TO ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙ ΕΙΝΑΙ
ΣΤΟ ΝΟΤΙΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ, ΤΗΣ
ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΣ,ΣΤΙΣ ΕΚΒΟΛΕΣ
ΤΗΣ ΝΕΔΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ
ΣΥΝΟΡΑ ΗΛΕΙΑΣ ΚΑΙ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.
Με αφορμή την ταινία της Τουρκάλας Τσεϊντά Τορούν «Γάτες της Κωνσταντινούπολης»ο νους μου πήγε στη Ζαχάρω και στις γάτες της. Συγκεκριμένα στα δυο άτομα που πρωί-βράδυ καθημερινά, βρέξει χιονίσει πασχίζουν να ταϊσουν τις γάτες της πόλης που είναι όλες αδέσποτες. Βεβαίως οι γάτες είναι περισσότερες από τα σκυλιά, κι αυτή η εικόνα είναι εμφανέστατη. Πού να ξεμυτίσει ποντίκι, πλέον αυτό το είδος έχει καταστεί σπάνιο στην επικράτεια της Ζαχάρως.
Αυτοί οι δυο λοιπόν λεβέντες, ο ένας με καρότσι του Σούπερ Μάρκετ κι ο άλλος με τις τσάντες και το σακούλι παραμάσχαλα με κάθε είδους γατοτροφές αρχίζουν το πρωί, μπονόρα το δρομολόγιο τους, το ίδιο και το απογιοματάκι. Επισκέπτονται ορισμένες τοποθεσίες, όπου τους περιμένουν λεφούσια οι γάτες. Για να μην μπερδεύονται έχουν χωρίσει την πόλη, ο καθένας έχει την περιοχή του, την επικυριαρχία του.
Το θέμα με τα κατσούλια και τα σκυλιά και γενικώς με τα ζώα είναι πολυδιάστατο μεν αλλά με αρκετές διαστάσεις ανορθολογικότητας στην όλη διαχείριση της κοινωνίας. Υπάρχουν εκατοντάδες ζωοφιλικοί σύλλογοι, φροντίδας και αλληλεγγύης και εδώ και στο εξωτερικό και μάλιστα με επιστημονική αντιπροσώπευση με ειδική, ανεξάρτητη υπηρεσία στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, την πολύκροτη "Προστασία των Ζώων", αλλά και αντίστοιχη υπηρεσία στο κάθε κράτος-μέλος. Κάναμε επιθεωρήσεις, η Κτηνιατρική ως υπεύθυνη, αρμόδια υπηρεσία στη χώρα μας, στα διάφορα πτηνοτροφεία και χοιροστάσια προκείμενου να διασφαλίζονται ορθές συνθήκες εκτροφής. Τόσα γουρούνια στο κελί. συγκεκριμένα ζώα ή πτηνά ανά βρύση και ταΐστρα και άλλα τέτοια συναφή. Και όλα αυτά κατόπιν αυστηρών Οδηγιών της Ε.Ε. Εντάξει και τα ζώα έχουν δικαιώματα σεβαστά, όταν όμως υπάρχουν σε κάθε τόπο ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ζουν πολύ χειρότερα από τα ζώα γιατί δεν υπάρχουν αντίστοιχοι σύλλογοι ή και πρόσωπα αλληλεγγύης; Νόμοι αυστηροί και αβέρτα κονδύλια στους δήμους για τα αδέσποτα, μήπως είδατε κάποια κρατική ή δημοτική μέριμνα ή της Ε.Ε, για τους καταυλισμούς των Τσιγγάνων και των μεταναστών; Η Μανωλάδα είναι η ντροπή, η μεγάλη μαύρη κηλίδα όλης της Ηλείας και της Ελλάδας. Κρίμα!!!
Πρέπει να σημειώσω δε ότι τα αισθήματα του ανθρώπου για τα ζώα, από φιλία, αγάπη, έρωτα ή αντιθέτως απέχθεια, αποστροφή βεβαίως δεν εξαρτώνται καθόλου από την φυλή, την οικονομική κατάσταση, το επάγγελμα ή ακόμα και το πνευματικό επίπεδο, γραμματισμένοι - αγράμματοι. Να κι εδώ, ο ένας είναι αγρότης κι ο άλλος επιστήμων εν αποστρατεία. Περισσότερο είναι στοιχείο του χαρακτήρα, της ιδιοσυγκρασίας του ατόμου. Πάντως οι Ζαχαραίοι τους έχουν δώσει το κατάλληλο δικό τους όνομα: ΟΙ ΓΑΤΑΚΗΔΕΣ!!!
Ραντεβού λοιπόν με ..τους συμπαθείς και ηρωικούς Γατάκηδες....
Γενικώς για τις γάτες διαβάστε ένα ωραίο κείμενο [κλικ εδω]
Παρακάτω παραθέτω σχετικά με την συγκεκριμένη ταινία:
Aκόμη και όσοι επισκέπτες της δεν έχουν
μαγευτεί από την ιδιαίτερη γοητεία της Κωνσταντινούπολης, εντελώς διαφορετική
από τα ορθολογικά βορειοευρωπαϊκά στερεότυπα, παραδέχονται πως αυτή η χαοτική
μεγαλούπολη διαθέτει προσωπικότητα, χαρακτήρα και ιστορική συνείδηση. Η
σπουδασμένη στις ΗΠΑ Τουρκάλα Τσεϊντά Τορούν
επιχειρεί να σκετσάρει ένα διαφορετικό –απ’ όσα
έχουμε δει μέχρι τώρα– κινηματογραφικό πορτρέτο της γενέτειράς της,
προσεγγίζοντας την καθημερινότητα της πάλαι ποτέ βυζαντινής πρωτεύουσας μέσα
από ένα… απροσδόκητο σήμα κατατεθέν της. Αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας της
(και της ψυχής της), οι αμέτρητες γάτες της πόλης έχουν ισάριθμες ενδιαφέρουσες
ιστορίες να αφηγηθούν, και η Τορούν είναι εκεί για να τις ακούσει.
Και να που συναντήσαμε τον ένα από τους δυο "Γατακηδες" και τον παρουσιάζουμε με όλη του τη.... μεγαλοπρέπεια και τους μαιάνδρους!,
Είναι ο Γιώργος Αθανασόπουλος, κουμπάρος του κουμπαράκου και αγρότης, αγωνιστής της ζωής.
Λοιπόν ας τον απολαύσουμε με τις δικές του θεωρίες και απόψεις, όπως οι μαίανδροι στο γείσο του καπέλου του. Οπωσδήποτε δεν συμφωνούμε, αλλά τον σεβόμαστε. Και ας θεωρεί τον εαυτόν του Ελληνάρα. Είναι δε υποστηριχτής ακόμα της τρισκατάρατης και απεχθούς χρυσής αυγής. Είναι πατριώτες υποστηρίζει ενώ οι αριστεροί προδότες. Οι εγκληματίες....
Να σημειώσω ότι στα νιάτα του ήταν αριστερός. Είναι από την ιδιάζουσα κατηγορία των αριστερών του...αέρα. Εδώ θα μου πείτε τόσοι και τόσοι, πρώην γραμματείς στην Αριστερά, έγιναν, στελέχη και υπουργοί του Μητσοτάκη. Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης ήταν μέλος της Συντονιστικής του ¨Πολυτεχνείου" κι ο Θεοδωρικάκος γραμματέας της ΚΝΕ. Γραμματείς και μεγάλοι Φαρισαίοι!!! Τι να πούμε για τον Γιωργάκη στην Κορδόρουγα της Ζαχάρως, που είναι ένας απλός πολίτης, παρασυρόμενος σαν φτερό από τους αέρηδες της ζωής.
Το κείμενο περιλαμβάνεται στο 1ο βιβλίο μου: ΑΝΑΑΛΟΓΙΟ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΩΝ
ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ & ΖΩΑ(1998).
