγελίες της Google [ οδηγίες κοινότητας του Blogger, αναφορά περιεχομένου] τεκμαίρεται μετά βεβαιότητας 1000% ότι κάποιοι «αναγνώστες» του μπλογκ,  κατάγγειλαν το περιεχόμενό του στον «μεγάλο αδελφό» που έσπευσε να πάρει μέτρα εναντίον μας. 

Ο λόγος είναι ηλίου φαεινότερος. 

Δεν  επιδέχονται καμία κριτική και δεν ανέχονται την παραμικρή αντίθετη άποψη. Απεχθάνονται το φως και φοβούνται τη διαφάνεια όπως ο διάβολος το λιβάνι, 

Έτσι σέβονται τη Δημοκρατία.

Αλαζόνες και ποταποί δικτατορίσκοι. 

Και έκαναν την καταγγελία έτσι ύπουλα, ανώνυμα όπως το κάνουν οι ρουφιάνοι. τα καρφιά οι κουκουλοφόροι πασών των εποχών και όπου γη & πατρίς.

Ποιοι  είναι; Τι κάνει  νιάου -νιάου στα κεραμίδια. Νομίζουν ότι τους φοβόμαστε αλλά αντίθετα αυτοί τρέμουν  και έχουν χάσει τον μπούσουλα. 

     Τους στέλνω μήνυμα και το ξέρουν γι' αυτό θέλουν να φιμώσουν αυτό το ελεύθερο βήμα, ότι  

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΙΤΙΚΆΡΟΥΜΕ  ΕΛΕΥΘΕΡΑ

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ 

ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΠΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΌΣΙΑ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ

 ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

Τελειώνοντας τους αφιερώνω το μέγιστο απόφθεγμα του Χριστιανόπουλου

και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος. 

[Για τον μεγάλο κίνδυνο της ίδιας της δημοκρατίας 

κι αυτής ακόμα της ελευθερία μας από την κακή χρήση της 

τεχνολογίας και την τεράστια  δυνατότητά της σε νέα μας ανάρτηση]

¨ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΙ Ο ΜΠΙΛΗΣ ΣΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ, ΦΙΛΟΙ ΕΚ ΜΗ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ

 Από τον Θανάση Κεφάλα

Από την ποιητική συλλογή του

Δ. Κράγκαρη

Ο ΚΑΜΠΟΣ ΑΠΛΟΥΤΑΙ ΕΠΚΛΙΝΗΣ¨ ΕΡΩΤΙΚΑ

Ηρώον πεσόντων σε απίστευτους έρωτες.

Το κορμί της γυναίκας είναι το σπίτι μας.

Κλείνουν τα μάτια στα φώτα της νύχτας,

με τα σγουρά της μαλλιά τα τυλίγει,

στους μυστικούς της κόρφους

χάνονται οι ηδονικές τους κραυγές.

Ένα Ζεϊμπέκικο blues για πάρτη του.....

Ένα Ζεϊμπέκικο blues για πάρτη του…. | Nikos ON LINE Κάποιοι τον ξέρουν σαν όνομα, κάποιοι έχουν ακούσει τα τραγούδια του. Δεν έγραφε τραγούδια για να τα χορεύει η ν...

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΒΕΝΤΗ

του Γιάννη Σχίζα -

Νομίζω ότι ήταν η δεκαετία του 90 όταν έγινε η μεγάλη πολιτική φάρσα – η μητέρα όλων των φαρσών, θα έλεγα, με τους όρους που εισήγαγε στην πολιτική ο Σαντάμ Χουσεϊν : Ήταν τότε που άθλιοι τινές παρήγγειλαν «πίτσας» σε διαφορετικές πιτσαρίες, εμφανιζόμενοι από τηλεφώνου ως εκπρόσωποι του Κόμματος των Κεντρώων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, ο συνωστισμός πιτσών εις τα γραφεία του κόμματος ήτο πρωτοφανής, η δε καταγγελία του επικεφαλής Βασίλη Λεβέντη στην Κομισιόν αποφεύχθηκε μετά παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων….. Αυτό το οποίο πάντως μεταγενέστερα με εντυπωσίασε ήταν η εμμονή του Λεβέντη στη παραδοσιακή ελληνική γλώσσα – κάτι σαν το «Ηγέρθητι» των Χρυσαυγιτών που ακούστηκε σε συνέντευξη Τύπου : Παρά την περιθωριοποίηση της τρίτης κλίσης ο Βασίλης Λεβέντης επέμεινε στον τριτόκλιτο γραμματικό τύπο – « συνεχίζουμε τη δράση μας, κι ας μας αποστέλλουν πίτσας», τον άκουσα να λέει σε τηλεοπτική εκπομπή….

