«….Τα θεία και οι βουλές του θεού, είναι υπεράνω των δικών μας γνώσεων. Δεν είναι δυνατόν έτσι, με μια μονοκοντυλιά, να σβήνουμε τα πάντα…η επιμονή σου στο αντίθετο είναι δήγμα αθεϊσμού…»
Απάντησα:
Άθεος δεν είναι αυτός που δεν πιστεύει σε Θεό, αλλά αυτός για τον οποίο η έννοια θεός, δεν έχει νόημα ούτε ορισμό...
Στα πολλά που συζητήσαμε θα ξεχωρίσω ορισμένα δικά μου ειπωμένα, μια και ο πολύ συμπάθής κληρικός, δεν ήθελε να αναφερθώ στα δικά του επιχειρήματα.
«…Ο Χριστιανισμός και ειδικότερα ο εθνικοχριστιανισμός, τον οποίο ζούμε και του οποίου αποτελούμε άβουλο ποίμνιο και, φυσικά, περιουσιακό του στοιχείο, έχει μεγάλη σχέση και ομοιότητα με τις θρησκείες του αρχαίου κόσμου και τη φιλοσοφία τους. Καλό και κακό, καλά και κακά πνεύματα, θεοί, ψυχές, παράδεισος, κόλαση, δαίμονες, παρθενογενέσεις, υιοί θεών, μυστήρια, μεταφυσικά ζητήματα και μεταθανάτια ζωή κλπ.,
που υπήρχαν πριν το χριστιανισμό…. ….» Είναι γνωστό ότι ιδρυτής του Εθνικοχριστιανισμού, δεν ήταν ο Χριστός, αλλά ο Σαούλ - Παύλος, που είχε έρθει σε βαθιά ρήξη με τους στενούς οπαδούς - συνεργάτες στρατιώτες - ( μαθητές) του Ιησού και ειδικότερα των Πετριανιστών και φυσικά των ιουδαιοχριστιανών και αποκαλέστηκε ψευδαπόστολος, αποστάτης, παραχαράχτης κλπ.,
Ο ιδρυτής Ιησούς, του Ιουδαιοχριστιανισμού, ο μέγας αυτός ανθρωπιστής και κοινωνικός επαναστάτης, ο μεθεπονομαζόμενος Χριστός, δεν είχε σχεδόν καμία σχέση με το Χριστό του Παύλου. Ο Χριστός - Ιησούς καλύτερα - υπήρξε, για την εποχή του, μια ξεχωριστή φυσιογνωμία και ένα φαινόμενο, προσωποίησης της συμπόνοιας, της αγάπης, της αλληλεγγύης, για τους καταδυναστευμένους και άθλια
ζώντες Ιουδαιοχριστιανικούς λαούς.
Αφιέρωσε τη ζωή του, στους φτωχούς, τους προλετάριους, δημιουργώντας αντιστασιακές και απελευθερωτικές οργανώσεις, καθώς και φιλανθρωπικές αδελφότητες, τις λεγόμενες αγάπες. Στις αδελφότητες αυτές( κομούνες), είχαν σχέση μόνον οι φτωχοί, οι χήρες, τα ορφανά, οι δούλοι, οι άρρωστοι και γενικά όλοι οι κατατρεγμένοι, που δεν είχαν πού την κεφαλήν κλίναι.…
Για τις πράξεις του αυτές, ο Ιησούς διώχτηκε και τελικά πλήρωσε με τη ζωή του.
Κατά το φιλόσοφο Κέλσο και άλλους ιστορικούς χρονικογράφους της εποχής, αν και δεν έχουν αναφερθεί αναλυτικά, ο Ιησούς - αυτό ήταν το όνομά του - ήταν γιος κάποιας Μαρίας, με πολλά αδέρφια ετεροθαλή και μη, και δεν θεωρείτο ως γιος θεού και, φυσικά δεν λατρευόταν και ο ίδιος ως Θεός. Η μπάλα του Ιουδαιοχριστιανισμού, παίζονταν από τον Ίδιο το Χριστό, τους συντρόφους του, τις οργανώσεις του και γενικά το επιτελείο του, εδώ στη γη και ειδικότερα στην Ιουδαιοπαλαιστίνη και είχε να κάνει με την ανακούφιση και την καλυτέρευση της ζωής των προλετάριων. Έφαγε, όμως, κλωτσιά από τον Παύλο και τον παυλιανισμό και σκαπέτησε στους γαλάζιους ουρανούς.…
….»Έτσι, λοιπόν, το παιχνίδι του χριστιανισμού από τη γη, κουβαλήθηκε με όλα τα έπιπλα και τα σύνεργά του, στους μακρινούς γαλαζόχρωμους ουρανούς, που ο Εβραιοθεός, αφού εκτόπισε όλους τους άλλους όμοιούς του, έκαμε κατοχή...
Για να γίνει αυτό, έπρεπε να αλλάξουν τα δομικά υλικά που υπήρχαν στα θεμέλια του ορθόδοξου χριστιανισμού. Έξω η περιτομή. Δεν χρειάζεται πλέον το σημάδι του Κυρίου πάνω στον άνθρωπο.
Και ασημάδευτος, μπορεί να είναι άνθρωπος του Θεού. Το Σάββατο να κάθονται να τεμπελιάζουν και να προσεύχονται; Όχι δα! Μπορούν να κάθονται και να σταυροκοπιούνται την Κυριακή, αυτή είναι η ημέρα του Κυρίου. Να είσαι Εβραίος, λέει; Όχι δα!
Γιατί δηλαδή, μόνον οι Εβραίοι έχουν ψυχή , ο άλλος κόσμος τι έχει; Κόρτσαλα; Να είσαι φτωχός!
Ακούς εκεί! Γιατί οι πλούσιοι είναι παρακατιανοί, δεν έχουν δικαιώματα; Να υπακούν στους νόμους του Μωϋσή! Άλλο πάλι και τούτο! Τι δηλαδή, να βγάζουμε τα μάτια και να σπάζουμε τα δόντια μας μεταξύ μας, για να μη λείψει η εκδίκηση από κοντά μας ; Όχι δα! Δεν πειράζει πως έφαγες καημένε μια σφαλιάρα, γύρισε και το άλλο μάγουλο να τις κάνεις δύο και τρεις και να κυλιστείς στο χώμα…
Αυτά διεκήρυξε ο Παύλος και έβγαλε τα κάγκελα που