Οι κοινωνίες διέπονται από κανόνες, διατάξεις, νόμους. Σκοπός αυτών
είναι η καλυτέρευση του ανθρώπου στην κοινωνία, για να έχει, σαν
το τελειότερο δημιούργημα που είναι, τη θέση που του αρμόζει στο κέντρο της
αναφοράς του συνόλου. Με ένα λόγο την ευτυχία της ζωής.Ίδιος ο Θεός, ίδιος ο σκοπός, ίδιο το αποτέλεσμα, Ο
ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Το θέμα μας είναι τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς ιδίως τα
σκυλιά και οι δεσπόζουσες αντιλήψεις που πάρα πολύ εύκολα γίνονται δεσποτισμοί.
Συγνώμη λάθος...
Η φύση με στοιχεία της – φυτά, δένδρα, ζώα – είναι όχι
μόνο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου αλλά η ίδια η ζωή του. Απλά
φαντασθείτε τον άνθρωπο χωρίς τα άλλα δημιουργήματα. Βασικό μέλημα της κάθε κοινωνίας είναι η προστασία του
ανθρώπου, η ατομική και η δημόσια υγεία.
Τα αδέσποτα ζώα, αναφερόμαστε στα σκυλιά, είναι κίνδυνος
για τη δημόσια υγεία;
Hαδέσποτη παρουσία
τους επιδρά ή απειλεί καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στην κοινωνική ζωή των πολιτών. Τα ερωτήματα αυτά, που έχουν κοινωνικές αιτίες και
προεκτάσεις, υπάρχουν απαντήσεις που είναι ακραίες και διαμετρικά αντίθετες.
Οι μεν υποστηρίζουν ότι τα αδέσποτα απειλούν την σωματική
ακεραιότητα και την ψυχική ηρεμία των κατοίκων (επιθέσεις, δαγκώματα, φοβίες
κ.τ.λ). Κι αυτό το υποστηρίζουν με τέτοιο φανατισμό που φθάνουν στο σημείο να
βλέπουν άμεσο κίνδυνο και στα αεροδρόμια για την ασφαλή προσγείωση και
απογείωση των αεροπλάνων. Γι αυτούς τα προβλήματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο
και δεν υπάρχει άλλη λύση από την εξολόθρευση των αδέσποτων όπως έπραξαν οι
Κύπριοι σε μια νύχτα και ξέμπλεξαν εντελώς απ’ αυτά.
Όσοι περπατούν στους δρόμους του Βόλου συχνά πυκνά διαβάζουν συνθήματα της συλλογικότητας Malavetas Olympiakos Volou Antifa Ultras. «Δίνοντας το όνομα της οικογένειας Μαλαβέτα στη συλλογικότητα θέλουμε να τιμήσουμε την αντιφασιστική τους δράση, και να προβάλλουμε τις αξίες που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου», αναφέρουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλο. Η βολιώτικη οικογένεια Μαλαβέτα συνδέθηκε τόσο με την «ερυθρόλευκη» ομάδα του Βόλου, καθώς δυο παιδιά ο Νίκος και ο Πέτρος ήταν ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, όσο και με την αντίσταση κατά των Γερμανών, καθώς όλα τα παιδιά της «θυσιάστηκαν» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο βωμό της λευτεριάς την περίοδο της Κατοχής και μετά.
Ο Νίκος Μαλαβέτας ήταν ο τέταρτος γιός της οικογένειας. Πολύ καλός ποδοσφαιριστής, βασικός στην ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου. Τον Μάιο του 1943 Γερμανοί, Ιταλοί και Ταγματασφαλίστες σπέρνουν τον τρόμο στο Βόλο. Μετά τους πρώτους θανάτους με απαγχονισμό τριών ατόμων, συλλαμβάνουν και τον Νίκο Μαλαβέτα. Μέσα στο δωδεκάωρο τον οδήγησαν στην πλατεία Ελευθερίας και πήγαν να τον κρεμάσουν, χωρίς βέβαια να έχει καταδικαστεί από κάποιο δικαστήριο σε θάνατο! Συνέβη όμως τότε κάτι αναπάντεχο: Η αγχόνη έσπασε τρεις συνεχόμενες φορές. Κι ενώ οι διεθνείς κανονισμοί λέγανε πως μετά από τρεις προσπάθειες απελευθερώνεται ο μελλοθάνατος, ένας ιταλός αξιωματικός τον πυροβόλησε και τον άφησε νεκρό. Έμεινε εκεί κάποιες ώρες γυμνός, μέχρι που τον πήρε η οικογένειά του για την ταφή.
Ο Πέτρος Μαλαβέτας ιχθυοπώλης στο επάγγελμα με δικό του μαγαζί στα παλιά ψαράδικα ήταν και αυτός παίκτης του Ολυμπιακού Βόλου. Αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ φορ και λόγω του ύψους του ήταν εξαιρετικός στις κεφαλιές. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στον ΔΣΕ. Στις 3 Ιουλίου του 1949 συνελήφθη από την Ασφάλεια Βόλου και καταδικάστηκε σε θάνατο, όπως συνέβαινε για όλους τους μαχητες του ΔΣΕ. Οδηγήθηκε στις φυλακές Αλεξάνδρας και εκτελέστηκε στις 5 Αυγούστου 1949 μαζί με άλλους/ες τριάντα, στη τοποθεσία Καζανάκι. Ήταν μόλις 31 ετών, παντρεμένος με την Καλυψώ και πατέρας ενός παιδιού δυόμισι ετών, που μετά την εκτέλεση πήρε το όνομά του.
Ο βολιώτης δημοσιογράφος Θανάσης Κ. Βογιατζής στο βιβλίο του με τίτλο «Όταν τους ίδωμεν όλους υπό το πέλμα μας… Όταν τους πατήσωμεν τελειωτικώς, θα ησυχάσωμεν…», γράφει για την οικογένεια Μαλαβέτα (σελ 405-407): «Σκληρή ήταν η μοίρα για την οικογένεια Μαλαβέτα. Αποτελούνταν από τους δύο γονείς και τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι (…) Ο Νίκος το 1943 συνελήφθη για την αντιστασιακή του δράση από τους Ιταλούς και οι οποίοι αποφάσισαν να τον κρεμάσουν στην πλατεία Ελευθερίας (…) Ο Νίκος έπαιζε ως μέσα δεξιά στην τότε ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου και ήταν γνωστός με το υποκοριστικό «ο Νικολάρας». Ο δεύτερος ο Πέτρος ήταν σέντερ φορ, ένας πολύ ψηλός παίχτης που ήταν δύσκολο να μαρκαριστεί στην περιοχή, όμορφος όπως λένε αυτοί που τον γνώριζαν και ιχθυοπώλης στο επάγγελμα, αφού διατηρούσε κατάστημα στα παλιά ψαράδικα. Συνελήφθη από την Ασφάλεια Βόλου στις 3 Ιουλίου 1949 και καταδικάσθηκε σε θάνατο.(…) Το τραγικό είναι ότι λίγο μετά την εκτέλεση στο Καζανάκι έφτασε ένα τζιπ του στρατού όπου επέβαινε ένας αξιωματικός και ο οποίος μετέφερε την απόφαση « για τη μη εκτέλεση του Πέτρου Μαλαβετα». Ο τρίτος αδερφός Μενέλαος σύμφωνα με τις υπάρχουσες σήμερα μαρτυρίες σκοτώθηκε στο βουνό, αφού ήταν αντάρτης (…)»
Τα άλλα δυο παιδιά
Η Παναγιώτα –το δεύτερο παιδί- στην Κατοχή βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη, όπου και πιάστηκε και μαζί με άλλους μεταφέρθηκε στη Γερμανία για καταναγκαστική εργασία σε εργοστάσιο ραπτικής. Εκεί χάθηκαν και τα ίχνη της. Το τρίτο παιδί της οικογένειας ήταν ο Δημήτριος που εργαζόταν μαζί με τον πατέρα του στη βάρκα τους. Ήταν αθλητής της ιστιοπλοΐας και είχε πάρει και μετάλλιο. Πιάστηκε αρκετές φορές για την αντιστασιακή του δράση, αλλά αφηνόταν ελεύθερος. Τελευταία φορά που πιάστηκε ήταν από τους Γερμανούς. Αφού οδηγήθηκε στις φυλακές Αλεξάνδρας και μετά στην Κίτρινη Αποθήκη, βασανίστηκε και τέλος εκτελέστηκε το Σεπτέμβριο του ’44 στα 30 του χρόνια, χωρίς να παραδοθεί η σορός του στους οικείους του.