Η ΕΠΙΚΡΕΜΑΜΕΝΗ ΔΑΜΟΚΛΕΙΟΣ ΣΠΑΘΗ

     Παρασκευιάτικα ας αφήσουμε ασχολίαστη  τη  Δαμόκλειο  σπάθη που επικρέμαται, έτσι για να χαίρονται το Σαββατοκύριακο όλοι οι χαμερπείς λεβέντες υπαίτιοι, ρουφιάνοι, καταδότες  κουκουλοφόροι    της  Ζαχάρως. 

  Είναι οι γνωστοί άγνωστοι, οι  Δομέστιχοι, οι Λευίτες και οι Φαρισαίοι....

   Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;

 Ας   αφήσουμε τα κακόμοιρα ανθρωπάκια στην πλάνη τους  ότι κάτι κατάφεραν...

 Αισθάνονται τα πήλινα πόδια τους να τρέμουν και προβαίνουν σε ανώνυμες και ψευδέστατες αναφορές στον "μεγάλο αδελφό". 

Αλήθεια τι κατάντια και τι ντροπή!!!

[Περισσότερα τη Δευτέρα]

Ο ΣΠΥΡΟΣ ΛΑΜΠΡΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΥΝΕΙ & ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΛΑΔΟ, ΑΛΛΑ ΚΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥς ΦΙΛΟΥΣ& ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ.

 

ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ

Μετά την απροθυμία των ιδιωτών ιατρών να συνδράμουν το ΕΣΥ η κυβέρνηση προχώρησε στην επιστράτευση 206 ιατρών συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή γιατρών που εξυπηρετούσαν ΔΩΡΕΑΝ περίπου 400.000 ασφαλισμένους, οδηγώντας τους ασφαλισμένους στην επί πληρωμή εξυπηρέτηση! Αυτή καθαυτή η επιστράτευση σαφώς αποτελεί ντροπή για το ιατρικό σώμα και ΗΘΙΚΟ τραύμα για το κύρος των γιατρών και μια και ανήκω στον ιατρικό κόσμο θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη. Το γεγονός κατά την γνώμη μου σηματοδοτεί πολλά πράγματα και πρώτα από όλα το επίπεδο συνοχής και αλληλοβοήθειας της κοινωνίας Το δεύτερο τις ικανότητες , το κύρος και το πρόγραμμα αυτών που μας κυβερνούν. Επί ένα και χρόνο οι νοσοκομειακοί γιατροί και σύσσωμη η αντιπολίτευση φωνάζουν για επάνδρωση του ΕΣΥ και η κυβέρνηση ανταπαντά ότι ΟΛΑ έχουν καλώς και ότι έχει προσλάβει χιλιάδες, και τώρα κάνει επιστράτευση για 200[ Είναι αυτή η τάση του Μητσοτάκη να λύνει τα πάντα παιδεία, τάξη, νομοθεσία, υγεία με καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης αστυνόμευση επιτάξεις και επιστράτευση] απελευθερώνοντας όπως τώρα πελατεία ΠΡΟΣ τον ιδιωτικό τομέα. Για μήνες οι δημοσκοπήσεις και τα ΜΜΕ μας έχουν φλομώσει γιά την δημοφιλία και το κύρος του πρωθυπουργού. Η παράταξη των γιατρών της Νέας Δημοκρατίας είναι κυρίαρχη στους ιατρικούς συλλόγους και στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο ΚΑΙ όμως από αυτές τις δεκάδες χιλιάδες γιατρών ψηφοφόρων του αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής με το μεγάλο κύρος ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ να πείσει ούτε 200 για να τον βοηθήσουν να εφαρμόσει το πρόγραμμα του και προχώρησε σε επιστράτευση. 

     Οποίος ΞΕΠΕΣΜΟΣ!

Νομίζω ότι η άρνηση των γιατρών ίσως να σηματοδοτεί και το τέλος και μίας άλλης κατάστασης. Ο πρωθυπουργός είναι αλλεργικός στο κοινωνικό κράτος. Τις υποχρεώσεις του προσπαθεί να τις αναπληρώσει με φιλανθρωπίες και μέχρι τώρα τα κατάφερνε [ κρεβάτια ΜΕΘ , αναπνευστήρες, μάσκες κτλ καλύφθηκαν απο δωρεές] το ίδιο προσπάθησε να κάνει και με το ιατρικό προσωπικό αλλά το χαστούκι εδώ ήταν από τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ.

                                                                                 

 Σπύρος Λαμπρινός

“Πολιτιστική Αναζήτηση” 200 ΧΡΟΝΙΑ από το 1821

 

Ένα αξιόλογο αφιέρωμα στο αθάνατο 1821 είναι στο περιοδικό "Πολιτιστική Αναζήτηση" με σπουδαία άρθρα, ένα από αυτά είναι και αυτό της φίλης μας Αρετής Πάνου (σελ. 8), όπως επίσης και αυτό για το ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης.  

*Πατώντας το link Πολιτιστική Αναζήτηση θα δείτε το εξώφυλλο του περιοδικού. Στη συνέχεια, πατώντας επάνω στο διπλό βέλος  στην δεξιά κάτω γωνία του εξωφύλλου ανοίγετε το περιοδικό και στο κάτω μέρος της 2ης σελίδας διαβάζετε τις οδηγίες πλοήγησης. Μπορείτε να προσαρμόσετε την εικόνα μεγεθύνοντας ανάλογα με τις ανάγκες σας. Μετά όλα είναι εύκολα!

 

 

Η Επανάσταση του ’21

ΑΝΔΡΈΑΣ ΦΟΥΣΚΑΡΊΝΗΣ

Στρατιωτικοί και προεστοί

Με την εκδήλωση της Επανάστασης το 1821, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το μεγαλύτερο μέρος του Μοριά ελευθερώθηκε. Όσοι μουσουλμάνοι παρέμειναν ζωντανοί και μπόρεσαν να διαφύγουν, κλείστηκαν στα κάστρα. Οι παλιοί κλέφτες, όσοι είχαν περάσει παλιότερα στα Επτάνησα, είχαν γυρίσει από καιρό και είχαν τεθεί επικεφαλής των συγχωριανών τους. Όμως η παρουσία τόσων εμπειροπόλεμων στρατιωτικών στο Μοριά δημιούργησε ένα νέο πόλο εξουσίας, απέναντι σε εκείνο των κοτζαμπάσηδων. Ας σημειωθεί ότι, μετά τον χαλασμό των κλεφτών στα 1806, με την σύμπραξη Τούρκων, Πατριαρχείου και προεστών, οι τελευταίοι είχαν μείνει μόνοι κυρίαρχοι και ισχυροί. Τώρα όμως που οι παλιοί στρατιωτικοί ξαναγύρισαν στα λημέρια τους, ο απλός λαός συσπειρώθηκε γύρω τους και ένοιωσαν την εξουσία τους να απειλείται.

Περικλής Κπετανόπουλος

«Επειδή οι αντιδρώντες προς την συνέχισιν της εξουσίας της παλαιάς προνομιούχου τάξεως (των προεστών)- γράφει ο ιστορικός Δ.Κόκκινος - ήσαν προς το παρόν οι στρατιωτικοί, ο αγών εφαίνετο διεξαγόμενος μεταξύ των πολιτικών και των στρατιωτικών, ενώ πράγματι ήτο μεταξύ των κοτζαμπάσηδων που επροσπαθούσαν να δημιουργήσουν από την τάξιν των κληρονομικήν αριστοκρατίαν, που θα είχε αποκλειστικώς το δικαίωμα να διευθύνει τα κοινά και των λαϊκών που εννοούσαν να έχουν και αυτοί τα δικαιώματα των».

Από την αρχή λοιπόν της Επανάστασης, στις περιοχές που είχε εξαλειφθεί η οθωμανική εξουσία, είχε απονομιμοποιηθεί και η εξουσία των προεστών (κοτζαμπάσηδων), με τους οποίους συνδιοικούσαν τις επαρχίες και διέφεραν μόνο στη θρησκεία.

«Εκλιπόντος του Κράτους του Σουλτάνου- γράφει ο ιστορικός Μένδελσον- έκαστος προεστός ήρχισε να νομίζη τον εαυτό του Σουλτάνον και να αντιποιείται άπαντα τα σουλτανικά προνόμια. Οι Χριστιανοί δ’ εκείνοι πασάδες παρεσκευάζοντο να συνεχίσουν απαράλλακτα, το έργον των Τούρκων προκατόχων των…».