Πολλές φορές έχω πέσει έξω στις εκτιμήσεις για αρκετά πρόσωπα και μάλιστα για μερικούς μετά από πολύχρονη φιλία και ανάλογη εκτίμηση και έχω σπάσει τα μούτρα μου.. Στους τελευταίους στην πρώτη γραμμή συγκαταλέγεται ετούτος ο δήμαρχος, ο Αλεξανδρόπουλος, που με έχει βγάλει από τα ρούχα μου. Πολλά χρόνια, κοντά στα 10, ήμασταν φίλοι [άπειρες φορές που λέει ο λόγος πηγαινορχόμασταν στην Αθήνα, πολλάκις συντρώγαμε και γενικώς τρέφαμε μια αλληλοεκτίμηση. Από την αρχή που έδωσε το παρών στα δημοτικά, τον υποστήριξα εν παντί τρόπω και ήμουν από τους πιο θερμούς οπαδούς του καθόλα τα δύσκολα χρόνια στις δυο θητείες ως αντιπολίτευση. Σε σημείο που τότε ερχόμουν σε κόντρα με αρκετούς φίλους μου, με πρώτον τον κουμπαράκο, που είναι κατά παρασάγγας ο πρώτος πολιτικός ανήρ του τόπου μας. Βεβαίως αναλογιζόμενος τώρα διάφορα ευφάνταστα ... μαργαριτάρια που μου έλεγε, τα βάζω με τον εαυτόν μου, "στερνή μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα". Ας είναι... Με το που έγινε λοιπόν δήμαρχος και του έκανα την πρώτη καλοπροαίρετη κριτική κόψαμε τους όποιους δεσμούς μας βεβαίως με δική του υπαιτιότητα. κλικ ΕΔΩ,ΕΔΩ Να μην σας τα πολυλογώ εντελώς απογοητεύτηκα. Στο παρόν βήμα τα δυο τελευταία χρόνια, τελικά γράφτηκαν πάρα πολλά και έγιναν άλλες τόσες στηλιτεύσεις και καταγγελίες. Ίσως σε αρκετά να το παραξήλωσα, όμως πληγώθηκα πολύ.
Δύο χρόνια τώρα και ακόμα, δεν έχει κάνει κανένα έργο ουσίας, έργο να αφήσει το στίγμα του και ως αποδιοπομπαίο τράγο έχει το Π.Δ. Και αμέσως του το τόνισα
Ετούτο όμως το τελευταίο είναι εντελώς ανήκουστο και απαράδεχτο. Δεν δικαιολογείται με τίποτα. Σας παραθέτω το θέμα και κρίνετε εσείς οι ίδιοι εάν έχω έστω λίγο άδικο για την οργή μου.
Ο Θανάσης Παπαθεοδώρου στο χωριό μας είναι ΚΥΡΙΟΣ από κάθε άποψη. Άριστος επιστήμονας και άνθρωπος σπαθένιος με μεγάλη γνώση, εμπειρία και προσφορά. Και πάντοτε εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του. Μάλιστα ήταν υποψήφιος με τον Αλεξανδρόπουλο στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, τότε που τα πράγματα ήταν ζόρικα και τα έσκιαζε η φοβέρα του...μπαμπούλα. Παραβλέποντάς και θυσιάζοντας τα προσωπικά του συμφέροντα.
'Αρκετά προβληματισμένος όλο αυτό τον καιρό, αλλά καρτερικός, έγραψε ένα εμπεριστατωμένο υπόμνημα, που εκθέτει τα προβλήματα του χωριού και μάλιστα καταθέτει τη γνώμη του για το τι πρέπει να γίνει. Το διαβίβασε στον δήμαρχο και το κοινοποίησε στον αντιδήμαρχο Άρη Ρουμελιώτη. Μάλιστα αυτό έγινε σε συνέχεια σχετικής συζήτησης μαζί τους.
Πέρασαν δυο μήνες, και "κατά τας γραφάς" του Θανάση δεν έλαβε ούτε μια απάντηση, έστω ένα τηλέφωνο έστω για τα μάτια. Από την αρχή που μου το ανέφερε ο Θανάσης [είμαστε φίλοι και κολέγηδες κοντά στον μισό αιώνα, αν και έχουμε διαφορετική πολιτική τοποθέτηση. Κι αυτό είναι το ...ωραίο, το ξεχωριστό] σαφώς και ευθαρσώς του είπα ότι δεν θα κάνει τίποτα. Δεν φανταζόμουν όμως ότι δεν θα του απαντήσει καθόλου. Όλοι αυτοί οι ξερόλες εξουσιομανείς τύποι ποτέ δεν θέλουν φίλους/συνεργάτες, που λένε ελεύθερα τη γνώμη τους και αντιλέγουν παρά θέλουν γιες μεν και απλούς χειροκροτητές..
Ντροπή & πάλι ντροπή!!!
Παρακάτω σας παραθέτω "τας γραφάς του Θανάση" και το σχετικό υπόμνημα:
Α]Η κοινοποίηση στον δήμαρχο
Αγαπητέ δήμαρχε
Σε συνέχεια της συζήτησης που είχαμε προ ημερών σου διαβιβάζω συνημμένα υπόμνημα με σκέψεις-προτάσεις για την ανάπτυξη-βελτίωση της ζωής στο Γιαννιτσοχώρι, με την παράκληση να κοινοποιηθεί το ανωτέρω στον Άριστ. Ρουμελιώτη, που ήταν παρών στη συζήτηση και στο Νώντα Τριγάζη, τον οποίο ενημέρωσα σχετικά.
Επειδή προτίθεμαι να δημοσιοποιήσω το υπόμνημα, θα ήθελα να έχω, σε εύλογο χρόνο, την άποψη του Δήμου σχετικά με το περιεχόμενό του , ώστε να δημοσιοποιηθούν ταυτόχρονα και τα δύο.
Με εκτίμηση.
Θαν. Παπαθεοδώρου.
Β]Η προώθηση στον Αρι Ρουμελιώτη
Άρι καλησπέρα.
Σου προωθώ το μήνυμα που έστειλα στο Δήμαρχο. Αναμένω, σε εύθετο χρόνο, απάντηση με τις θέσεις-απόψεις του Δήμου στα θέματα που περιλαμβάνονται σ΄αυτό. Αν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να το κοινοποιήσεις στο Νώντα, άστο θα το κάνω εγώ, αρκεί να με ενημερώσεις γι΄αυτό.
Ευχαριστώ για την κατανόησή σου.
Με εκτίμηση.
Θαν. Παπαθεοδώρου.
Γ] Η ¨αναφορά" σε μένα
Καλημέρα φίλε. σου προωθώ το mail που είχα στείλει στο Δήμαρχο και στον Άρι για το γνωστό θέμα με την παράκληση να το αναρτήσεις στην ιστοσελίδα σου και με την επισήμανση ότι, μετά από διάστημα 2 μηνών περίπου, ουδεμία απάντηση ή ενημέρωση είχα, πλην μιας συζήτησης στο πόδι με τον Νώντα όταν τον ρώτησα αν έλαβε γνώση του υπομνήματός μου μέσω Δήμου.
Τα οποιαδήποτε δημοσιογραφικά σχόλια τα αφήνω στην κρίση σου.
Το σημερινό όνομα του χωριού ούτε συμβολίζει, ούτε θυμίζει κάτι σημαντικό και επιπλέον ηχεί κακόηχα, λόγω του δεύτερου συνθετικού του.
Προτείνεται η αλλαγή του ονόματος, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των κατοίκων εκπεφρασμένης μέσα από ένα τοπικό δημοψήφισμα ή δημοσκόπηση ή έρευνα. Ως νέο όνομα προτείνεται κάποιο από τα παρακάτω, χωρίς να αποκλείεται οποιαδήποτε άλλη εύστοχη ιδέα ή πρόταση:
α) Άγιος Νικόλαος Ολυμπίας ( προερχόμενο από τον ομώνυμο ναό που αποτελεί το παλαιότερο ιστορικό μνημείο του χωριού β) Κάμπος Νέδας ή Νεδόκαμπος (προερχόμενο από το ομώνυμο ποτάμι).