Οι προεστοί για να εξουδετερώσουν την δύναμη των καπεταναίων, τους οποίους περιέβαλλε ο απλός λαός με την αγάπη του, αποφάσισαν να αναλάβουν οι ίδιοι την αρχηγία των όπλων στις επαρχίες, επιφυλάσσοντας στους καπεταναίους τον ρόλο του βοηθού.

Έτσι έγινε σε όλο το Μοριά, την αρχηγία των όπλων πήραν άνθρωποι χωρίς πολεμική πείρα, εκτός από την επαρχία της Καρύταινας (Γορτυνία) όπου οι Δεληγιανναίοι, κάτω από την λαϊκή επιταγή, αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν αρχηγό των όπλων τον Θ.Κολοκτρώνη.

Γεώργιος Σισίνης

Στην επαρχία της Γαστούνης (Ηλείας) την αρχηγία των όπλων ανέλαβε ο Γεωργιος Σισίνης, πάμπλουτος προεστός της επαρχίας και από τους δυνατώτερους στο Μοριά, ο οποίος βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία. Την εξουσία που ασκούσε de facto στην νέα κατάσταση, θέλησε να επικυρώσει και με απόφαση των δημογερόντων της επαρχίας. Ανάμεσα στις υπογραφές διακρίνουμε τους εκπροσώπους της Ανδραβίδας : Τον Θανάση Καραθανάση και τον Ανδρέα Καραθανασόπουλο.

Στο κείμενο της απόφασης ξεχωρίζουν δυο σημεία:

1.Ο Σισίνης αναγνωρίζεται «διοικητής των αρμάτων και των πολιτικών και να υποτάσσωνται όλοι οι καπεταναίοι είς αυτόν και η φιλογένεια (του) να τους αγαπά ως τέκνα του και να τους εγνοιάζεται…».

2. Συγκροτείται ένοπλη δύναμη 1.000 στρατιωτών « δια να προφυλαχθεί (η επαρχία) από τους εχθρούς και από ξένα στρατεύματα ( ελληνικά;)». Στο ένοπλο αυτό σώμα, ο Σισίνης καλύπτει την μισθοδοσία για εννέα μήνες από τους δώδεκα ( 270.000 γρόσια) και η επαρχιακή συνέλευση για τους υπόλοιπους τρεις μήνες (90.000 γρόσια). Ο μισθός του κάθε στρατιώτη ήταν 30 γρόσια (τούρκικα) το μήνα.

Πως είχε όμως ο κοτζάμπασης της Γαστούνης, τόσο μεγάλη οικονομική ευχέρεια, να μισθοδοτεί στρατό χιλίων ανδρών;

Η οικονομική δύναμη του Σισίνη, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, προερχόταν προεπαναστατικά , από την ενοικίαση των φόρων της επαρχίας από την οθωμανική διοίκηση που έδρευε στην Τριπολιτσά και μετεπαναστατικά, από την εκμετάλλευση των τουρκικών περιουσίων και των εργαστηρίων που θεωρούνταν εθνική περιουσία.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο αγωνιστής και συγγραφέας του έργου "Ενθυμήματα Στρατιωτικά".

Ν.Κασομούλης: «Ο (Γεώργιος) Σισίνης, ο γέρων,(ήταν) συνηθισμένος να χωνεύει τα εισοδήματα της Γαστούνης, από άλλους καιρούς».

Τα αποτελέσματα της πολιτικής των προεστών φάνηκαν ξεκάθαρα στην πολιορκία της Πάτρας, από τον Κολοκοτρώνη, στα 1822.

Ο Γέρος του Μοριά είχε σφίξει τον κλοιό γύρω από το κάστρο και δεν ήταν μακριά η μέρα που οι Τούρκοι θα παραδίνονταν. Αυτό δεν το ήθελαν σε καμιά περίπτωση οι προεστοί. Τον εγκατέλειψαν λοιπόν χωρίς τρόφιμα και πολεμοφόδια και μάλιστα του έστειλαν διαταγή να εκστρατεύσει εκτός Πελοποννήσου, για να τον απομακρύνουν από τον λαό που τον λάτρευε.

Γράφει ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, Φώτιος Χρυσανθόπουλος :«Ενώ ελπίζαμεν γρήγορα να ίδωμεν την πτώσιν της (της Πάτρας) εφάνη είς την Κόρινθον και την Τριπολιτσάν συνωμοσία κατά του Κολοκοτρώνη. Το Εκτελεστικό, η Βουλή και πολλοί από την Γερουσίαν-έμενε στην Τρίπολη-εφθόνησαν τον Κολοκοτρώνη και συνώμοσαν, διότι τον είδαν παραδόξως εις υψηλήν θέσιν, χωρίς να το περιμένουν…».

Πολύ αποκαλυπτικά τα λόγια του Φωτάκου. Οι προεστοί, οι προύχοντες και αρχηγοί των όπλων κάθε επαρχίας, αντί να ενεργούν έτσι ώστε να πέσει μια ώρα αρχύτερα το κάστρο της Πάτρας, στρατηγικό στήριγμα των Τούρκων στην είσοδο του Κορινθιακού κόλπου, έκαναν ότι μπορούσαν για να απομακρύνουν από την πολιορκία τον Κολοκοτρώνη, με αποτέλεσμα η αχαϊκή πρωτεύουσα να μείνει ως το τέλος της Επανάστασης στα χέρια των Τούρκων.

Αρεόπολη 17 Μαρτίου 1821

 ΔΗΜ. ΖΕΒΟΛΗΣ

Είναι ιστορικά βέβαιο ότι η επανάσταση δεν κηρύχθηκε με μία πανηγυρική πράξη, στην Αγία Λαύρα την 25η Μαρτίου 1821.

Ακόμα και αν παρακάμψουμε τα γεγονότα στις παραδουνάβιες χώρες, είναι βέβαιο ότι η επανάσταση ξεκίνησε με μία σειρά τοπικών επεισοδίων που διαδραματίσθηκαν, λίγες μέρες πριν, σε περιοχές της Πελοποννήσου και κυρίως στην περιοχή της Μάνης (αλλά και της Αχαΐας).

Κατά μία άποψη στις 17 Μαρτίου, συγκεντρώθηκαν στην Τσίμοβα (σημερινή Αρεόπολη) οι οπλαρχηγοί και υπό την ηγεσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κήρυξαν, επίσημα, την επανάσταση. Το γεγονός εορτάζεται σήμερα, όπως και κάθε 17η Μαρτίου, με πανηγυρικό τρόπο, στην Αρεόπολη. Το γεγονός ερίζεται, κυρίως για το λόγο ότι οι Μανιάτες οπλαρχηγοί δεν άφησαν απομνημονεύματα, με τα οποία να επιβεβαιώνεται ή να απορρίπτεται το γεγονός.

Αυτό όμως που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι, λίγες μέρες μετά, σώμα 150 ενόπλων Μανιατών, με επικεφαλής τον Ηλία Μαυρομιχάλη, γιό του Πετρόμπεη, εισέρχεται στην Καλαμάτα, για να την προστατεύσει από τον κίνδυνο εισβολής ληστών!!!! και ακολούθως στις 23 Μαρτίου εισέρχεται στην πόλη ο ίδιος ο Πετρόμπεης επικεφαλής 2000 ενόπλων Μανιατών και απελευθερώνει, επίσημα, την πόλη.

Επακολούθησε σύσκεψη των οπλαρχηγών και αποφασίσθηκε η ίδρυση μιας επαναστατικής επιτροπής, η οποία ονομάσθηκε «Μεσσηνιακή εν Καλαμάτα Γερουσία» και ανέλαβε τον συντονισμό του Αγώνα. Τιμητικά η ηγεσία δόθηκε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που έφερε πια τον τίτλο του «αρχιστράτηγου των Σπαρτιατικών δυνάμεων». Την ίδια μέρα η Μεσσηνιακή Γερουσία εξέδωσε προκήρυξη προς τις ευρωπαϊκές αυλές. Με αυτήν η Μεσσηνιακή Γερουσία γνωστοποιούσε στους χριστιανικούς λαούς την απόφαση του έθνους, ύστερα από αιώνες ανυπόφορης δουλείας, να αποτινάξει τον ζυγό και ζητούσε τη συνδρομή τους:

«Προκήρυξις προς τὰς εὐρωπαϊκὰς Αὐλὰς

Εκ μέρους τοῦ φιλογενοῦς Ἀρχιστρατήγου

τῶν Σπαρτιατικῶν στρατευμάτων Πέτρου

Μαυρομιχάλη και τῆς Μεσσηνιακῆς

Γερουσίας τῆς ἐν Καλαμάτᾳ.