γ) Νέδια ή Δ.Δ. Νεδίων (προερχόμενο επίσης από το ομώνυμο ποτάμι).
2.Αποχετευτικό.
Είναι γνωστό το διαχρονικό και πολύ σοβαρό πρόβλημα της παροχέτευσης (από κάποιους εκ των κατοίκων του κεντρικού πυρήνα του οικισμού) των οικιακών αποβλήτων στο δίκτυο απορροής ομβρίων, που συνιστά, εκτός των άλλων , και κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Η πρόσφατη προσπάθεια επίλυσής του, μέσω καταγγελίας στην εισαγγελία Κυπαρισσίας, διενέργειας έρευνας από τη ΔΕΥΑΖ και στη συνέχεια προανάκρισης από το ΑΤ Ζαχάρως και παραπομπής μεγάλου αριθμού κατοίκων σε δίκες, όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα, αλλά αντιθέτως υπέβαλλε πολλούς εξ αυτών σε έξοδα και ταλαιπωρία, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα δυστυχώς συνεχίζεται, ίσως εντονότερο σήμερα, ως να μη συνέβη απολύτως τίποτα.
Παρεπιπτόντως σημειώνω ότι φέτος δεν έγινε ούτε η στοιχειώδης εντομοκτονία-μυοκτονία (όπως τα τελευταία χρόνια) γύρω και μέσα στα φρεάτια, με συνέπεια να έχουμε σοβαρό πρόβλημα με ποντίκια και κατσαρίδες.
Σημειώνεται ότι οι δημότες του Δήμου μας καταβάλλουν πολύ υψηλά τέλη ύδρευσης -αποχέτευσης σε σχέση με άλλους Δήμους ( π.χ στο Δήμο Τριφυλίας το σύνολο του λογαριασμού ύδρευσης για 3μηνη περίοδο ανέρχεται σε 12,50 ευρώ με δικαίωμα κατανάλωσης μέχρι 60 κ.μ για το ανωτέρω διάστημα).
Για την αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματος, θέμα για το οποίο ο νυν Δήμαρχος είχε, ως υποψήφιος, δεσμευτεί προεκλογικά, προτείνω την ακόλουθη λύση που περιλαμβάνει δύο φάσεις:
α) Ανακατασκευή του κεντρικού αγωγού ομβρίων υδάτων, ο οποίος άλλωστε παρουσιάζει σημαντική απόφραξη λόγω συσσώρευσης φερτών υλικών, και διακοπή όλων των παράνομων συνδέσεων αποχετεύσεων με αυτόν, ύστερα από ενημέρωση- προειδοποίηση των κατοίκων για διακοπή με δική τους πρωτοβουλία των ανωτέρω συνδέσεων.
β) Προμήθεια από το Δήμο ενός βυτιοφόρου οχήματος και εξυπηρέτηση των κατοίκων για μεταφορά των βοθρολυμμάτων σε εγκεκριμένο αποδέκτη με συμβολικό τίμημα προς το Δήμο π.χ 40-50 ευρώ κατά περίπτωση έναντι των 150-170 που απαιτούν οι ιδιώτες σήμερα. Εναλλακτικά προτείνεται η
σύναψη σύμβασης με ιδιώτη, που θα εξυπηρετεί και άλλα τοπικά διαμερίσματα, ύστερα από μειοδοτικό διαγωνισμό και με τίμημα πολύ μικρότερο του ανωτέρω με συντονισμό και προγραμματισμό από το Δήμο.
Εξυπακούεται ότι, συμπληρωματικά των ανωτέρω, πρέπει να διενεργείται συστηματικός, τακτικός και ουσιαστικός έλεγχος προς αποφυγή επανάληψης του φαινομένου, ενώ η τοπική αρχή πρέπει να πάψει να κλείνει τα μάτια σε παρόμοιες περιπτώσεις για ευνοήτους λόγους.
Σε πρόσφατη (19-09-2021) συνάντηση με το Δήμαρχο (παρόντος και του αντιδημάρχου Αριστ. Ρουμελιώτη) στο χωριό και σε σχετική συζήτηση ο Δήμαρχος με ενημέρωσε ότι προγραμματίζεται ή είναι υπό εξέλιξη διαδικασία σύνταξης μελέτης και εξεύρεσης χρηματοδότησης για τη συνολική λύση του προβλήματος όλης της παραλιακής ζώνης από Γιαννιτσοχώρι μέχρι Ζαχάρω. Η ένστασή μου είναι ότι η λύση αυτή ,ακόμα κι αν όλα εξελιχθούν κατ έυχήν θα πάρει, μέχρι την υλοποίησή της, 5-10
χρόνια, ενώ το πρόβλημα τουλάχιστον στο Γιαννιτσοχώρι απαιτεί άμεση λύση.
3.Κυκλοφοριακό.
Στον κεντρικό δρόμο του οικισμού η κυκλοφορία, ιδιαίτερα των μεγάλων οχημάτων (λεωφορεία-φορτηγά), διεξάγεται με δυσκολία , ειδικά στο κεντρικότερο τμήμα αυτού, λόγω στενότητας και παρκαρισμένων οχημάτων.
Για την αντιμετώπιση του ανωτέρω προβλήματος προτείνονται τα εξής:
α) Μονοδρόμηση του τμήματος της κεντρικής οδού μεταξύ του Δημοτικού
καταστήματος και της Εκκλησίας με την αναγκαία σήμανση.
β) Μετατροπή του ανωτέρω τμήματος σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας μιας λωρίδας και αντίστοιχη διαπλάτυνση των πολύ στενών ή ανύπαρκτων σήμερα πεζοδρομίων σε σημεία του τμήματος αυτού, όπου δεν υπάρχουν σήμερα πεζοδρόμια.
γ) Δημιουργία κυκλικής κίνησης οχημάτων εντός του οικισμού και συγκεκριμένα στο δακτύλιο που ορίζεται από Δημ. κατάστημα- Σχολείο-Εκκλησία- Δημ. κατάστημα.
δ) Δημιουργία χώρου στάθμευσης οχημάτων στο χώρο ανάμεσα στη σιδηροδρομική γραμμή και τις παρακείμενες οικίες.
ε) Μεταφορά της στάσης του λεωφορείου στο Δημοτικό κατάστημα ή/και στο Δημοτικό σχολείο.
4.Καθαριότητα.
Η καθαριότητα των δημόσιων χώρων εντός του οικισμού είναι πλημμελής έως ανύπαρκτη, ενώ οι κάδοι απορριμάτων αναδίδουν δυσάρεστες οσμές και αποτελούν εστίες ρύπανσης, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
Προτείνεται η καθιέρωση τακτικού καθαρισμού των δημόσιων χώρων π.χ ανά εβδομάδα ή 15θήμερο και πλύσιμο με απολύμανση των κάδων τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο.
5.Αξιοποίηση περιβάλλοντα χώρου εκκλησίας.
Το κέντρο του χωριού βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο (βύθισμα) του οικισμού και δεν υπάρχει σ΄αυτό ένας οργανωμένος, ανοικτός χώρος (πλατεία), κατάλληλος για συγκέντρωση κατοίκων και επισκεπτών που να αποτελεί το κέντρο της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας, όπως συμβαίνει σε άλλους, τόσο παραδοσιακούς, όσο και νεότερους οικισμούς (π.χ. Πρασιδάκι). Με άλλα λόγια το κέντρο του χωριού, όπως είναι και λειτουργεί σήμερα δεν αποτελεί πόλο έλξης, ιδιαίτερα για επισκέπτες και παραθεριστές, οι οποίοι προτιμούν άλλα γειτονικά χωριά με συνέπεια τον
κοινωνικό και οικονομικό μαρασμό του χωριού.
Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος προτείνεται η μεταφορά της κοινωνικής δραστηριότητας, κατά τους θερινούς μήνες (Μάιο έως Σεπτέμβριο), στον περίβολο της εκκλησίας και τον παρακείμενο χώρο, ο του οικισμού που διαθέτει θέα και αερισμό. Αυτό απαιτεί βέβαια τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών ώστε να καταστεί δυνατή η λειτουργία (όχι σε μόνιμες εγκαταστάσεις και σε σαφώς οριοθετημένο χώρο) 2-.3 μικρών αναψυκτηρίων- μεζεδοπωλείων
που θα λειτουργούν με σεβασμό προς το χώρο, κάτι που συμβαίνει σε πάρα πολλούς οικισμούς στη χώρα μας. Το τίμημα από τη μίσθωση του χώρου μπορεί να διατίθεται 50-50 ανάμεσα στην εκκλησία και στο Δήμο ή την κοινότητα,
6. Αξιοποίηση παραλίας.
Το Γιαννιτσοχώρι διαθέτει μία από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής και της Ελλάδας, η οποία αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς κατοίκους γειτονικών χωριών και παραθεριστές. Ωστόσο η παραλιακή ζώνη δεν έχει αξιοποιηθεί μέχρι σήμερα στο βαθμό που θα έπρεπε, ώστε να δοθεί μία
ώθηση στην ανάπτυξη του χωριού. Εμπόδιο σ΄αυτό αποτελεί το προβληματικό καθεστώς λειτουργίας των «καντίνων» και η έλλειψη κάποιων υποδομών, όπως οργανωμένος σκιαζόμενος χώρος στάθμευσης, συγκέντρωσης απορριμμάτων κ.λ.π.
Προτείνονται:
α) Η επίλυση προβλημάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία των καντίνων σε μόνιμη βάση και εντός του ισχύοντος νομικού πλαισίου.
β) Η αναβάθμιση του χώρου με σχεδιασμένη ενίσχυση της υπάρχουσας δενδροφύτευσης, δημιουργία περιφραγμένου αθέατου χώρου συγκέντρωσης απορριμάτων, κατασκευή κάποιων μικροέργων βελτίωσης της εικόνας και λειτουργικότητας του χώρου (π,χ τοποθέτηση παγκακίων σε επίκαιρα σημεία, ενίσχυση-συντήρηση του χαμηλού πρασίνου, βελτίωση-επέκταση φωτισμού κ.λ.π.).
γ) Η τουριστική προβολή όλης της παραλιακής ζώνης του Δήμου για ενίσχυση του τουρισμού.
7. Πολιτισμός- Αθλητισμός.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω οικονομικής κρίσης και κορωνοϊού, έχει εκλείψει κάθε αθλητική και πολιτιστική δραστηριότητα στο χωριό, με εξαίρεση ίσως κάποιες δράσεις τοπικού ενδιαφέροντος του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου.
Για την αναζωογόνηση και αναβάθμιση (μετά την επαναφορά της κοινωνικής κανονικότητας) της αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας στο χωριό προτείνονται τα εξής:
α) Αποκατάσταση της αρχικής μορφής του ιστορικού ναού του Αγ. Νικολάου ή ότι έχει απομείνει απ΄αυτήν, εάν αυτό είναι εφικτό, με αφαίρεση όλων των βέβηλων προσθηκών και παρεμβάσεων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, υπό την ευθύνη και εποπτεία της αρμόδιας εφορείας αρχαιοτήτων και ανάδειξη του χώρου σε επισκέψιμο ιστορικό μνημείο.
β) Ανακατασκευή του ποδοσφαιρικού γηπέδου και δημιουργία εντός αυτού μικρού γηπέδου 5Χ5 με τεχνητό χλοοτάπητα και φωτισμό, ώστε να είναι δυνατή η διεξαγωγή αγώνων τις νυκτερινές ώρες ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών.
γ) Καθιέρωση πολιτιστικών εκδηλώσεων επιπέδου (μουσική, τραγούδι, χορός, θέατρο) που θα λαμβάνουν χώρα τα διήμερα Παρασκευή και Σάββατο στο διάστημα 20 Ιουλίου έως 20 Αυγούστου (4 εβδομάδες). Οι εκδηλώσεις θα τελούν υπό την αιγίδα του Δήμου και τα καθαρά έσοδα θα μοιράζονται 50-50 μεταξύ Δήμου και τοπικής κοινότητας. Ως χώρος τέλεσης των ανωτέρω εκδηλώσεων προτείνεται ο χώρος ανάμεσα στις αμμοθίνες και τις καντίνες της παραλίας, λόγω του ιδιαίτερου φυσικού κάλλους της τοποθεσίας, με τη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών μη μόνιμου χαρακτήρα ή εναλλακτικά ο
χώρος του ποδοσφαιρικού γηπέδου μετά την ανακατασκευή- ανάπλασή του.ΩΣΗ
Θανάσης Παπαθεοδώρου.
25 Σεπτεμβρίου 2021
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πάμπολλες φορές έχω τονίσει αυτά τα θέματα και δημόσιες επιστολές έχω κάνει ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩΕΔΩ, αλλά έχουν διαρραγεί οπότε δεν περίμενα καμία απάντηση. Στο Θανάση όμως είναι ..., καλύτερα να μη το γράψω τί είναι!!!
και εάν όχι να το κάνετε, καθότι πρόκειται για
ένα συνταρακτικό και ηρωικό ιστοριογράφημα. Έμαθα δε από τον ίδιο τον Διονύση
ότι πρόκειται να γυριστεί ταινία, μια και ο Αμερικάνος τουρίστας, που
πρωταγωνίστησε και το έγραψε είναι μέγας
κινηματογραφιστής στην Αμέρικα. Μέρος δε από τη μικρή γιορτή και την
πορεία που κάναμε στη Ζαχάρω προχτές στην 48η επέτειο του
Πολυτεχνείου, θα συμπεριληφθεί στην ταινία.
Λοιπόν σήμερα σας
παρουσιάζουμε τη ζωγραφιά σε κεραμικό που ο φίλος του ο Γιάννης αποτυπώνει «το μιτάτο του Χριστοδουλάκη» στον Ψηλορείτη, εκεί που ο Διονύσης
έμεινε παράνομος, φυγάς για 8 μήνες περίπου.
Με τους Μάκη Μπαλαούρα & Δημήτρη Παπαχρήστο
στον Πύργο το βράδυ της 17-11-21
Με τον Μάκη Παρασκευόπουλο
{Ο Μάκης ήταν γραμ, του παράνομου Ρήγα
και σημειωτέον, όπως μας ανέφερε ο Διονύσης είναι ο
Αλίμονο....Ο νεοφιλελευθερισμός βγάζει τα δόντια του!!!
ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ Ε.Ε;
Β] Από τη χτεσινή "ΠΡΩΙΝΗ"
Να γιατί ο δήμαρχος δεν απάντησε στον Θαν. Παπαθεοδώρου, όπως αναφέρεται στην παραπάνω ανάρτηση. Τρέχει και δεν φτάνει, αλωνίζει τα υπουργεία για τον μεγάλο σκοπό του.
Το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι ότι χρησιμοποιεί το ίδιο ανούσιο και αλλοπρόσαλλο επιχείρημα, προκειμένου να αποδείξει ότι η απαιτείται αναθεώρηση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης, διότι λέει δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα. Και φέρνει παράδειγμα ότι η Ε.Π.ΜΕ. γράφει ότι αντί της χαλεπιοπεύκης, υπάρχει η κουκουναριά. Παραβλέπει ηθελημένα ότι το Π.Δ. προστατεύει τα τρια σπάνια είδη, το παράκτιο δασύλλιο, τις αμμοθύνες και τις Caretta-Caretta. Τι αλλάζει δηλαδή εάν το δασύλλιο αποτελείται από Πεύκη χαλαπίου ή πεύκη πίτυς {κουκουναρια} Επιτέλους λίγη σοβαρότητα δεν βλάφτει!!! Και για άλλα για το ίδιο ...πρόβλημα ανατράξατε ΕΔΩ]
ΞΑΝΑΔΙΑΒΆΣΤΕ ΤΙ ΓΡΆΦΑΜΕ ΠΡΟΧΤΈΣ:
[..Ανέλαβε να ξελασπώσει τον Αστέρα, ναι τον ΑΣΤΕΡΑ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ!! Διαβάστε τα νέα της έγκριτης "ΠΡΩΙΝΗΣ" και θα τρίβετε τα μάτια σας... Αύριο θα βουίξουν οι εφημερίδες. Καλά μου είπε ένας: "ευτυχώς που είναι και Μπάδας και ακούγεται και η Ζαχάρω". Παλαβός ξεπαλαβός αυτά μου είπε....