Ὁ ανυπόφορος ζυγὸς τῆς ὀθωμανικῆς τυραννίας εἰς τὸ διάστημα ἑνὸς καὶ ἐπέκεινα αἰώνος κατήντησεν εἰς μίαν ἀκμήν, ὥστε νὰ μὴ μείνῃ ἄλλο εἰς τοῦς δυστυχεῖς Πελοποννησίους Γραικοὺς εἰμὴ μόνον φωνὴ καὶ αὐτὴ διὰ νὰ ὠθῇ κυρίως τοὺς κρυφίους ἀναστεναγμούς των. Εἰς τοιαύτην ὄντες ἀθλίαν κατάστασιν, στερημένοι ἀπὸ ὅλα τὰ δίκαιά μας, μὲ μίαν γνώμην ὁμοφώνως ἀπεφασίσαμεν νὰ λάβωμεν τὰ ὅπλα καὶ νὰ ὁρμήσωμεν κατὰ τῶν τυράννων.

Πᾶσα πρὸς ἀλλήλους φατρία καὶ διχόνοια, ὡς καρποὶ τῆς τυραννίας, ἀπερρίφθησαν εἰς τὸν βυθὸν τῆς λήθης, καὶ ἅπαντες πνέομεν πνοὴν ἐλευθερίας. Αἱ χεῖρες μας, αἱ ὁποῖαι ἦσαν δεδεμέναι μέχρι τοῦ νῦν ἀπὸ τὰς σιδηρὰς ἀλύσους τῆς βαρβαρικῆς τυραννίας, ἐλύθησαν ἤδη καὶ ἔλαβον τὰ ὅπλα κατὰ τῶν τυράννων. Οἱ πόδες μας, οἱ περιπατοῦντες ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ εὶς τὰς ἐναγκαρεύσεις τῆς ἀσπλαγχνίας, τρέχουν εἰς ἀπόκτησιν τῶν δικαιωμάτων μας. Ἡ κεφαλή μας, ἡ κλίνουσα τὸν αὐχένα ὑπὸ τὸν σκληρὸν ζυγόν, τὸν ἀπετίναξεν ἤδη καὶ ἄλλο δὲν φρονεῖ εἰμὴ τὴν ἐλευθερίαν της. Ἡ γλῶσσα μας, ἡ ἀδυνατοῦσα νὰ προφέρῃ λόγον ἐκτὸς τῶν ἀνωφελῶν παρακλήσεων πρὸς ἐξιλέωσιν τῶν τυράννων, κράζει τώρα μεγαλοφώνως, καὶ κάμνῃ νὰ ἀντηχῇ ὁ ἀὴρ τὸ γλυκύτατον ὄνομα τῆς ἐλευθερίας. Ἐν ἑνὶ λόγῳ, ἀπεφασίσαμεν ἢ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἢ νὰ ἀποθάνωμεν.

Διὸ παρακαλοῦμεν τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν ἐξευγενισμένων εὐρωπαϊκῶν γενεῶν, ὥστε νὰ δυνηθῶμεν νὰ φθάσωμεν ταχύτερον εἰς τὸν ἱερὸν καὶ δίκαιον σκοπόν μας, καὶ νὰ λάβωμεν τὰ δίκαιά μας καὶ ν’ ἀναστήσωμεν τὸ ταλαιπωρημένον ἑλληνικὸν γένος μας.

Δικαίῳ τῷ λόγῳ ἠ μητέρα μας Ἑλλάς, ἐκ τῆς ὁποίας καὶ σεῖς ἐφωτίσθητε, ἀπαιτεῖ ὅσον τάχιστα τὴν φιλάνθρωπον συνδρομήν σας καὶ διὰ χρημάτων, καὶ διὰ ὅπλων, καὶ διὰ συμβουλῶν, τῶν ὁποίων εἴμεθα εὐέλπιδες ὅτι θέλει ἀξιωθῶμεν, καὶ ἡμεῖς θέλομεν σᾶς ὁμολογεῖ ἄκραν ὑποχρέωσιν καὶ ἐν καιρῷ θέλομεν δείξει καὶ πραγματικῶς τὴν ὑπὲρ τῆς συνδρομῆς σας εὐγνωμοσύνην μας.

Ἐν τῷ Σπαρτιατικῷ στρατοπέδῳ τῆς Καλαμάτας

τῇ 23η Μαρτίου 1821

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ

Ἡγεμὼν καὶ Ἀρχιστράτηγος

ΚΑΙ Η ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑ ΕΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Το κείμενο, υπέροχο τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και την μορφή, διαψεύδει, εκτός των άλλων, πανηγυρικά τους ισχυρισμούς των αναθεωρητών της ιστορίας οι οποίοι, με πλούσια χρηματοδότηση, προσπαθούν να επιβάλλουν (εκτός των άλλων και) την άποψη ότι οι Έλληνες, κατά την κήρυξη της επαναστάσεως, στερούνταν εθνικής συνείδησης και αίσθησης συνέχειας και ότι αυτά είναι μεταγενέστερα κατασκευασμένα ιδεολογήματα, άνωθεν προερχόμενα.

Οι επαναστατημένοι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά και ποιοι είναι και από που προέρχονταν. Το ίδιο γνώριζαν και οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δεν παρέλειπαν να τους αναγνωρίζουν ως Έλληνες (δείτε όλως ενδεικτικά τα έγγραφα της ανακρίσεως του Ρήγα, από τους Αυστριακούς).

Την ίδια ημέρα που απελευθερώθηκε η Καλαμάτα επαναστάτησε και η ανατολική Μάνη. Στις 23 Μαρτίου στο Μαραθωνήσι (Γύθειο) οι Γρηγοράκηδες, που είχαν ήδη έλθει σε συνεννόηση με τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, ύψωσαν την επαναστατική σημαία και κατευθύνθηκαν προς τη Μονεμβασιά, ενώ ο Κολοκοτρώνης επικεφαλής δύναμης αποτελούμενης από 30 δικούς του άνδρες, στους οποίος προστέθηκαν 200 του Μούρτζηνου και 70 του Πετρόμπεη, ξεκινούσε για την κεντρική Πελοπόννησο και την Τρίπολη.

Παρακάτω εικονίζεται το Μανιάτικο επαναστατικό λάβαρο.

Σε αντίθεση με αυτά της υπόλοιπης Ελλάδας, εκτός από τον σταυρό, φέρει την επιγραφή "Νίκη ή Θάνατος". Οι Μανιάτες δεν πολεμούσαν για Ελευθερία γιατί, ορθά, θεωρούσαν πως ήσαν ελεύθεροι, αλλά για τη Νίκη.

Υπάρχουν και άλλα λάβαρα τα οποία, εκτός των παραπάνω φέρουν και την επιγραφή "ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ"

ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΝΟΥΚΑΣ [ΜΕΡΟΣ 2ον ΒΡΕΣΤΟ - ΜΥΡΩΝΙΑ(ΜΠΑΡΖΕΛΙ)]

     

     Μια η ιστορία με τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, βιασμός της Νέδας από τα λιόζουμα, κι από την άλλη  οι ανεμογεννήτριες μαζί καπάκι κι όλα τα τρεχούμενα επίκαιρα, και ο Χειμώνας παρέδωσε στην Άνοιξη και τα μπουμπούκια θαρρετά και προκλητικά, πετούν τα πανωφόρια και βγάζουν το χρωματιστό κορμάκι τους. Κι εμείς τώρα  δημοσιεύουμε το 2ο μέρος της τριλογίας της φθινοπωρινής εξόρμησης στα χωριά  της Βουνούκας {Άλβενα, Βρεστό, Μυρώνια (Μπάρτζελι) Κρυονέρι (Πάνω Κοπάνιτσα) & 30ντα} που κάναμε με τον με τον κουμπαράκο μου στις 27 του Νοέμβρη.

 Στο 1ο μέρος ιστορήσαμε τα ωραία της Άλβενας και συνεχίζουμε:

Μετά την Άλβενα, λοιπόν, σε 1-2 χιλιόμετρα φτάνουμε στο Βρεστό, με τα ωραία του σπίτια . Εδώ σταματήσαμε μόνο για φωτογραφίες και βουρ σε 3 χιλιόμετρα στο θρυλικό Μπάρτζελι, νεοελληνιστί Μυρώνια. Και τα δυο αυτά χωριά είναι στις ανατολικές παρυφές της Βουνούκας {Μίνθης} και κτισμένα αμφιθεατρικά. Εδώ σταματήσαμε έξω από την ωραία εκκλησία και επισκεφτήκαμε το Ηρώο, όπου κατοικοεδρεύουν πολλοί ήρωες και μάρτυρες της νεότερης ιστορίας μας!