Τελεία και παύλα, ο Γιώργαρος είναι μεγάλη προεδράρα. Η νέα του παρέμβαση θα είναι σε ομάδα άλλης κατηγορίας. Είναι κεφάλαιο για τη Ζαχάρω.
Δημοσιεύτηκε στην "ΠΡΩΙΝΗ" στις 18-11-21[ολοσέλιδο]
ΟΔήμος Ζαχάρως, από τους έξι(6) της Ηλείας, περιλαμβάνει 25 χωριά με
πρωτεύουσα τη Ζαχάρω και μεγαλύτερο χωριό, ορεινή κωμόπολη τη Φιγαλία την
ιστορική Ζούρτσα.
Η Ζαχάρω είναι νέα
πόλις και έχει μικρή ιστορία, συγκριτικά όχι μόνο με τις γειτνιάζουσες πόλεις,
Κυπαρισσία, Ανδρίτσαινα, Κρέστενα και Ζούρτσα, αλλά και με τα άλλα χωριά του
δήμου, εκτός από τα παραλιακά που έχει την ίδια περίπου ηλικία και την ίδια
διαδικασία δημιουργίας.
Ο χάρτης είναι από το βιβλίο του Παντελή Μούτουλα "ΥΛΟΤΟΜΙΑ ΝΑΥΠΗΓΙΚΗΣ ΞΥΛΕΙΑΣ ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟ [1829-1843]
Κατά κάποιον τρόπο επιχειρούμε μια μικρή κοινωνικοπολιτική ανάλυση μέσα από την μικρή ιστορία της της περιοχής.
Η
ιστορία επαναλαμβάνεται, μόνο που τη δεύτερη φορά ως φάρσα.
Από τα παλιά χρόνια η οικονομικο-κοινωνική κατάσταση
της Ζαχάρως αλλά και η απορρέουσα πολιτική διαμορφώθηκε από τις ειδικές
τοπικές συνθήκες και δη σχέσεις παραγωγής.[1] Οι
πρώτοι κάτοικοι ήταν τσοπάνηδες, που κατέβηκαν από την θρυλική Άλβενα και με
τον καιρό προσελκύσθηκαν από όλα τα μέρη πολλοί και διάφοροι, κάθε καρυδιάς
καρύδι. Από αυτούς αρκετοί ανεδείχθησαν ισχυροί έμποροι και τοπάρχες. Έτσι αναπτύχθηκε περισσότερο ο δευτερογενής τομέας με τις υπηρεσίες.
Τελικό αποτέλεσμα είναι η δημιουργία των Ζαχαραίικων τζακιών με τους πολλούς ….αχθοφόρους
τους. Η Ζαχάρω για πολλά χρόνια δεν είχε μεσαία τάξη.
Έτσι έγινε και το εμπορικό και διοικητικό κέντρο (τράπεζες, Γυμνάσιο) της περιοχής. Στα χρόνια δε του πολέμου και στην κατοχή η πόλη
έγινε άντρο τσολιάδων, ταγματασφαλητών, κουκουλοφόρων και μαυραγοριτών,
θερμοκήπιο κάθε είδους μπουμπουκιών. Επίσης η συγκέντρωση των σωμάτων ασφαλείας
& τάξεως, στρατός -Ζάρας- και χωροφυλακή ήταν τεράστια.
Βεβαίως σε ένα τέτοιο αντιδραστικό κλίμα υπήρξαν και αρκετές εξαιρέσεις προοδευτικών, αριστερών ανθρώπων με πιο γνωστό τον Νίκο Γκότση.
Να τονίσουμε ότι δυο πόλεις που δεν έπεσαν στους αντάρτες, ήταν η Φλώρινα και η Ζαχάρω
Στα επόμενα χρόνια όλο αυτό το συνονθύλευμα
ακολούθησε την πεπατημένη και ως συρφετός σωρεύτηκε και όπως ήταν
φυσιολογικό αγκάλιασε τη χούντα. Μνημεία εκείνης της εποχής, δείγματα της
Ζαχαραίικης αλόγιστης μεγαλομανίας & επηρμένης πραγματικότητας, είναι το
τεράστιο Στάδιο και οι λιμενικές προβλήτες στη λίμνη του Καγιάφα. Το
ποσοστό των καραμπινάτων χουντικών στη Ζαχάρω ξεπερνούσε κατά πολύ το
γενικό ποσοστό της χώρας που περίπου κυμαινόταν στο 20-30%. Από αυτό τον συρφετό με την ομοιογενή πολιτική χροιά
αλλά την έντονη κοινωνικόοικονομική ανομοιογένεια, οι περισσότεροι ακολούθησαν
τον Καραμανλή, αρκετοί τον Ανδρέα και άλλοι ακολούθησαν ακροδεξιά
μορφώματα (χρυσή αυγή κτ.λ.) και τώρα όλοι μαζί οδηγήθηκαν
στον νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη.
Οι περισσότεροι δε φωνασκούν
και πολλάκις βυσσοδομούν κόντρα στα πραγματικά, λαϊκά τους συμφέροντα.
Κοινές αρχές όλων ως προς την δημοκρατία, αλλά και την κοινωνία και τη
θρησκεία ακόμα, όπως δημοκρατικά δικαιώματα, σεβασμός του διαφορετικού,
μισαλλοδοξίες ρατσισμοί, θρησκοληψίες και δεισιδαιμονίες είναι οι πλέον οπισθοδρομικές και αντιδραστικές απόψεις και
συμπεριφορές. Το αποκορύφωμα δε όλης αυτής της συγχορδίας είναι η αντιμετώπιση
του Περιβάλλοντος. Εκείνο το Π.Δ για την προστασία της παραθαλάσσιας ζώνης,
αντί να το αγκαλιάσουν και να κατευθύνουν την όποια ανάπτυξη της περιοχής
προς τα εκεί μια και δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, όλοι με μπροστάρη τον δήμο
έχουν γίνει κήρυκες των πιο αντιδραστικών, αντιπεριβαλλοντικών απόψεων. Τέτοια
λυσσαλέα μισαλλοδοξία κυριαρχεί που έχουν κάνει ακόμα και μήνυση κατά του Π.Δ.
Να τονίσουμε και τούτο ότι πριν από την νυν βουλευτίνα
της Ν.Δ. στη Ζαχάρω έχουν εκλεγεί άλλοι δύο βουλευτές της Δεξιάς και δύο
με το Πασόκ.
Βεβαίως αυτή η πολιτική εξελικτική καμπύλη
είχε την ίδια, ή παρεμφερή πορεία και στα δημοτικά.
Από την εποχή λοιπόν που η
Ζαχάρω ήταν κοινότητα, ήταν δεξιοκρατούμενη και μόνο για μια τετραετία προ
Καποδίστρια (2002) έχει εκλεγεί μη δεξιός δήμαρχος, ο Γιαννάκης Τάγαρης με το
Πασοκ. Τότε σε αυτή τη εκλογική αναμέτρηση με το ΚΚΕ επικεφαλής ήταν ο
Σπύρος Γρηγορόπουλος . Βεβαίως και ο Πανταζής στην πρώτη
τετραετία είχε κατέβει με το χρίσμα του Πασοκ, μετά όμως τα ....έμπλεξε
και βρέθηκε αγκαλιά με τη δεξιά και μάλιστα με .....πάθος.
Αξίζει για τους νεότερους να
κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση των δημάρχων στη Ζαχάρω.
Προ Χούντας
(αιρετός) : Ο γιατρός Ζαχαριάς για πολλές τετραετίες
Στη Χούντα
(διορισμένοι) : α)Σαβράμης(1967-1969) β)Θαν.Μπηλιώνης (1969-1971)
και γ) Γιάννης Καραπαναγιώτης (1971-1974)
Μεταπολίτευση
(αιρετοί) : α) ΓιάννηςΚαραπαναγιώτης (1974-1982) β)
Γιαννάκης Τάγαρης γ) Μένης Κριτσέλης (1986-2002) δ)Πανταζής
Χρονόπουλος (2002-2010) ε) Πάλι εκλέχτηκε ο
Πανταζάρας αλλά κρίθηκε έκπτωτος οπότε ανέλαβαν δοτοί δήμαρχοι,
αχυράνθρωποι οι Μήτσος Χρονόπουλος, Γ. Μπάμης,
Νικ. Φάμελος και Νικ. Χαραλαμπόπουλος
& τώρα ο Κώστας
Αλεξανδρόπουλος
Κοινή πεποίθηση,
αναμφισβήτητη είναι ότι ο μόνος πανάξιος Δήμαρχος από όλους που έχουν
περάσει ήταν ο γιατρός Γιάννης Καραπαναγιώτης, αν και ήταν δοτός
στην πρώτη του θητεία και τύπος αυταρχικός..
Οποιοδήποτε
πραγματικό έργο στην πόλη φέρει την υπογραφή του, όπως ο
Βιολογικός Καθαρισμός, το Γυμνάσιο, το Στάδιο και όλα τα ουσιαστικά
έργα [κλικ ΕΔΩ]
Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι δεν έχει εκλεγεί
ποτέ αριστερός δήμαρχος και ότι από τους τρεις στους πέντε αιρετούς είναι
γιατροί [2]
Ανάλογη εξελικτική πορεία, προτσές έχουν και τα
παραθαλάσσια χωριά, Γιαννιτσοχώρι, Θολο, Νιοχώρι κα Κακόβατος, που
περίπου δημιουργήθηκαν, πάνω κάτω, την ίδια εποχή, τον προηγούμενο αιώνα με την
ίδια ακριβώς αιτιολογία προέλευσης και καταβολής από αντίστοιχα κυρίως ορεινά χωριά,
Αλιά, Ζούρτσα, Ταξιάρχες, Γλάτσα, Καλίδωνα Μπισχίνι.,
Βεβαίως και από τα άλλα ορεινά χωριά,
Στροβίτσι, Βερβίτσα, Λυνίσταινα, Μπάρτζελι, Αρήνη, Κωστομέρα, & λοιπά
κατέβηκαν στα νέα χωριά, χωρίς να ξεχνάμε και την μεγάλη μετανάστευση στην
Αθήνα και στο εξωτερικό, ειδικά στην Αυστραλία που η περιοχή μας έχει ισχυρή
παρουσία.
Η Ζαχάρω όμως λόγω
γεωπολιτικής θέσης αποτέλεσε τον ισχυρότερο πόλο της
εσωτερικής μετανάστευσης στην περιοχή με αποτέλεσμα την
γρήγορη αστικοποίησή της αλλά μη ορθολογική. Κύρια βασικά
στοιχεία αυτής της ανορθολογικότητας ήταν:
Η γρήγορη ανάπτυξη
Η έλλειψη γηγενών Ζαχαραίων
Η παντελής έλλειψη πολεοδομικού,
ρυμοτομικού σχεδίου.
Η άμεση επιδίωξη του
ατομικού πλούτου εις βάρος των γενικών συνθηκών[τζάκια]
Η μη ορθολογική, ακανόνιστη
ανάπτυξη, διαφαίνεται με τις εμφανείς διαφορές που έχει με την Κυπαρισσία, που
είναι μεν μια πανάρχαιη πόλη με ιστορία και παράδοση, όχι μόνο σαν εικόνα αλλά
και σύνθεση κατοίκων.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη Ζαχάρω δεν
είχαμε τσιφλικια και μεγαλοιδιοκτησίες, πράγμα που υπήρξε
στο Γιαννιτσοχώρι και όχι στα άλλα χωριά. Μάλιστα στο Γιαννιτσοχώρι όλοι
οι μεγαλοοιδιοκτήτες ήταν Ζουρτσάνοι. Αυτό συντελέστηκε αμέσως μετά τον Α΄
παγκόσμιο πόλεμο όταν η πολιτεία αντάμειψε τους
Ζουρτσάνους αξιωματικούς για τις υπηρεσίες τους. Η Ζούρτσα είχε μεγάλη παράδοση
σε αυτό το σώμα.
Έτσι, υπ΄ αυτές τις
συνθήκες η Ζαχάρω αποτέλεσε τον μεγαλύτερο πόλο της περιοχής και είχε πολύ
μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Ακούστε και το σχετικό τραγούδι - ύμνο στην "τιμημένη Ζαχάρω":
https://youtu.be/OEmWXBWDdkQ
[ΓΙΑ ΤΑ ΧΩΡΙΆ ΤΟΥ ΔΉΜΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΖΟΥΡΤΣΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΜΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ]
[1] Ορίστε και το τσιτάτο του Μαρξ:
"Το κοινωνικό είναι καθορίζει το πολιτικό γίγνεσθαι" Πόσο δίκιο
έχει!!!
[2] Αυτό το
φαινόμενο με την κυριαρχία ειδικών επαγγελμάτων γιατροί, μηχανικοί, το συναντάμε στα περισσότερα μέρη της επαρχίας.
Οι Ζαχαραίοι όλα τα ξέχασαν τι έκανε και τι πρόσφερε στον Ολυμπιακό. Μάλιστα καλώς υπερηφανεύεται ότι κέρδισε τον Πανηλειακό. Δεν είναι και μικρό κατόρθωμα! Εντάξει μπορεί να ήταν κι τελευταίος πρόεδρος
της ομάδας, πριν την καταστροφή και τον ενταφιασμό του, αλλά κι αυτός θύμα ήταν της παλιοκατάστασης. Οι Ζαχαραίοι ήταν αχάριστοι στον παραλίγο αναμορφωτή του τόπου! Τον συκοφάντησαν ΄και τον διέσυραν , αφού μέχρι και σφετεριστή και κοινό κλέφτη τον κατηγόρησαν. Ο Μπάδας όμως, η μεγάλη προεδράρα, στάθηκε όρθιος και μάλιστα παρά κάτι δεν έγινε και πρόεδρος του Πανηλειακού. Και νάτος πάλι τώρα, ξανά προς τη δόξα τραβά. Ανέλαβε να ξελασπώσει τον Αστέρα, ναι τον ΑΣΤΕΡΑ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ!!
Διαβάστε τα νέα της έγκριτης "ΠΡΩΙΝΗΣ" και θα τρίβετε τα μάτια σας... Αύριο θα βουίξουν οι εφημερίδες. Καλά μου είπε ένας: "ευτυχώς που είναι και Μπάδας και ακούγεται και η Ζαχάρω". Παλαβός ξεπαλαβός αυτά μου είπε....
Ο Ρομέν Αργυρούδης και ο Βασίλης Μποτίνος ήταν δυο ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που ήρθαν αντιμέτωποι με την χούντα των συνταγματαρχών. Ο ελληνογάλλος επιθετικός Ρομαίν Αργυρούδης, αγωνίστηκε τη διετία 1971-73 στους «ερυθρόλευκους» και κατηγορήθηκε πως «εμφορείτο σοσιαλιστικάς ιδέας». Το 2013, σε συνέντευξη (εφημερίδα SportDay) ο Αργυρούδης είχε παραδεχθεί ότι οι λόγοι της αποχώρησής του από τη χώρα ήταν καθαρά πολιτικοί, αφού ο τότε πρόεδρος του συλλόγου, Γουλανδρής, του πρότεινε να ανανεώσει το συμβόλαιό του μια για πάντα, αλλά θα έπρεπε να δηλώσει στον τύπο ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας είναι καλή, κάτι που δεν του το επέτρεπαν οι ηθικές του αξίες.