Πολύ περισσότερα για τα Μυρώνια [Μπάρτζελι] μπορείτε να δείτε

https://myroniailias.blogspot.com/2013/06/h_13.html#disqus_thread

 https://www.facebook.com/ZoiStoHorio/posts/1727293910637430 

ΣΒΗΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΦΩΤΙΑ ΜΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ;

Ένα από τα καλύτερα κείμενα που γράφτηκαν για τις ανεμογεννήτριες [ΑΓ] είναι αυτό του μεταλλειολόγου μηχανικού Παναγιώτη Μαυροειδή στην "ΠΡΩΙΝΗ" τις προάλλες, το οποίο και αναδημοσιεύουμε. Μεγαλύτερη σημασία έχει το συμπέρασμα:

 .....  Γενικότερα όμως, να τελειώνουμε με αυτή τη διαστροφή Οι φυσικές ομορφιές στην περιοχή μας αποτελούν κοινή κληρονομιά σε όλους/ες μας από τη φύση και δεν μπορούμε να βάζουμε σε συζήτηση ένα μέλλον όπου θα διαβάζουμε ταμπέλες του τύπου «Μίνθη Α.Ε», «Λαπίθας ΕΠΕ» ή «Καϊάφας ΙΚΕ». Όχι λοιπόν: Η φωτιά δε σβήνει αλλά δυναμώνει με πετρέλαιο!

Η επένδυση στη Μίνθη, αλλά και σε όλα σχεδόν τα βουνά της Ηπειρωτικής Ελλάδας, δε θα λύσει το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Αντίθετα, θα επιτενει το πρόβλημα της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή θα επιδεινώσει τα κοινωνικά, εργασιακά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών στην περιοχή μας, δυναμώνοντας και την ενεργειακή φτώχεια και ανισότητα. Ο μόνος δρόμος για αντιστροφή της περιβαλλοντικής και κλιματικής καταστροφής στην οποία μας οδηγεί η ακόρεστη δίψα για επιχειρηματικά κέρδη, περνάει μέσα από τη συνολική αλλαγή του ενεργειακού και τελικά του παραγωγικού μοντέλου στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο. Η αποφασιστική προϋπόθεση για αυτό είναι η απόμπορευματοποίηση της ενέργειας, δηλαδή η παραγωγή και διανομή ενέργειας από ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα με κριτήριο όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη πραγματικών ενεργειακών αναγκών και την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας για την πλειοψηφία του κόσμου. Μόνο σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι δυνατή η μείωση/εξοικονόμηση συνολικής κατανάλωσης ενέργειας, η ανάπτυξη φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών ΑΠΕ. Είναι επίσης αυτονόητο ότι αυτή η επιλογή προϋποθέτει ρητή ακύρωση κάθε είδους νέων εξορύξεων υδρογονανθράκων, ειδικά στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).

Το συμφέρον των κατοίκων στην περιοχή μας είναι να ακυρωθεί η επένδυση των ανεμογεννητριών στη Μίνθη και την ευρύτερη περιοχή της Ζαχάρως αλλά και της Φιγαλείας. Αυτό μπορεί να γίνει πράξη με αποφασιστικό συλλογικό αγώνα μέχρι τη ακύρωση αυτών των σχεδίων 

                             

Αξίζει να θυμηθούμε τι υποστήριζε  επί του θέματος 

πριν 50 χρόνια ο μέγας Μπερλινγκουέρ 

      [ Είναι αντίθετα μια άλλη οπτική της κοινωνίας και της ζωής, μακριά από τον ξέφρενο και εγωιστικό καταναλωτισμό που παράγει ανισότητες και δυστυχία. «Για μας», διευκρινίζει ο κομμουνιστής γραμματέας, «η λιτότητα είναι το μέσο για να καταπολεμήσουμε ριζικά ένα σύστημα που βρίσκεται σε μια δομική και βαθιά κρίση και να θέσουμε τις βάσεις της υπέρβασής του», είναι «η ευκαιρία για μια νέα οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη», «μια επιλογή [...] μέσα από την οποία το εργατικό κίνημα γίνεται φορέας μιας διαφορετικής μορφής κοινωνικού βίου». Η λιτότητα, σύμφωνα με τη δική του αντίληψη, σημαίνει δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα, αλλά και νέο ήθος.
Έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι ως προς την ποιότητα της ανάπτυξης, σήμερα πρέπει να αναρωτηθούμε για το νόημα και το σκοπό της παραγωγής και της κατανάλωσης, και συνεπώς για τη χρήση των ανθρώπινων και των φυσικών πόρων].