«Έφυγα για πολιτικούς λόγους. Ο Νίκος Γουλανδρής, όταν τελείωνε το συμβόλαιό μου, μου είχε προτείνει να υπογράψω για πάντα. Για να μείνω στην Ελλάδα, όμως, έπρεπε να δηλώσω, να δώσω μία συνέντευξη και να πω ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας είναι καλή. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος και δημοκράτης και δεν θα το έκανα ποτέ. Αν δεν έλεγα αυτό το πράγμα, τότε δεν θα έμενα στην Ελλάδα. Δεν το ήθελα όμως αυτό», θα πει ο Αργυρούδης και στη συνέχεια αναφέρει: «Ήξερα ότι με παρακολουθούσαν ασφαλίτες στην Αθήνα. Δεν είχα τηλέφωνο, αλλά παρακολουθούσαν το ταχυδρομείο μου. Άνοιγαν τα γράμματά μου. Δύο χρόνια πέρασα στον Ολυμπιακό, αλλά ήταν σαν να πέρασα 20. Έχω συναισθηματικό δέσιμο με τον κόσμο, τα χρώματα, την αύρα που βγάζει ο σύλλογος. Δεν ήθελα να φύγω, ούτε εγώ, ούτε η γυναίκα μου. Οι συμπαίκτες μου δεν ήξεραν τι γινόταν στην Ελλάδα γιατί υπήρχε προπαγάνδα. Δεν έγραφαν τίποτα οι εφημερίδες για τη χούντα. Έλεγα στους συμπαίκτες μου, στον φίλο μου τον Γιάννη Γκαϊτατζή, ότι θα του φέρω εφημερίδες από την Γαλλία για να δει τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα του. Στην Γαλλία έγραφαν για τη δικτατορία. Με σημάδεψε στη ζωή μου που δεν έμεινα στην Ελλάδα. Δεν ήθελα να φύγω ποτέ από τον Ολυμπιακό. Μάλιστα είχα αρχίσει τη διαδικασία για να παίξω και στην Εθνική Ελλάδας, αλλά δεν τα κατάφερα γιατί υποχρεώθηκα να φύγω. Και στη συνέχεια έπαιξα τρία ματς με την εθνική Γαλλίας. Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο, μου έδεσαν την τσάντα με ένα κορδόνι, με πήγαν στην Ασφάλεια και μου είπαν ότι έπρεπε να μείνω στο ξενοδοχείο και να μη βγω καθόλου από αυτό μέχρι να φύγει η ομάδα για τη Γαλλία».
Ο Βασίλης Μποτίνος άρχισε τη καριέρα του στον Ολυμπιακό Βόλου και το 1964 σε ηλικία μόλις 20 ετών πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας του Μπουκόβι κατακτώντας δύο πρωταθλήματα (1965/66 και 1966/67) και δύο κύπελλα (1968,1971). Πριν η καριέρα του σταματήσει πρόωρα ήρθε η «κόντρα» από ανθρώπους της Χούντας. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1967, έπαιζαν Ολυμπιακός-Απόλλωνας Αθηνών στο Καραϊσκάκη για την 13η αγωνιστική. Το ημίχρονο λήγει 2-0 με γκολ του Μποτίνου και του Γιώργου Σιδέρη. Ο Μποτίνος έχει κάποιο πρόβλημα με τις τάπες των παπουτσιών και ζητάει από τον Τάκη Κτενά αλλαγή παπουτσιών. Κάτι γίνεται, ο Κτενάς δεν του δίνει σημασία και ο Μποτίνος του πετάει το παπούτσι. Βλέπει τη φάση ένας τύπος κοντός με πολιτικά και πιάνει τον Μποτίνο από το γιακά και του λέει «… θα σε βγάλω έξω από την ομάδα, θα σε τελειώσω, θα μιλάς καλύτερα στον Κτενά …». Ο Μποτίνος αντιδρά ενστικτωδώς και του δίνει μια δυνατή σφαλιάρα. Τρέχει ο Θανάσης Σούλης (Κίνλεϊ) και μπαίνει στη μέση λέγοντας στον Μποτίνο «τι έκανες μωρέ ξέρεις ποιόν κτύπησες;» «Όχι, ποιόν;», απαντάει ο Μποτίνος, «είναι ο νέος Γενικός Αρχηγός του Ολυμπιακού, ο Συνταγματάρχης Παπαποστόλου!». Όλοι πάγωσαν.
Ο Ολυμπιακός βγήκε στο Β’ ημίχρονο με 10 παίκτες, ο κόσμος κατάλαβε, έμαθε τι έγινε στα αποδυτήρια και απαιτούσε να ξαναβγεί στην ενδεκάδα ο Μποτίνος. Σε 10 λεπτά ήταν πάλι στη θέση του και μάλιστα έβαλε και το 4ο γκολ του αγώνα που έληξε 4-0. Από τότε έγινε «κόκκινο πανί» για το καθεστώς και για τον ίδιο τον Παπαποστόλου: «Περνούσε κάθε τόσο έξω από το σπίτι μου και απειλούσε τους γονείς μου, την μάνα και τον πατέρα μου. Τους έλεγε «τον γιο σου τον νταή θα τον περάσω στρατοδικείο». Έκλαιγε η μάνα μου και εγώ δεν γνώριζα τίποτα... Μέχρι που κάποια στιγμή μού το είπαν οι γείτονες. Μου είπαν πως έρχεται ένας στρατιωτικός με δύο ΛΟΚατζήδες σε ένα τζιπ και απειλεί τους δικούς μου. Λίγες εβδομάδες μετά ο Μποτίνος πήγε να πάρει εισιτήρια για ένα ματς. «Βασίλη, δεν έχω για σένα εισιτήρια», είπε ο υπάλληλος. Όταν ο Μποτίνος ζήτησε εξηγήσεις ο Παπαποστόλου του είπε: «Εγώ στα έκοψα» και πήγε να τραβήξει πιστόλι αλλά μπήκε στη μέση ο Σιδέρης και το επεισόδιο δεν
Η όλη εκδήλωση για την 48η επέτειο του Πολυτεχνείου στη Ζαχάρω [17 Νοέμβρη 2021] ήταν εκπληκτική, ανεπανάληπτη. Στον γκρίζο "ουρανό" της περιοχής, οι κάτοικοι έμειναν εμβρόντητοι, αποσβολωμένοι. Εκτός από το τιμώμενο πρόσωπο, τον Διονύση Μαυρογένη, πρωταγωνιστές ήταν δυο πιτσιρίκια. Ο μικρός Γιωργάκης {1} που πρόσφερε τα λουλούδια και ο άλλος μικρός -ΜΕΓΑΛΟΣ, ο Διονυσάκης Αδαμόπουλος{2}
που ήταν όλα τα λεφτά. Έκτακτος!!! Μπήκε αναμεσά μας στην πορεία από μόνος του, αναπάντεχα και το σθένος και ο επαναστατικός παλμός του ξεπέρασαν τις όποιες διαστάσεις του ευγενούς και του ωραίου. Φωτεινό παράδειγμα και φάρος σε όλους μας, βεβαίως σε όλους τους Ζαχαραίους που τήραγαν απαθείς,{3} αλλά ειδικά στη μαθητιώσα νεολαία που είχε αράξει στα εκατέρωθεν του δρόμου μαγαζιά.
Για την όλη εκδήλωση με όλο της το μεγαλείο υπάρχει το παρακάτω βίντεο:
Με αφορμή την ταινία της Τουρκάλας Τσεϊντά Τορούν «Γάτες της Κωνσταντινούπολης» ο νους μου πήγε στη Ζαχάρω και στις γάτες της. Συγκεκριμένα στα δυο άτομα που πρωί-βράδυ καθημερινά, βρέξει χιονίσει πασχίζουν να ταϊσουν τις γάτες της πόλης που είναι όλες αδέσποτες. Βεβαίως οι γάτες είναι περισσότερες από τα σκυλιά, κι αυτή η εικόνα είναι εμφανέστατη. Πού να ξεμυτίσει ποντίκι, πλέον αυτό το είδος έχει καταστεί σπάνιο στην επικράτεια της Ζαχάρως.
